Canon EF-S 18-200mm f/3.5-5.6 IS - test

W sierpniu 2008 Canon wprowadził na rynek amatorski obiektyw z imponującym, ponad 11-krotmym zoomem i stabilizacją, która pozwala wydłużyć czas otwarcia migawki o 4 EV. Duży zakres ogniskowych najczęściej wiąże się z osłabieniem parametrów optycznych obiektywu. Podczas testu sprawdzimy czy udało się tego uniknąć w Canonie EF-S 18-200mm f/3.5-5.6 IS.

Autor: Mariusz Zach

5 Czerwiec 2009

Artykuł na: 6-9 minut

Dodaj ocenę

7. Rozmycie

Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:

poniżej 10 - obraz zbyt ostry

10-20 - obraz ostry

20-30 - delikatne rozmycie

30-40 - rozmycie widoczne

40-50 - rozmycie jest denerwujące

powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

Zdjęcia robione Canonem 50D razem z testowanym obiektywem są prawidłowo rozmyte w centrum dla większości przesłon i ogniskowych. Sytuacja na obrzeżach jest znacznie gorsza a dla dużych wartości przesłon jest nie do przyjęcia. Poniżej znajdują się zdjęcia pokazujące jaki bokeh możemy otrzymać testowanym obiektywem.