![Nikon Nikkor Z 600 mm f/6.3 VR S - test praktyczny i zdjęcia przykładowe [RAW]](/i/images/8/5/2/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_227852-DY6A6732_nikon_600mm_f63_test-top.jpg)
Newsletter
Newsletter
Sony Cyber-shot RX100 III - Optyka
Sony Cyber-shot RX100 III to kieszonkowy kompakt o dużej, 1-calowej matrycy o rozdzielczości 20 megapikseli i jasnym obiektywie o zakresie 24-70 milimetrów. Aparat ma wbudowaną łączność Wi-Fi, zaawansowane opcje filmowe, ale na tle wcześniejszych wersji wyróżnia się wbudowanym wizjerem elektronicznym, który chowa się w głębi obudowy. Zapraszamy do lektury testu tego ciekawego kompaktu.
Spis treści
Istnieje kilka ważnych różnic między wersją "II", a "III" aparatu Sony Cyber-shot RX100. Być może najważniejsza z nich to obiektyw. Konstrukcja dająca zakres 28-100 milimetrów (ekwiwalent) i światło f/1,8-4,9 została zastąpiona obiektywem Zeiss Vario-Sonnar T* 24-70 mm f/1,8-2,8 (nominalny zakres to 8,8 - 25,7 milimetra). Obiektyw ten współpracuje z 1-calową matrycą o rozdzielczości przekraczającej 20 megapikseli.
Rozmycie
Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30 cm. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:
Wartości dla matrycy:
poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
0.5-1.5 - obraz ostry
1.5-2.5 - delikatne rozmycie
2.5-3.5 - rozmycie widoczne
3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia
Wartości dla odbitki 20x30 cm:
poniżej 10 - obraz zbyt ostry
10-20 - obraz ostry
20-30 - delikatne rozmycie
30-40 - rozmycie widoczne
40-50 - rozmycie jest denerwujące
powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia
Aberracja chromatyczna
Nowy obiektyw, mimo bardzo skomplikowanej budowy optycznej, z aberracją chromatyczną radzi sobie podobnie jak ten zastosowany w poprzedniku. O ile w formacie JPEG skutecznie działają algorytmy niwelujące tę wadę, o tyle w formacie RAW trzeba być gotowym na samodzielne radzenie sobie z tą przypadłością. Aberracja jest duża, ale na szczęście ograniczona do narożników zdjęcia.
Winietowanie
Sytuacja się powtarza - jeśli ktoś używa plików JPEG, będzie zadowolony - w tym formacie winietowanie jest właściwie niezauważalne. W formacie RAW nie jest aż tak duże jak w RX100 II, ale 41% to wynik wyraźnie widoczny.
Dystorsja
Tak jak wszystkie pozostałe wady optyczne, dystorsja jest idealnie korygowana w formacie JPEG. W plikach RAW na szerokim kącie mamy do czynienia z bardzo dużą (choć nie rekordową) dystorsją beczkowatą. Wada ta będzie widoczna na większości kadrów i będzie wymagała korekty w postprodukcji. Wydłużanie ogniskowej spowoduje szybkie zanikanie dystorsji - na najwęższym kącie beczka zmieni się w nieprzyjemny miks beczki i poduszki, ale na szczęście skala odchyleń będzie już minimalna i niewidoczna na zdjęciach.
Stabilizacja
Stabilizacja aparatu Sony RX100 III sprawuje się dobrze, a w każdym razie lepiej niż stabilizacja w modelu RX100 II. Wynik jaki osiągnęliśmy to około 2 EV. Nie jest to żaden rekord, ale solidna średnia w tym segmencie rynku.
Odblaski
Podobnie jak poprzednik, RX100 III nie ma dużych problemów z pracą pod ostre światło. Zdjęcia zachowują niezły kontrast, nawet jeśli słońce zagląda bezpośrednio do obiektywu. Oczywiście można "wymusić" pojawienie się flar i blików - szczególnie na dłuższych ogniskowych i przy przymkniętym obiektywie, ale w normalnym fotografowaniu nie jest to w ogóle uciążliwe.
Podsumowanie
Obiektyw Zeiss Vario-Sonnar T* 24-70 mm f/1,8-2,8 to jeden z nowych elementów aparatu. Zmienił się zakres, poprawiła się światłosiła, ale wady i zalety pozostały na całkiem podobnym poziomie w stosunku do poprzednika. W przypadku używania plików RAW należy uważać na dystorsję na szerokim kącie oraz winietowanie. Aberracja chromatyczna jest spora, ale ograniczona tylko do narożników. Włączenie formatu JPEG powoduje bardzo skuteczne, programowe usunięcie tych wad. Wtedy nie ma się do czego przyczepić.
+ bardzo dobre efekty zdjęciowe w plikach JPEG
+ dobra praca pod światło
- dystorsja na szerokim kącie widoczna w formacie RAW
- winietowanie widoczne w formacie RAW
![Leica SL3 - test praktyczny i zdjęcia przykładowe [RAW]](/i/images/3/8/5/d2FjPTg0MHgxLjUwMA==_src_227385-DY6A7500.jpg)
![Canon EOS RP - pierwsze wrażenia i zdjęcia przykładowe [AKTUALIZACJA]](/i/images/5/1/6/d2FjPTI3MHgxLjUwMA==_src_172516-canon-lead-ok.jpg)
