Podsumowanie

Podsumowanie

Nie będziemy ukrywać - Leica CL ma swoje wady (a może raczej braki). Monolityczna konstrukcja bez żadnego gripa to stawianie wzornictwa ponad funkcjonalność, a okrojenie aparatu z popularnych złącz i rozwiązań to oszczędności, które można łatwo ukryć pod płaszczykiem zamiłowania do prostoty i minimalizmu. Wreszcie dość ograniczone funkcje filmowe, przeciętna dynamika, czy problem z balansem bieli w świetle żarowym, z którym Leica wciąż nie może sobie poradzić. Listę mniejszych i większych niedociągnięć znajdziecie poniżej.

Ale Leica CL ma też niezaprzeczalne zalety. Świetne wykonanie i wysmakowane wzornictwo zawsze były wizytówką firmy z Wetzlar, ale tym razem bez wątpienia idą w parze z ogromnymi możliwościami. Zaawansowane podzespoły z topowych modeli Q i M oraz najnowsze technologie japońskiego partnera sprawiają, że aparat jest również wyjątkowo szybki i wydajny. 24-milionowa matryca oprogramowana w autorski sposób zapewnia dużą szczegółowość i wyjątkowo miły dla oka szum. A duży wizjer, przejrzysty ekran i unikalny system obsługi przekładają się na prawdziwą radość z fotografowania. A to dla odbiorców tego aparatu, będzie bez wątpienia najważniejsze.

Plusy

• klasyczny i minimalistyczny design
• bardzo dobra jakość wykonania
• dbałość o detale
• prosta i intuicyjna ergonomia
• dwa konfigurowalne pokrętła
• ekran pomocniczy LCD
• funkcjonalne menu podręczne
• wyraźny obraz w wizjerze elektronicznym (technologia EyeRes)
• wygodna obsługa dotykowego ekranu
• szybki podgląd zdjęć
• zintegrowany moduł Wi-Fi
• jedna z najlepszych i bardziej funkcjonalnych aplikacji mobilnych
• filtry filmowe z możliwością modyfikacji
• szybki tryb seryjny, wydajna praca i pojemny bufor
• miarodajny tryb Auto ISO
• rzetelny pomiar światła i balansu bieli
• szybki i precyzyjny autofokus (tryb pojedynczy AFs)
• wysoka jakość obrazu
• rewelacyjna reprodukcja szczegółów na wysokich czułościach
• naturalne odwzorowanie kolorów
• wyjątkowo przyjemne dla oka szumy
• filmy w 4K

Minusy

• brak uszczelnień korpusu
• brak wbudowanej lampy błyskowej, portu microUSB i miniHDMI
• brak gripa i anatomicznego profilu kciuka (niewygodny chwyt aparatu)
• brak spolszczonego interfejsu
• smużenie obrazu w wizjerze (wymagające warunki oświetleniowe)
• ekranu podbija kontrast, ostrość i kolorystykę
• prezentowane w wizjerze i ekranie informacje zasłaniają część kadru
• nieskuteczne śledzenie obiektów w trybie autofokusa ciągłego
• przeciętny zakres dynamiczny (powyżej ISO 400)
• okrojony tryb filmowy i brak kontroli nad parametrami ekspozycji
• brak wejścia na słuchawki i wyjścia mikrofonowego