Leica Q - Optyka

 

Obiektyw zastosowany w aparacie Leica Q to Summilux 28 mm f/1.7 ASPH. Jego układ optyczny składa się z 11 elementów w 9 grupach, w tym z trzech soczewek asferycznych. W trybie makro szkło pozwala na ostrzenie od 17 cm. Obiektyw wyposażony jest w migawkę centralną umożliwiającą pełną synchronizację błysku z czasem 1/500 s. Najkrótszy czas, który osiągniemy przy pomocy migawki mechanicznej to 1/2000 s. Na pokładzie jest też opisany już wcześniej system optycznej stabilizacji obrazu o skuteczności 2,5 EV.

Rozdzielczość MTF10
Jeśli chodzi o optykę, niemiecki producent nigdy nie jest specjalnie skromny. I ma do tego powód, bowiem obiektyw w aparacie Leica Q może pochwalić się naprawdę świetnymi osiągami. Jak możemy zauważyć na poniższym wykresie MTF10, Summilux 28 mm f/1.7 ASPH oferuje ponadprzeciętną jakość obrazu. Już na maksymalnie otwartej przysłonie f/1,7 otrzymamy bardzo dobrą jakość obrazu na poziomie 76,67 lp/mm w centrum kadru i 53,65 lp/mm na brzegach. Dalej jest tylko lepiej. Maksymalną rozdzielczość (76,75 lp/mm na środku i 62,50 lp/mm na brzegach) uzyskamy w zakresie przysłon f/4 - f/8. W okolicy f/11 jakość spada do poziomu najszerzej otwartej przysłony. Najniższą jakość uzyskamy przy przysłonie f/16, jednak dotyczy to tylko środka kadru. Obraz na brzegach wciąż jest dużo bardziej ostry niż przy niskich wartościach przysłony.
Ogólnie rzecz biorąc wykres prezentuje się bardzo dobrze. Najważniejsze, że fluktuacje w całym zakresie przysłon są bardzo niewielkie.


Aberracja, dystorsja i winietowanie
Szkło w aparacie Leica Q bardzo dobrze radzi sobie pod względem aberracji, dystorsji i winietowania. O ile aberracja i winietowanie mogą być po prostu dobrze korygowane w zapisie JPEG, to świetne wyniki pod względem dystorsji możemy zauważyć gołym okiem, oceniając obraz na ekranie LCD. Na zdjęciu wszystkie linie są proste, że aż miło. Różnica między środkiem, a brzegami kadru wynosi 0,14% i w żadnym wypadku nie będzie zauważalna gołym okiem.

Obiektyw, jak na szeroki kąt, dobrze wypada pod względem winietowania. Nawet przy szeroko otwartej przysłonie różnica między środkiem, a brzegami kadru nie będzie na tyle duża żeby wpłynąć zauważalnie na wygląd zdjęcia.

Również pod względem aberracji chromatycznej szkło radzi sobie bardzo dobrze. Przesunięcie kolorów rzędu 0,24 piksela nie będzie widoczne na zdjęciach.

Odblaski
Leica Q to Summilux 28 mm f/1.7 ASPH wybitnie dobrze radzi sobie podczas fotografowania pod słońce. Naprawdę trzeba się namęczyć, żeby na zdjęciu uzyskać flarę bądź odbicie światła, a nawet jeśli już takie się uwidocznią, to są bardzo znikome.

Bokeh
Dzięki światłosile f/1,7 jesteśmy w stanie na zdjęciach uzyskać bardzo ładne, plastyczne rozmycie. Okrągłe bokeh na niskich wartościach przysłony jest przyjemnie dla oka.


Podsumowanie tej części:

+ wysoka rozdzielczość obiektywu
+ aberracja, dystorsja niemal nie występują
+ brak odblasków, blików i flar
+ przyjemne dla oka, plastyczne bokeh
+ centralna migawka

Test podzieliśmy na następujące rozdziały: