Leica Q - Jakość zdjęć

 

Aparat jest jeszcze nowością, więc pliki RAW z tego aparatu nie są jeszcze wspierane przez nasz program laboratoryjny DxO Analyzer. W związku z tym podstawowe oceny obrazu przeprowadzone zostały na oryginalnych plikach JPEG prosto z aparatu.

Szumy i reprodukcja szczegółów
Leica Q została wyposażona w pełnoklatkową, 24-megapikselową matrycę CMOS wspomaganą przez procesor obrazu Maestro II. System ten pozwala nam na fotografowanie w zakresie czułości ISO 100 - 50000. Od razu trzeba powiedzieć, że aparat oferuje świetną jakość obrazu, która pod tym względem stawia aparat w czołówce na rynku. Przy czułościach ISO 100 - 800 obraz charakteryzuje się ponadprzeciętną szczegółowością. Nie uświadczymy też szumu. Ten uwidacznia się w okolicy ISO 1600 i dość zauważalnie wzrasta przy wartości ISO 3200. Podobne zaszumienie utrzymuje się do ISO 12500, gdzie na zdjęciach zapisanych zostaje już dużo mniej informacji o kolorach. Trzeba jednak nadmienić, że szum ten jest całkiem przyjemny dla oka, a szczegółowość obrazu ciągle stoi na bardzo wysokim poziomie. Nawet przy górnych wartościach ISO 25000 - 50000 zdjęcia będą nadawały się do pokazania. Oczywiście fotografując z użyciem takich parametrów trzeba liczyć się już z bardzo dużym zaszumieniem.


Niestety aparat nie posiada opcji sterowania odszumianiem obrazu, więc nie mogliśmy sprawdzić jak obraz prezentuje się gdy wszystkie programowe “ulepszacze” są wyłączone.

Ustawienia standardowe:

Wyostrzanie na minimum:


Reprodukcja szczegółów:

]
Wyostrzanie wystemowe:


Poziom szumów i reprodukcja szczegółów mierzona jest dla plików JPEG w najwyższej, dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i ze standardowymi ustawieniami oraz dla najniższych ustawieniami odszumiania i wyostrzania. Pomiar wykonywany jest dla wszystkich dostępnych ekwiwalentów ISO co 1EV. Wykres przedstawia utratę szczegółów wraz ze wzrostem zaszumienia.

Reprodukcja kolorów
Aparat bardzo dobrze poradził sobie pod względem odwzorowania kolorów. Na wykresie widzimy pewne odchylenia w zakresie niektórych kolorów, jednak nie odbiega to od normy.

Test reprodukcji kolorów wykonywany jest na tablicy kolorów oświetlonej światłem dziennym 5000K przy zdefiniowanym balansie bieli na wzorzec (CBL Lens).

Jakość zdjęć plenerowych
W przypadku fotografowania w normalnych warunkach otrzymujemy bardzo szczegółowe zdjęcia o ciekawej plastyce i kolorystyce. Leica Q bardzo dobrze radzi sobie z odwzorowaniem kolorów, a na ogromną pochwałę zasługuje system pomiaru światła, który świetnie dobiera parametry do fotografowanej sceny, nawet gdy ta jest kontrastowa, a oświetlenie dynamicznie się zmienia.

Bardzo przyjemnych doznań pod tym względem aparat dostarcza podczas fotografowania nocą. Obrazek wyjściowy JPEG w większości przypadków nie wymaga żadnej obróbki i cechuje się świetnie odzwierciedlonymi kontrastami i nasyconymi czerniami, które dodają zdjęciom charakteru. Ma też swój własny, unikalny “look”, który sprawia, że czujemy się jakbyśmy fotografowali na kliszy. Dodatkowo z poziomu menu możemy sterować parametrami kontrastu i nasycenia, co pozwoli dostosować kolorystykę do własnych potrzeb. Jedyne do czego możemy się przyczepić, to fakt, że podczas fotografowania w górnych granicach czułości, przy pełnym powiększeniu zauważymy brzydkie “paski” w nieostrościach.

Podsumowanie tej części:

+ wysoka szczegołowość obrazu na wysokich czułościach
+ ogólna jakość obrazu w całym zakresie czułości
+ miły dla oka szum
+ dobra reprodukcja kolorów
+ plastyka i charakter obrazu

- spore zaszumienie już przy ISO 3200
- "paski" w nieostrościach na wysokich czułościach
- brak systemu odszumiania

Test podzieliśmy na następujące rozdziały: