"Anioły" Justyny Komar w praCoVnii

Autor: Marta Sinior

7 Kwiecień 2008

Artykuł na: 4-5 minut

Warszawska praCoVnia art-club zaprasza w najbliższą środę, 9 kwietnia 2008 roku na wernisaż wystawy Justyny Komar. Autorka w swoich pracach z cyklu "Anioł" stawia szereg pytań dotyczących tożsamości i egzystencji człowieka.

fot. Justyna Komar z cyklu "Anioły"

Justyna Komar ukończyła studia podyplomowe z zakresu grafiki komputerowej 2D w Instytucie Sztuki na Uniwersytecie Śląskim (Filia w Cieszynie), a wcześniej filozofię na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Od 2005 roku współpracuje z pierwszą w Polsce Internetową Szkołą Fotografii, gdzie zajmuje się estetyką i kompozycją obrazu. Brała udział w następujących wystawach: 2004 - wystawa pokonkursowa Fotograficznych Mistrzostw Warmii i Mazur, Olsztyn; 2004 - Domowa Atmosfera, Kraków; 2004 - Niepamięci Ślad, Warszawa (wystawa indywidualna); 2002 - Biennale Grafiki Komputerowej, Opava; 2003-2005 udział w wystawach Galerii Bezdomnej w Berlinie, Essen, Melbourne, Krakowie, Warszawie oraz w Katowicach.

fot. Justyna Komar z cyklu "Anioły"

Czy nam, współczesnym potrzebne są jeszcze anioły? - zadaje pytanie autorka. - Czy czujemy się już całkiem bezpieczni w naszych zamkniętych monitorowanych osiedlach i strzeżonych parkingach? Czy wysokie ubezpieczenie nie sprawia, że śpimy spokojnie w naszych hypoalergicznych pościelach?
Cóż więc dzieje się z niechcianymi aniołami? Czy zostały uprzątnięte na stałe? Może same mają dość swojej niewdzięcznej roli? Czy może trafiły do takiego składu upadłych aniołów - jak ten - i tu czekają, aż będą znowu potrzebne?

Cykl "anioły współczesności" daje nam wiele możliwości interpretacji. Właściwie każdy kto patrzy na te prace ma szanse na własne odczuwanie tematu. Może wzbudzić w nas refleksję nad upadkiem autorytetów, degradacją wartości, brakiem poszanowania godności i autonomii osoby. Przedmiotowe podejścia do człowieka jako pracownika lub potencjalne źródło dochodu, różne formy manipulacji są coraz bardziej odczuwalne i namacalne w dzisiejszej codzienności. Dotyczą praktycznie każdego z nas. I... wzbudzają strach, niepewność, panikę...

Kiedy patrzę na te zdjęcia, mam wciąż przed oczami obraz manekinów, które fotografowałam. Widzę zagubionych ludzi odciętych od korzeni. Którzy wcześniej czy później muszą otrzeć się o dno, aby móc powstać, z nowymi siłami i mocnymi, prawdziwymi wartościami. Wtedy anioły będą znów potrzebne... Jest więc w tych pracach także nadzieja. Na inne jutro. I dla ludzi i dla aniołów. - tekst Justyna Komar