Rozmycie

Rozmycie

Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:

Wartości dla matrycy:

• poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
• 0.5-1.5 - obraz ostry
• 1.5-2.5 - delikatne rozmycie
• 2.5-3.5 - rozmycie widoczne
• 3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
• powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia

Wartości dla odbitki 20 x 30 cm:

• poniżej 10 - obraz zbyt ostry
• 10-20 - obraz ostry
• 20-30 - delikatne rozmycie
• 30-40 - rozmycie widoczne
• 40-50 - rozmycie jest denerwujące
• powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

Wyjątkowa plastyka z miękko rozmytym tłem nie jest mocną stroną obiektywów o ultraszerokokątnej ogniskowej. Wszystko przez specyfikę układu optycznego, który nie pozwala na osiągnięcie małej głębi i przyjemnego rozmycia nieostrości. W większości przypadków otrzymujemy mało estetyczny obraz dalszego planu z wyraźnymi krawędziami obiektów znajdujących się w tle. Mimo to testowany Samyang całkiem przyjemnie „maluje“ - jak na konstrukcję w swojej klasie. Jednak, aby osiągną taką plastykę trzeba zbliżyć się do fotografowanego obiektu. A tu wyjątkowo pomocna okaże się minimalna odległość ostrzenia wynosząca około 20 cm. Dzięki temu, a także przysłonie f/2.8, możemy odseparować główny obiekt zdjęcia od tła, co może zaowocować ciekawymi ujęciami zbliżeń. Niemniej jednak nie możemy liczyć na papierową głębię ostrości. Poza tym rzeczy znajdujące się w tle - choć nieostre - wciąż będą łatwe do zidentyfikowania.

Natomiast w przypadku ogólnego rozmycia obrazu, obiektyw nie zachwyca. Jak pokazuje powyższy trójwymiarowy wykres BxU wygenerowany dla matrycy, wyrazistość na nominalnym otworze f/2.8 jest już nie do przyjęcia. Otrzymujemy ostrzejszy obraz w centrum i większe rozmycia na brzegach, co jest potwierdzeniem wyników, które otrzymaliśmy w testach rozdzielczości. Tak więc o ile zdjęcia na najszerszej przysłonie (zazwyczaj) prezentują się dobrze i wyglądają na wyraźne, o tyle 100% przybliżenie kadru obnaża wszelkie braki w wyrazistości (głownie w skrajnych partiach planu fotograficznego).

Rozmycie w praktyce