Rozmycie
Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:
Wartości dla matrycy:
- poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
- 0.5-1.5 - obraz ostry
- 1.5-2.5 - delikatne rozmycie
- 2.5-3.5 - rozmycie widoczne
- 3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
- powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia
Wartości dla odbitki 20 x 30 cm:
- poniżej 10 - obraz zbyt ostry
- 10-20 - obraz ostry
- 20-30 - delikatne rozmycie
- 30-40 - rozmycie widoczne
- 40-50 - rozmycie jest denerwujące
- powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia
Specyfika układu optycznego szerokokątnych stałek często nie pozwala na otrzymanie przyjemnego rozmycia. Efektem jest mało estetyczny obraz dalszego planu. Jednak testowany M.Zuiko 17 mm f/1.2 PRO temu zaprzecza.
Wszystko dzięki kombinacji 9-listkowej przysłony o nominalnym otworze f/1.2 oraz możliwości ostrzenia już od 20 cm. Dzięki temu obiekty fotografowane z bliskiej odległości będą efektywnie odseparowane od tła, które dodatkowo będzie odpowiednio rozostrzone.
Co więcej nieostrości dalszego planu rozchodzą się bardzo naturalnie – od centrum po same brzegi kadru. Nie mamy więc do czynienia z niekorzystnie wyglądającym rozmyciem tła. W rezultacie otrzymujemy plastyczne zdjęcia, które odznaczają się przyjemną dla oka głębią.