Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:
Wartości dla matrycy:
- poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
- 0.5-1.5 - obraz ostry
- 1.5-2.5 - delikatne rozmycie
- 2.5-3.5 - rozmycie widoczne
- 3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
- powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia
Wartości dla odbitki 20x30 cm:
- poniżej 10 - obraz zbyt ostry
- 10-20 - obraz ostry
- 20-30 - delikatne rozmycie
- 30-40 - rozmycie widoczne
- 40-50 - rozmycie jest denerwujące
- powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia
Niestety wartości BxU dla odbitki 20x30 (przysłony f/1.8) również posiadają ogromne dysproporcje pomiędzy centrum a brzegami kadru. Oznacza to, że wywołane zdjęcia wykonane na nominalnym otworze przysłony nie będą odpowiednio wyraziste i ostre. Sytuacja ulegnie zmianie dopiero po przymknięciu przysłony do f/5.6, dzięki czemu ogólne rozmycie zmaleje do akceptowalnych wartości. Niemniej jednak ucierpi przy tym plastyka obrazu z małą głębią ostrości na czele.
Rozmycie obrazu w praktyce - przysłona f/1.8