Newsletter
Newsletter
Jerzy Lewczyński w Muzeum Sztuki w Łodzi
Autor: Łukasz Kacperczyk
Już jutro, 19 kwietnia w łódzkim Muzeum Sztuki zostanie otwarta wystawa znakomitego Jerzego Lewczyńskiego. Ekspozycja zatytułowana "Archeologia fotografii. Prace z lat 1942-2004" potrwa do 15 maja. Polecamy.
Łódzkie Muzeum Sztuki miesci się przy ulicu Więckowskiego 36. Wystawa "Archeologia fotografii. Prace z lat 1942-2004" będzie prezentowana do 15 maja 2005 roku. Warto też z pewnością zaopatrzyć się w album towarzyszący wystawie. Gorąco polecamy - takiej okazji nie można przegapić!
Poniżej zamieszczamy obszerną informację prasową organizatorów.
Istotnym wydarzeniem 4 Międzynarodowego Festiwalu Fotografii w Łodzi, organizowanego przez Fundację Kultury Wizualnej, będzie wystawa zatytułowana "Jerzy Lewczyński. Archeologia fotografii. Prace z lat 1941 - 2005" czynna w Muzeum Sztuki w Łodzi w dniach 19 kwietnia - 8 maja 2005 r, Gmach Główny ul. Więckowskiego 36.
Jest to pierwsza tak duża monograficzna wystawa Jerzego Lewczyńskiego (ur. w 1921), członka ZPAF, jednego z najbardziej zasłużonych dla powojennej historii fotografii polskiej artystów.
Wystawa zorganizowana została przy współpracy kilku instytucji: Muzeum Sztuki w Łodzi (Krzysztof Jurecki), Muzeum Narodowego we Wrocławiu (Adam Sobota), Muzeum Historii Fotografii w Krakowie (Marek Janczyk), BWA w Katowicach (Stanisław Ruksza) oraz Galerii Miejskiej "Arsenał" w Poznaniu (Elżbieta Łubowicz). Przy okazji tej wystawy opublikowano album poświęcony artyście (pod redakcją K. Jureckiego i I. Zjeżdżałki), który zawiera obszerne omówienia jego twórczości.
Jerzy Lewczyński zainteresował się fotografią amatorsko na początku lat 40., by w latach 50. okazać się już w pełni świadomym twórcą, co zaowocowało przyjęciem go w poczet członków Gliwickiego Towarzystwa Fotograficznego, a potem Związku Polskich Artystów Fotografików, w którym pełni funkcję członka Rady Artystycznej.
Bardzo istotne są dokonania fotograficzne J. Lewczyńskiego z końca lat 50., kiedy to działał w nieformalnej grupie wraz ze Zdzisławem Beksińskim i Bronisławem Schlabsem. Reprezentowali oni fotografię nowoczesną, o awangardowym rodowodzie, bliską niekiedy programowi "fotografii subiektywnej" Otto Steineta. Kulminacją tego okresu w twórczości Lewczyńskiego był pokaz zamknięty "Antyfotografia" z 1959 (Gliwickie Towarzystwo Fotograficzne), gdzie wystawiali Beksiński i Schlabs.
Lewczyński zaistniał też w historii fotografii polskiej jako autor zestawów tworzonych od końca lat 60., z których zrodziła się ważna, także w kontekście fotografii światowej, idea "archeologii fotografii". Jej program sformułowany został ok. 1979/80 roku. Wieloletnią twórczość Lewczyńskiego porównać można do humanistycznego, otwartego archiwum idei ludzkich. Artysta polski w tym samym czasie co tak znani twórcy światowi, jak Chrystian Boltanski, sięgnął po medium fotograficzne, by zachować dla potomnych ślad, jakim jest fotografia rodzinna czy anonimowa, a przede wszystkim zniszczona. To swoje archiwum idei Lewczyński uzupełnia i poszerza do dziś o wciąż nowe doświadczenia.
Celem tej monograficznej wystawy jest określenie miejsca i znaczenia tak wyjątkowej twórczości Jerzego Lewczyńskiego w dziejach fotografii polskiej, europejskiej i światowej.
Z Łodzi wystawa pojedzie do Poznania na IV Biennale Fotografii Polskiej (V-VI), potem zobaczy ją publiczność Muzeum Narodowego we Wrocławiu (IX-X), a w 2006 roku w Muzeum Historii Fotografii w Krakowie i BWA w Katowicach.
_1663272818.jpg)
