Aberracja chromatyczna

Aberracja chromatyczna

Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania. Pomiar wykonywany jest dla trzech ogniskowych i pełnego zakresu przysłon. Poniżej przedstawiane wykresy pokazują najgorsze wartości.

ekw. 70 mm f/22

ekw. 120 mm f/22

ekw. 200 mm f/22

Producent postarał się, by aberracja chromatyczna nie stanowiła większego problemu - choć na pierwszy rzut oka tego nie widać, gdy spojrzymy na powyższe wykresy. Wprawdzie wartości anomalii nie należą do małych, to jednak w większości przypadków występuje ona wyłącznie na brzegach kadru oraz na najmocniej domkniętej przysłonie - najwięcej na f/22. Poza tym wraz ze zwiększaniem długości ogniskowej rozkład oraz profil aberracji chromatycznej będą maleć - większa część kadru będzie pozbawiona tej wady. Oznacza to, że charakterystyczne przebarwienia kontrastowych fragmentów w większości sytuacji zdjęciowych nie powinny być zauważalne na zdjęciach. Tak naprawdę jakichkolwiek kolorystycznych obramowań możemy doszukać się jedynie na znacznych przybliżeniach kadru 1:1.

Aberracja chromatyczna w praktyce

Dodaj ocenę i odbierz darmowy numer DCP

Spis treści

• Panasonic Lumix G X Vario 35-100 mm f/2.8 II POWER O.I.S. - test obiektywu
• Konstrukcja
• Ustawianie ostrości
• Stabilizacja
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Odblaski
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe