Rozmycie
Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:
Wartości dla matrycy:
- poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
- 0.5-1.5 - obraz ostry
- 1.5-2.5 - delikatne rozmycie
- 2.5-3.5 - rozmycie widoczne
- 3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
- powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia
ekw. 70 mm f/2.8
ekw. 200 mm f/2.8
Wartości dla odbitki 20 x 30 cm:
- poniżej 10 - obraz zbyt ostry
- 10-20 - obraz ostry
- 20-30 - delikatne rozmycie
- 30-40 - rozmycie widoczne
- 40-50 - rozmycie jest denerwujące
- powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia
ekw. 70 mm f/2.8
ekw. 200 mm f/2.8
Od reporterskich zoomów - a do takiego miana aspiruje testowany Lumix - trudno jest oczekiwać wyjątkowej plastyki z miękkimi nieostrościami. Takie konstrukcje optyczne powstały w zupełnie innym celu. Jednak nie oznacza to, że przy obiektach fotografowanych z bliska nie uzyskamy charakterystycznego rozmycia tła. Otrzymamy, z tym że nie będzie ono tak atrakcyjne jak w przypadku jasnych stałek. Kombinacja najdłuższej ogniskowej o ekwiwalencie 200 mm i światła f/2.8 (a także samej matrycy Mikro Cztery Trzecie) nie zaspokoi wizualnych purystów. W nieostrościach wciąż będziemy mogli dostrzec kształty niektórych obiektów - oczywiście im mniejsza odległość ostrzenia, tym będą one bardziej rozmyte.