Aberracja chromatyczna

Aberracja chromatyczna

Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania i wyostrzania. Pomiar wykonywany jest dla wybranych ogniskowych i pełnego zakresu przysłon.

Sigma 100-400 mm f/5-6.3 DG OS HSM dobrze razi sobie z tą wadą układu optycznego. Aberracja chromatyczna jest odpowiednio korygowana, dzięki czemu podczas normalnego fotografowania nie jest zauważana na zdjęciach, co należy uznać za duży plus. Nawet na mocno kontrastowych fragmentach kadru nie zauważyliśmy kolorystycznych przebarwień.

Największą aberrację chromatyczną zanotowaliśmy na kombinacji ogniskowej 100 mm i przysłony f/22 - aberracja chromatyczna wyniosła 1.58 px i występowała jedynie na obrzeżach planu fotograficznego. O wiele lepiej poradziła sobie ogniskowa 200 mm - na przysłonie f/8 największa anomalia wyniosła zaledwie 0.71 px. Z kolei 400 mm i f/29 to aberracja chromatyczna na poziomie 1.33 px.

Poniższe wykresy pokazują najgorsze wartości aberracji chromatycznej dla danej ogniskowej. Warto jednak zauważyć, że anomalia objawia się jedynie na mocno domkniętych przysłonach. Przy nominalnym otworze jest ona prawie wcale niezauważalna.

ogniskowa 100 mm, przysłona f/22

ogniskowa 200 mm, przysłona f/8

ogniskowa 400 mm, przysłona f/29

Aberracja chromatyczna w praktyce

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book

Spis treści

• Sigma 100-400 mm f/5-6.3 DG OS HSM Contemporary - test obiektywu
• Konstrukcja
• Ustawianie ostrości
• Stabilizacja obrazu
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystrosja
• Winietowanie
• Odblaski
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe