Rozmycie

Rozmycie

Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30 cm.

Wartości dla matrycy:

• poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
• 0.5-1.5 - obraz ostry
• 1.5-2.5 - delikatne rozmycie
• 2.5-3.5 - rozmycie widoczne
• 3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
• powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia

Wartości dla odbitki 20 x 30 cm:

• poniżej 10 - obraz zbyt ostry
• 10-20 - obraz ostry
• 20-30 - delikatne rozmycie
• 30-40 - rozmycie widoczne
• 40-50 - rozmycie jest denerwujące
• powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

Jak widzimy na powyższych wykresach, aparat utrzymuje bardzo wyrównaną ostrość obrazu na całej powierzchni kadru, już od nominalnego otworu przysłony, a delikatne fluktuacje pozostaną w zasadzie niewidoczne dla oglądającego. Mimo wszystko widać, że płaszczyzna ostrości nie jest równa, co możemy zauważyć zarówno na powyższych wykresach, jak i oceniając poniższe zdjęcia wykonane w praktyce (linia ostrości przy f/1.4 na deskach stołu)

Rozmycie obrazu w praktyce

O charakterze rozmycia nieostrości można mówić właściwie jedynie w superlatywach. Oczywiście wszystko zależy od osobistych preferencji, ale trzeba przyznać, że projektantom Tamrona udała się nie lada sztuka. Z jednej strony rozmycie jest bardzo gładkie i homogeniczne, ale jednak niepozbawione charakteru, co zarzucane jest niektórym nowym konstrukcjom na rynku. Bokeh przy szeroko otwartej przysłonie jest delikatnie “zakręcone” na brzegach kadru, a punkt świetlne reprodukowane są w formie przyjemnych dla oka “łezek”, co jest miłych oddechem dla idealnego, technicznego rozmycia, do jakiego dążą niektórzy producenci. Do tego dochodzi bardzo delikatne przejście między obszarami ostrości i nieostrości.