Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania i wyostrzania. Pomiar wykonywany jest dla pełnego zakresu przysłon. Przedstawiane wykresy pokazują najgorsze wartości.
Aberracja chromatyczna to częsty problem większości jasnych obiektywów. Jednak w przypadku nowego Nikkora zastosowane soczewki o superniskiej dyspersji (ED) w praktyce poradziły sobie dobrze. W efekcie ta wada układu optycznego nie powinna być uciążliwa. Niemniej jednak w pewnych warunkach może być widoczna, jednak głównie na powiększeniach 1:1. Zauważymy ją przede wszystkim w nieostrościach, gdzie objawi się jako charakterystyczne zabarwienie kontrastowych fragmentów kadru.
W całym zakresie przysłon wartość aberracji chromatycznej nie przekroczyła jednego piksela. Największą anomalię zaobserwowaliśmy na f/1.4, gdzie wyniosła 0.73 piksela. Tak więc zauważymy ją dopiero w warunkach laboratoryjnych.
Aberracja w praktyce
_1826294941.jpg)
_443908423.jpg)
_1877607562.jpg)
_1094526942.jpg)
