Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:
Wartości dla matrycy:
- poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
- 0.5-1.5 - obraz ostry
- 1.5-2.5 - delikatne rozmycie
- 2.5-3.5 - rozmycie widoczne
- 3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
- powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia
Canon EF-S 35 mm f/2.8 Macro IS STM - jak na konstrukcję makro - gwarantuje ładną plastykę obrazu. Nieostrości dalszego planu są odpowiednio rozmyte i rozchodzą się bardzo naturalnie od centrum po same brzegi kadru. Nie mamy więc do czynienia z charakterystycznym „mydłem“ lub niekorzystnie wyglądającym tłem. Poza tym fotografowany obiekt jest wyraźnie odseparowany od reszty kadru, co nie tylko jest pożądane w fotografii makro, lecz także i w portrecie. Podobać się także może okrągły efekt bokeh. Pomaga w tym zarówno minimalna odległość ostrzenia (zdjęcia makro), jak również kombinacja ogniskowej i 7-listkowej przysłony o nominalnym otworze f/2.8.
Wartości dla odbitki 20 x 30 cm:
- poniżej 10 - obraz zbyt ostry
- 10-20 - obraz ostry
- 20-30 - delikatne rozmycie
- 30-40 - rozmycie widoczne
- 40-50 - rozmycie jest denerwujące
- powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia
Imponują także wyniki jakie zanotowaliśmy dla odbitki 20 x 30 cm. Charakterystyka wykresu BxU jest wyrównana i płaska, co oznacza brak wyraźnych rozbieżności w jakości obrazu pomiędzy poszczególnymi fragmentami planu fotograficznego. Oznacza to, że wywołane zdjęcia będą ostre nie tylko w centrum, lecz także na brzegach kadru. W efekcie nie możemy mówić o jakichkolwiek denerwujących rozmyciach i nieostrościach.