Winietowanie
Winietowanie mierzymy dla plików RAW, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania. Przedstawione wykresy pokazują schemat winietowania dla przysłon f/2.8, f/4 i f/5.6.
Z miłym zaskoczeniem przyjmujemy fakt, że mimo poszerzenia kąta widzenia, winietowanie nie stanowi w tej konstrukcji widocznego problemu. Można nawet stwierdzić, że szkło odznacza się w tym zakresie bardzo dobrą charakterystyką.
Choć winietowanie przy szeroko otwartej przysłonie oczywiście się pojawia, nawet w najbardziej ekstremalnym przypadku (16 mm, f/2.8) różnica w jasności między środkiem a brzegami kadru nie przekracza 0,8 EV. Natomiast już domknięcie do f/4 obniża tę wartość do około 0,5 EV, sprawiając, że wyciemnienie staje się praktycznie niewidoczne. To wyniki niewiele gorsze od rekordowego pod tym względem modelu Sony FE 16-25 mm f/2.8 G.
Jeszcze lepiej jest w przypadku ogniskowej 30 mm, gdzie przy przysłonie f/2.8 startujemy z wyciemnieniem ok. 0,5 EV, a domknięcie zmniejsza je do około 0,3 EV. Co prawda dalsze domykanie niewiele już poprawia sytuację, więc niewielka winieta obecna jest w całym zakresie przysłon, ale tak czy inaczej nie będzie to żadnym problemem, gdyż winietę w każdej sytuacji doskonale korygują wbudowane profile korekcji. A z racji tego, że nie ma tu wiele do korygowania, możemy być spokojni o ewentualny wzrost zaszumienia na brzegach.
Winietowanie w praktyce
16 mm, f/2.8 (bez korekcji / po korekcji):
16 mm, f/4 (bez korekcji / po korekcji):
30 mm, f/2.8 (bez korekcji / po korekcji):
30 mm f/4 (bez korekcji / po korekcji):
_1544738390.jpg)
