Aberracja chromatyczna
Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO. Pomiar wykonywany jest dla pełnego zakresu przysłon. Poniższe wykresy przedstawiają rozłożenie poprzecznej aberracji chromatycznej w kadrze i jej wartości dla przysłon f/2.8, f/8 i f/16.
Testy studyjne wskazują, że w przypadku modelu Tamron 16-30 mm f/2.8 Di III VXD G2 możemy mieć do czynienia z dość widoczną aberracją chromatyczną poprzeczną, której wielkość w ekstremalnych sytuacjach wyniesie ok. 3 px. W praktyce jednak, w większości sytuacji szkło okazuje się pod tym względem łaskawe. W przypadku szerokiego kąta, aberracja chromatyczna jest prawie niemożliwa do wychwycenia i ogranicza się głównie do samych brzegów kadru lub nieostrości (aberracja wzdłużna).
Gorzej bywa niestety przy 30 mm, szczególnie w przypadku fotografowania z szeroko otwartą przysłoną. Aberracja potrafi pojawiać się w środku kadru i być widoczna nawet podczas oglądania zdjęć w rozmiarach ekranowych. Nie będzie to często, ale jednak się zdarza i w większości takich sytuacji, usunięcie przebarwień będzie wymagało od nas przesuwania odpowiednik suwaków, a nie tylko włączenia stosownego profilu.
Aberracja chromatyczna w praktyce:
16 mm, f/2.8
16 mm, f/2.8
30 mm, f/2.8
30 mm, f/2.8
16 mm, f/2.8
16 mm, f/2.8
30 mm, f/2.8
30 mm, f/2.8
_1544738390.jpg)
