Dystorsja

Wyniki testu:

Cena / Jakość:

Wydajność:

Funkcjonalność:

Optyka:

Budowa:

Nasza ocena:

97%

Druga wersja klasycznego teleobiektywu dla profesjonalistów zaskakuje wagą, ergonomią i konstrukcją optyczną. Czy to już teleobiektyw idealny dla fotografów i filmujących? Sprawdzamy jego możliwości i porównujemy bezpośrednio do poprzednika.

Autor: Krzysztof Mularczyk

13 Październik 2021

Artykuł na: 29-37 minut

Spis treści

Dystorsja

Dystorsję mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania. Przedstawiony wykres pokazuje poziom i charakterystykę dystorsji dla danej ogniskowej. Pole nr 1 przedstawia faktyczną dystorsję, kolejne jej uwydatnienie, pozwalające lepiej zorientować się w jej charakterze.

W przypadku obiektywu Sony FE 70-200 mm f/2.8 GM OSS II zauważamy widoczną poprawę kwestii korygowania dystorsji przy bliższym zakresie ogniskowych. Podczas gdy w 1. generacji obiektywu miała ona widocznie wypukły charakter (maksymalna dystorsja 0,54%), tutaj została zoptymalizowana praktycznie do zera (0,03%). Jak widać, jej charakter nie ujawnia się nawet w przypadku uwypuklenia widocznego na poniższych schematach. W przypadku ogniskowej 200 mm nie zauważymy specjalnych różnić - nadal mamy do czynienia z minimalną, ale jednak nieco widoczną dystorsją wklęsłą.

Pole nr 1 przedstawia faktyczną dystorsję, kolejne jej uwydatnienie, pozwalające lepiej zorientować się w jej charakterze.

Dystorsja w praktyce:

Sony FE 70-200 mm f/2.8 GM OSS II całkiem dobrze radzi sobie ze zniekształceniami geometrycznymi. Przy 70 mm są ledwo zauważalne, podobnie zresztą jak u poprzednika. Poduszkowa dystorsja uwidacznia się jednak w środkowym i długim zakresie zoomu. Choć jest zauważalna przy fotografowaniu prostych linii, wydaje się minimalnie mniejsza niż u poprzednika.