Winietowanie

Winietowanie

Winietowanie mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania. Przedstawiony wykres pokazuje mapę winietowania dla przysłon f/2.8, f/4 i f/5.6

Niewielkim problemem obiektywu okazuje się jedynie winieta, która będzie oczywiście najbardziej widoczna w najistotniejszym dla tego obiektywu zakresie przysłon, czyli f/5-f/8. Przy ogniskowej 100 mm, na nominalnym otworze przysłony sama winieta nie jest może bardzo mocna (maksymalna różnica w jasności na poziomie 0,8 EV), ale rozlewa się praktycznie na cały kadr i dopiero przy wejściu na f/8 przestaje być ona widocznym problemem.

Schemat winietowania dla ogniskowej 100 mm:

Co ciekawe, problem nasila się wraz ze wzrostem ogniskowej i przy 400 mm, różnica w jasności między środkiem, a brzegami kadru wynosi już 1 EV), a winieta sięgaj jeszcze mocniej w głąb kadru.

Schemat winietowania dla ogniskowej 400 mm:

To wyniki nieco gorsze niż w lustrzankowej wersji obiektywu, ale też nie mające negatywnego przełożenia na jakość zdjęcia. Charakter winiety jest dosyć miękki, a biorąc pod uwagę długą ogniskową, lekka winieta ładnie będzie domyka kadr i pozwoli nieco uwypuklić środek zdjęcia. Poza tym widoczna gołym okiem będzie w niewielu sytuacjach.

Winietowanie w praktyce:

100 mm, f/5

100 mm, f/8

100 mm, f/11

400 mm, f/6.3

400 mm, f/8

400 mm, f/11

Sigma C 100-400 mm f/5-6.3 DG DN OS

Kup teraz