Rozmycie
Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie zawsze odpowiada temu, jak będziemy postrzegać zdjęcie w rzeczywistości. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30 cm.
Jak już wspominaliśmy, Sigma C 100-400 mm f/5-6.3 DG DN OS oferuje bardzo wyrównaną rozdzielczość na środku i brzegach kadru, co dobrze pokazują wykresy BxU. Co prawda płaszczyzna ostrości nie jest zupełnie równa, a najmniej ostrym obszarem okazuje się często okolice 3/4 odległości między centrum, a brzegami, ale w rzeczywistości raczej tego nie zauważymy.
Wartości dla matrycy:
- poniżej 0-3 - obraz zbyt ostry
- 3-6 - obraz ostry
- 6-8 - delikatne rozmycie
- 8-14 - rozmycie widoczne
- powyżej 15 - rozmycie nie do przyjęcia
Wykres dla ogniskowej 100 mm:
Wykres dla ogniskowej 400 mm:
Warto też brać pod uwagę, że wartości dla matrycy nie oddają tego, jak w rzeczywistości będziemy odbierać zdjęcie oglądając je w rozmiarach ekranowych, lub na odbitce. Ten stan rzeczy dużo lepiej opisują wykresy znormalizowane dla wydruku 20 x 30 cm, oglądanego z odległości 30 mm. Jak widzimy, w rzeczywistości rozmycie na wyższych wartościach przysłony będzie mało niezauważalne.
Wartości dla odbitki 20 x 30 cm:
- poniżej 5 - obraz zbyt ostry
- 5-15 - obraz ostry
- 15-30 - delikatne rozmycie
- 30-40 - rozmycie widoczne
- 40-50 - rozmycie jest denerwujące
- powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia
Wykres dla ogniskowej 100 mm:
Wykres dla ogniskowej 400 mm:
Dodatkowo, pomimo tego, że mamy do czynienia z długim zoomem, którego główną zaleta jest stosunek zasięgu do wymiarów, obiektyw Sigmy ma nam do zaoferowania przyjemny charakter rozmycia nieostrości. Jest miękkie, ale nie nudne, a same punkty świetlne w pobliżu brzegów kadru przyjmują formę łezek, sprawiając wrażenie „zakręcenia”, co, przynajmniej według nas, nadaje szkłu nieco charakteru.