Sigma 105 mm f/1.4 DG HSM ART - Rozmycie

Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:

Wartości dla matrycy:

• poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
• 0.5-1.5 - obraz ostry
• 1.5-2.5 - delikatne rozmycie
• 2.5-3.5 - rozmycie widoczne
• 3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
• powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia

Wartości dla odbitki 20 x 30 cm:

• poniżej 10 - obraz zbyt ostry
• 10-20 - obraz ostry
• 20-30 - delikatne rozmycie
• 30-40 - rozmycie widoczne
• 40-50 - rozmycie jest denerwujące
• powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

Testowana Sigma 105 mm f/1.4 DG HSM ART dostarcza ostrego obrazu w centrum kadru i plastycznych rozmyć, które stopniowo i lekko zwiększają się ku brzegom. Potwierdzeniem takiej charakterystyki oraz odpowiedniej rozdzielczości są powyższe dwa trójwymiarowe wykresy wartości BxU wygenerowany zarówno dla pełnoklatkowej matrycy, jak również dla odbitki 20 x 30 cm. Jakiekolwiek dysproporcje w jakości i wyrazistości obrazu pomiędzy poszczególnymi fragmentami planu fotograficznego są minimalne.

Poza tym w żaden sposób nie możemy odmówić temu obiektywowi plastyki obrazu. Połączenie ogniskowej 105 mm i 9-listkowej kołowej przysłony o nominalnym otworze f/1.4 zrobiło swoje. Otrzymujemy przyjemny dla oka efekt bokeh oraz wyjątkowo subtelne nieostrości dalszego planu. W efekcie fotografowana osoba jest wyraźnie odseparowana od tła zdjęcia, co skupi uwagę na jej twarzy. A jest to kluczowa cecha w portrecie.

Rozmycie obrazu w praktyce