Panasonic Leica DG Summilux 15mm f/1,7 ASPH - test

8. Rozmycie

Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:

Wartości dla matrycy:
poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
0.5-1.5 - obraz ostry
1.5-2.5 - delikatne rozmycie
2.5-3.5 - rozmycie widoczne
3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia

Zobacz wszystkie zdjęcia (2)

Wartości dla odbitki 20x30 cm:
poniżej 10 - obraz zbyt ostry
10-20 - obraz ostry
20-30 - delikatne rozmycie
30-40 - rozmycie widoczne
40-50 - rozmycie jest denerwujące
powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

Zobacz wszystkie zdjęcia (2)
Jak widać na wykresie interpretującym dane z matrycy na przysłonie f/1.7 rozmycie jest widoczne, tak więc najprawdopodobniej ma na to wpływ filtr dolnoprzepustowy.

Jakość obrazu poprawia się po przymknięciu obiektywu, a wykres ulega spłaszczeniu.

Na odbitce 20x30 cm obraz będzie ostry już od najniższej wartości przesłony, czyli f/1.7, a rozmycie nie będzie miało wpływu na subiektywne wrażenie ostrości.