Aberracja chromatyczna | Fotopolis.pl

Spis treści

Sigma 35 mm f/1.4 DG HSM - test Specyfikacja Konstrukcja Autofokus Stabilizacja Rozdzielczość RAW Rozdzielczość JPEG Rozmycie Aberracja chromatyczna Dystorsja Winietowanie Odblaski Podsumowanie Zdjęcia do pobrania

9. Aberracja chromatyczna

Aberracja w obiektywie Sigma 35 mm f/1.4 DG HSM jest dobrze skorygowana już od maksymalnego otworu względnego. W całym zakresie przysłon jest na bardzo dobrym poziomie i nie powinna przeszkadzać w fotografowaniu. Wada ta jednak ulega znacznemu pomniejszeniu po przekroczeniu f/4, gdzie notuje wynik poniżej 1 piksela.

Aberracja na odbitkach 20x30 cm nie będzie widoczna już od najmniejszego otworu przesłony.

Wykres przedstawiający średnią oraz maksymalną aberrację chromatyczną na kadrze w pikselach

Rozłożenie aberracji chromatycznej na pikselach przy przysłonie f/1.4

Rozłożenie aberracji chromatycznej na odbitce 20x30 cm przy przysłonie f/1.4

f/2

f/4

Podłużna aberracja chromatyczna

Jasnych obiektywów dotyka problem podłużnej aberracji chromatycznej. Wpływa ona na obszary przed punktem ostrości oraz za punktem ostrości, dając im kolorową obwódkę zieloną lub magentową. Nie inaczej jest w przypadku obiektywu Sigma 35 mm f/1.4 DG HSM.

Najwyraźniej tę wadę optyczną zaobserwujemy na maksymalnym otworze względnym przysłony, czyli f/1.4. Wraz z przymykaniem jej wartości wada coraz mniej wpływa na jakość zdjęć, a przy f/4 jest już praktycznie niewidoczna. Poniżej prezentujemy wycinki z plików JPEG ilustrujące zachowanie obiektywu.