"Wyliczanka" - recenzja

Autor: Marcin Grabowiecki

15 Luty 2012
Artykuł na: 4-5 minut
Najnowsze wydawnictwo kolektywu Sputnik Photos zatytułowane "Wyliczanka" to efekt letnich warsztatów z dzieciakami, które odbyły się na czterech krańcach Polski. Zespoły złożone z fotografów i animatorów kultury podróżowały kamperami po małych miejscowościach i motywowały dzieci do dokumentowania swojego otoczenia.

Na książkę "Wyliczanka" składają się fotografie dzieci z dwunastu wiosek położonych na czterech krańcach Polski. Ich opiekunami i pomocnikami byli animatorzy z Towarzystwa Inicjatyw Twórczych "ę" i fotografowie z kolektywu Sputnik Photos. Dzieci wykonały mnóstwo cyfrowych zdjęć, a końcowego wyboru do książki dokonał Andrzej Kramarz. Decyzja kuratora wydaje się rzeczą kluczową przy tego rodzaju wydawnictwach. Selekcja materiału zdjęciowego ma zasadniczy wpływ na ostateczny kształt publikacji.

Trudno w tym miejscu nie odnieść się do książki "Świat" (Wydawnictwo Czarne, 2002). To pokłosie warsztatów dla dzieci z wiosek Jasionka i Krzywa w Beskidzie Niskim prowadzonych przez Piotra Janowskiego, który dokonał również wyboru zdjęć do tej publikacji. Fotografie, które znalazły się w tej skromnej książeczce zaskakiwały świeżością. Charakteryzujące się niebanalną kompozycją i wyrazistym kolorem zdjęcia pokazywały wycinki rzeczywistości, którą tak trudno uwiecznić osobom spoza lokalnej społeczności.

Atutów "Świata" nie posiada niestety "Wyliczanka". Książkę ogląda się trudno, a po pewnym czasie zaczyna dominować wrażenie przesytu. Fotografii jest moim zdaniem za dużo, przez co wiele z nich nie ma szans "odpowiednio wybrzmieć". Dzieci fotografowały wszystko: kolegów i koleżanki, pejzaże, podwórka i zabawki. Na zdjęciach widzimy wnętrza, w których mieszkają i sposób w jaki spędzają czas wolny. Trudno odnaleźć jakąkolwiek zasadę porządkującą ten świat, chyba że uznamy za nią dziecięcą spontaniczność.

Niewątpliwym plusem publikacji jest ciekawy projekt graficzny autorstwa Ani Nałęckiej, ale już użyty papier niepotrzebnie "spłaszcza" zdjęcia.

Porównując oba wydawnictwa zauważamy, że przez ostatnie dziesięć lat dużo się zmieniło. Fotografia analogowa została zepchnięta przez cyfrową do niszy. Obyliśmy się już z technologią, która pozwala na robienie ogromnej ilości zdjęć, właściwie bez ograniczenia. Produkujemy coraz więcej obrazów, a coraz rzadziej zastanawiamy się nad ich sensem.

Może "Wyliczanka" jest symbolem naszych "cyfrowych czasów"? Oglądamy mnóstwo różnorakich zdjęć i sami za bardzo nie wiemy, które z nich wyróżnić? Jak odnaleźć się w świecie milionów obrazów zalewających nas na co dzień? Dziecięca świeżość mogłaby być kluczem, tak się jednak w tym przypadku nie stało.

"Wyliczanka"
303 strony
4295 zdjęć
Wydawca: Sputnik Photos 2011
Warszawa 2011

Skopiuj link
Słowa kluczowe:
Komentarze
Więcej w kategorii: Recenzje
Tamron 17-50 mm f/4 i 70-180 mm f/2.8 G2 - zestaw idealny?
Tamron 17-50 mm f/4 i 70-180 mm f/2.8 G2 - zestaw idealny?
Czy dwa przystępne cenowo obiektywy o oryginalnych zakresach mogą zastąpić nam klasyczne trio reporterskich zoomów? Najnowsze konstrukcje Tamrona podważają utarte schematy i pokazują,...
8
Anja Niemi: In Character. Przekleństwo perfekcjonizmu [RECENZJA]
Anja Niemi: In Character. Przekleństwo perfekcjonizmu [RECENZJA]
Precyzyjnie budowane napięcie rodem z dreszczowców Hitchcocka, literackie inspiracje i kinowe wizualne tropy. Pierwsza retrospektywna książka Anji Niemi to fantastyczna podróż do świata jej...
7
Kraj w kolorze ziemi. Gruyaert i jego „Morocco” [RECENZJA]
Kraj w kolorze ziemi. Gruyaert i jego „Morocco” [RECENZJA]
Jeżeli o stopniu fascynacji danym miejscem decydowałaby liczba poświęconych mu książek fotograficznych, Harry Gruyaert mógłby śmiało pretendować do tytułu honorowego obywatela Maroka....
18
Powiązane artykuły
Wczytaj więcej (2)