Aberracja chromatyczna

Cena / Jakość:

Wydajność:

Funkcjonalność:

Optyka:

Budowa:

90%

Spis treści

Samyang AF 14-24 mm f/2.8 FE - test obiektywu Budowa i wykonanie Autofokus i ustawianie ostrości Rozdzielczość Rozmycie i bokeh Aberracja chromatyczna Dystorsja Winietowanie Praca pod światło Podsumowanie Zdjęcia przykładowe

Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO. Pomiar wykonywany jest dla pełnego zakresu przysłon. Poniższe wykresy przedstawiają rozłożenie poprzecznej aberracji chromatycznej w kadrze i jej wartości dla przysłon f/2.8, f/8 i f/22.

Dzięki wykorzystaniu 3 soczewek niskodyspersyjnych, obiektyw dobrze korygować ma występowanie aberracji chromatycznej, która w przypadku szkieł ultraszerokokątnych bywa zwykle nieunikniona. I choć sam maksymalny rozmiar aberracji wynosi ok. 2.6 px, to na szczęście, w praktyce jej występowanie ogranicza się głównie do samych brzegów kadru, niezależnie od używanej przysłony.

Schemat aberracji dla ogniskowej 14 mm:

Schemat aberracji dla ogniskowej 24 mm:

W praktyce uzyskanie widocznej aberracji chromatycznej na zdjęciach, w przypadku nowego Samyanga bywa naprawdę trudne. W większości sytuacji aberracja chromatyczna poprzeczna pozostaje zupełnie niewidoczna, nawet w bardziej wymagających sytuacjach i ogranicza się do rogów kadru czy drobnych kontrastowych krawędzi, na których przy szeroko otwartej przysłonie możemy zauważyć rozwarstwienie widma. Tak czy inaczej będą to jednak rzeczy niewidoczne gołym okiem podczas oglądania odbitek czy zdjęć w rozmiarach ekranowych.

Jedynymi sytuacjami, gdy aberracja chromatyczna może rzeczywiscie rzucić nam się w oczy, są przypadku, gdy kontrastowe krawędzie pozostają w nieostrości na pierwszym planie. W takich sytuacjach naszym oczom ukaże się dość mocno widoczna aberracja chromatyczna wzdłużna. Należy mieć jednak na uwadze, że takie scenariusze fotografowania przytrafiają się nam raczej rzadko.