Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania i wyostrzania. Pomiar wykonywany jest dla wybranych (skrajnych i środkowej) ogniskowych i pełnego zakresu przysłon. Przedstawiane wykresy pokazują najgorsze wartości dla każdej z ogniskowych.
Testowany obiektyw słabo wypadł pod względem aberracji chromatycznej. Jest ona przeciętnie korygowana. Największą anomalię zaobserwowaliśmy na zdjęciach wykonanych na ogniskowej 11 mm i przysłonie f/2.8. Jej wartość wyniosła aż 3.99 piksela, co jest bardzo dużym wynikiem. Niemniej jednak aberracja może być zauważa głównie na rogach kadru. Wraz z przymykaniem przysłony jej wynik spadał, mimo to wciąż utrzymywał się na wyższym poziomie - w granicach 2.82-2.31 piksela. Z kolei wybranie ogniskowej 20 mm sprawiło, że wartość aberracji chromatycznej zmalała niemal o połowę, jednak miała znacznie większy zasięg - większa część kadru. Anomalię wynoszącą 1.59 piksela odnotowaliśmy na maksymalnie domkniętej przysłonie f/22. Na innych przysłonach wartości wahały się między 1.28, a 1.56 piksela. Warto również zaznaczyć, że większe wartości aberracji mogą objawić się jako kolorowe przebarwienia i być zauważalne na zdjęciach (zwłaszcza na kontrastowych fragmentach kadru).
Aberracja chromatyczna w praktyce
]> */
]
_1826294941.jpg)
_1877607562.jpg)
_1094526942.jpg)
_443908423.jpg)
