9. Rozmycie
Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:
Wartości dla matrycy:
poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry
0.5-1.5 - obraz ostry
1.5-2.5 - delikatne rozmycie
2.5-3.5 - rozmycie widoczne
3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące
powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia
Wartości dla odbitki 20x30 cm:
poniżej 10 - obraz zbyt ostry
10-20 - obraz ostry
20-30 - delikatne rozmycie
30-40 - rozmycie widoczne
40-50 - rozmycie jest denerwujące
powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia
Obiektyw Nikon AF-S Nikkor 70-200mm f/4G VR można pochwalić za wartości BxU, które zarejestrowaliśmy dla ogniskowej 70mm i 200mm. W plikach RAW rozmycie jest widoczne, jednak wykres jest dość płaski. Jest to także zgodne z charakterystyką obrazu w aparatach Nikona, który jest dość "miękki".
Na minus wybija się w tym przypadku ogniskowa 135mm, która wyraźnie odbiega od wcześniej wspomnianych. Dopiero po przymknięciu obiektywu do f/8 wykres 3D zaczyna się wyrównywać. Różnice pomiędzy centrum, a brzegiem kadru są jednak wyraźnie widoczne.
W przypadku plików JPEG nie mamy na co narzekać, aparat dobrze radzi sobie z interpretacją danych. Dzięki temu obraz jest równomiernie wyostrzany i nie mamy dyskomfortu nawet w przypadku oglądania 1:1.
_1826294941.jpg)
_968856305.jpg)
_1475239688.jpg)
