Olympus E-PL1 - test

6. Fotografowanie

Szybkość działania

Generalnie co do szybkości E-PL1 nie możemy mieć większych zarzutów. Jedynie podczas korzystania z filtrów artystycznych zauważamy spowolnione odświeżanie monitora oraz chwilę przestoju podczas obróbki zdjęcia. Samo uruchomienie aparatu zajmuje pół sekundy, ale musimy pamiętać aby kitowy obiektyw znajdował się w odpowiedniej pozycji - w przeciwnym wypadku aparat nie pozwoli wykonać zdjęcia oraz zostanie wyświetlony stosowny komunikat. Na pochwałę zasługuje układ AF, mimo iż działa w trybie detekcji kontrastu to sprawnie radzi sobie z ustawieniem ostrości.

Zdjęcia seryjne

W trybie seryjnym producent podaje, iż aparat jest w stanie wykonywać zdjęcia prędkością 3 kl/s, a długość serii zależy w dużej mierze od szybkości karty pamięci. Według naszych pomiarów E-PL1 faktycznie jest w stanie robić zdjęcia z szybkością 3 kl/s, w przypadku JPEG-ów długość serii wynosi 15 klatek. Dla zdjęć RAW natomiast 10 klatek, a dla JPEG+RAW 9 klatek. Należy przyznać, iż 3 kl/s to na dzień dzisiejszy jedynie standard, nie wyróżniający korpusu spośród konkurencji.

Pomiar ostrości

W E-PL1 pomiar ostrości odbywa się jedynie na zasadzie detekcji kontrastu, czyli tak jak ma to miejsce w kompaktach i wszelkiego rodzaju hybrydach. Przeciętny czas, jaki potrzebuje układ AF na ustawienie ostrości to 0,5 - 1 sekundy - podobnie jak przypadku E-P2. Wśród podstawowych trybów pracy AF (pojedynczy, ciągły oraz manualny) znajdziemy pozycję C-AF TR, oznaczającą tryb śledzenia AF, czyli podążanie pola AF i ustawianie ostrości na wskazanym obiekcie. Obiektyw kitowy charakteryzuje się bardzo dobrymi właściwościami optycznymi oraz stosunkowo cichą pracą. Posiada on także niezłe właściwości makro, mimo że nie zostało to uwzględnione w nazwie obiektywu, pisaliśmy o tym w teście modelu E-P2.

tryby pracy układu AF

Pomiar światła

Olympus E-PL1 oferuje trzy podstawowe sposoby pomiaru: ESP - matrycowy, centralnie ważony i punktowy. Do tego E-PL1 daje możliwość wyboru dwóch zmodyfikowanych pomiarów punktowych: HI oraz SH, pomiar HI celowo nieco prześwietla, a SH niedoświetla zdjęcia. Uzyskany efekt może przydać się, gdy fotografujemy w technice High-key lub Low-key pamiętajmy jednak, że podobne rezultaty możemy uzyskać używając tradycyjnego pomiaru światła oraz korekty ekspozycji. Pomiar światła doskonale spełnia swoją rolę, każdy z tradycyjnych trybów działa bardzo przewidywalnie i w zdecydowanej większości przypadków możemy na nim polegać.

tryby pomiaru światła

Tryby ekspozycji

Na tarczy trybów ekspozycji znajdziemy siedem trybów fotografowania i jeden filmowy. Bardziej zawansowani użytkownicy zapewne będą wykorzystywać tryby półautomatyczne oraz manualny (P,A,S,M). Dla początkujących oraz w specyficznych sytuacjach, wymagających szybkiego wykonania zdjęcia, z pomocą przyjdzie tryb iAuto, automatycznie dobierający optymalne parametry. Tradycją w Olympusach stała się obecność filtrów artystycznych, znajdujących się pod pozycją ART. Do wyboru mamy ich sześć, szczegóły przedstawiamy w dalszej części tego rozdziału. W nowym Olympusie nie zabrakło również trybów tematycznych SCN - lista trybów tematycznych wygląda identycznie jak w przypadku wcześniejszych PEN-ów.

tarcza trybów

Warto zwrócić uwagę na zmodyfikowany tryb Auto oraz zaimplementowane w nim narzędzie Live Guide. Pisaliśmy o nim w artykule Live Guide Olympusa na stronie internetowej, w którym znajdziemy odnośnik do wspomnianego w temacie symulatora. Live Guide ma na celu uproszczenie obsługi aparatu oraz w przystępny sposób wytłumaczenie działania konkretnych pozycji w menu. Przykładowo, korekta ekspozycji wyjaśniona jest jako "zmiana jasności", a zmiana wartości przesłony jako "rozmycie tła". Ponadto w wielu miejscach, po naciśnięciu przycisku INFO uzyskujemy informacje o aktualnie zmienianym ustawieniu.

Live Guide

Co ciekawe, w trybie AUTO znajdziemy również mini poradnik, podpowiadający nam jak w fotografować w określonych sytuacjach. Przykładowo znajdziemy wskazówki jak postępować podczas fotografowania dzieci, kwiatów (makro) lub żywności. Wszystko wytłumaczone bez używania takich pojęć jak przesłona czy ogniskowa. Dodatkowo znajdziemy informacje o podstawowych zasadach kadrowania, np. zasadzie trójpodziału, co sprawia, że w czasie podróży lektura tego mini poradnika może okazać się pouczająca.

przykładowe pozycje poradnika

Filtry artystyczne

Filtry artystyczne na stałe trafiły do lustrzanek oraz kompaktów z wymienną optyka Olympusa. Nic dziwnego, gdyż dają one naprawdę ciekawe i dobrze wyglądające efekty. W modelu E-PL1 lista filtrów artystycznych wygląda następująco:

• Pop Art.
• Zmiękczanie ostrości
• Ziarnisty film
• Fotografia otworkowa
• Diorama
• Delikatna sepia

filtry artystyczne

Poniżej przedstawiamy działanie wyżej wymienionych filtrów, dla ułatwienia porównania kadr pozostał niezmieniony.

Szczególnie do gustu przypadły nam dwa filtry: ziarnisty film oraz diorama. Tajemnicza nazwa tego drugiego oznacza efekt makiety, podobną zabawę głębią ostrości możemy osiągnąć obiektywami typu tlit-shift.

Bracketing

W nowym aparacie Olympusa mamy do dyspozycji nie tylko autobracketing, czyli bracketing ekspozycji, ale również bracketing: balansu bieli, błysku oraz czułości ISO. Zaawansowane opcje bracketingu często znajdujemy w konstrukcjach Olympusa, jest to ich niezaprzeczalna zaleta. Niestety, by w E-PL1 dostać się do jego ustawień musimy przebrnąć przez gąszcz zakładek menu.

Balans bieli

Identycznie jak w przypadku E-P2, poza automatycznym pomiarem balansu bieli oferuje 8 trybów zdefiniowanych, ustawienie na białą kartkę i według stopni Kelvina, czyli wszystko co może być nam potrzebne. Zmiany balansu bieli dokonujemy za pomocą szybkiego menu funkcyjnego. Jeżeli chcemy korzystać z balansu bieli ustawianego na białą kartkę musimy zdefiniować przycisk Fn, żeby obsługiwał jednodotykowy balans bieli.

ustawienia balansu bieli w szybkim menu funkcyjnym

Należy przyznać, że automatyczny balans bieli dobrze radzi sobie w większości sytuacji. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości możemy ustawić balans bieli ręcznie lub skorzystać z zapisu danych w postaci plików RAW.

Filmowanie

E-PL1 umożliwia nagrywanie filmów w rozdzielczości HD 720p, czyli rozdzielczości 1280x720 z dźwiękiem. Tak jak w przypadku E-P2 możemy używać trybu manualnego podczas nagrywania, co oznacza że jesteśmy w stanie ustawić przesłonę oraz w pewnym zakresie szybkość migawki i czułość ISO podczas nagrywania. Ponadto, podczas rejestracji materiał może być poddawany obróbce zgodnie z wcześniej wybranym filtrem artystycznym. Oczywiście przez cały czas nagrywania możemy korzystać z AF (także trybu śledzenia AF) oraz stabilizacji obrazu. Filmowanie usprawnia wcześniej wspomniany dedykowany przycisk na tylnej ściance, szybko uruchamiający nagrywanie. Filmy zarejestrowane E-PL1 wyglądają bardzo dobrze i można je porównywać do nakręconych prostymi kamerami HD. Nieco przeszkadza delikatnie słyszalny odgłos ustawiania ostrości przez kitowy obiektyw.

Podsumowanie rozdziału

Główną zaletą E-PL1 jest obecność dających bardzo dobre efekty filtrów artystycznych. Kolejnymi atutami małego Olympusa są z pewnością narzędzie Live Guide oraz zaawansowane funkcje rejestracji wideo (HD 720p). Jeśli chodzi o niedociągnięcia, to życzylibyśmy sobie nieco szybszej pracy aparatu - szczególnie podczas korzystania z filtrów artystycznych.

+ filtry artystyczne

+ narzędzie Live Guide

+ rejestracja filmów HD 720p

+ dobre osiągi kitowego obiektywu

- niekiedy powolna praca aparatu