Sprzęt i edycja

Autor: Maciej Zieliński

13 Kwiecień 2016
Artykuł na: 23-28 minut

Myślisz Malediwy i widzisz rzędy domków na spokojnej tafli turkusowej wody. W rzeczywistości nie ma to jednak nic wspólnego z prawdziwym życiem mieszkańców tego rajskiego archipelagu.

SPRZĘT

Dzięki uprzejmości Fujifilm Polska, w podróży towarzyszył mi najnowszy bezlusterkowiec tego japońskiego producenta, czyli model X-Pro2. Miałem co prawda już okazję fotografować nim podczas oficjalnej premiery w Tokio, ale uznałem, że dopiero ten, nieco dłuższy wyjazd pozwoli mi na spokojnie sprawdzić jak ten niewielki korpus sprawdza się w podróży.

Wydaje się, że aparat oferuje wszystko czego może oczekiwać wymagający fotograf. Następca cenionego X-Pro1 zyskał tak potrzebne w fotografii podróżniczej uszczelnienia, świetny hybrydowy wizjer, podwójny slot kart pamięci oraz znany do tej pory tylko z profesjonalnych lustrzanek joystick wyboru punktu AF. X-Pro2 jest też znacznie szybszy od swojego poprzednika. I to w zasadzie pod każdym względem. Poprawiono zarówno czas startu jak i reakcji na spust. Bardzo szybko przekazywany jest też obraz do wizjera gdy przystawimy aparat do oka, a autofokus nareszcie nadąża i trafia.

Nie bez znaczenia są w końcu sam rozmiar i waga aparatu. Stylizowany na klasyczny dalmierz zdecydowanie trafia w moje estetyczne podniebienie, ale przede wszystkim jest niezwykle kompaktowy. Szczerze mówiąc, przyzwyczajony do pracy z małymi stałkami nie potrzebuję wielkiego gripu, by fotografować wygodnie. Korpusy Fujifilm są też wyjątkowo lekkie, co sprawia, że nawet w trakcie całodniowej wędrówki nie czujemy jego ciężaru i paska wbijającego się w szyję. Poza tym jest dość niepozorny, co w fotografii podróżniczej ma ogromne znaczenie – mały przypominający hipsterskiego analoga aparat nie „straszy” naszych modeli i nie buduje niepotrzebnego dystansu.

Aparaty Fujifilm wykorzystują matryce APS-C, dzięki czemu również obiektywy są znacznie mniejsze niż w przypadku pełnych klatek. By podróżować „na lekko” musiałem ograniczyć sprzęt do minimum, dlatego zabrałem ze sobą tylko trzy obiektywy – szeroki kąt 14 mm f/2.8, jasny standard 35 mm f/1.4 oraz najnowsze cacko o potężnym zasięgu czyli Fujinon 100-400 mm f/4.5-5.6. Po przeliczeniu dla pełnej klatki były to więc odpowiedniki ogniskowych 21, 50 oraz 150-600 mm. Czyli w zasadzie idealnie! Taki zestaw bez problemu zmieścił się w niewielką, naramienną torbę foto.

EDYCJA

Niby wszędzie ogrzewa nas to samo słońce, ale jednak wszędzie światło wygląda trochę inaczej. Poza tym każde miejsce ma inny klimat i własną paletę barw, dlatego po powrocie z podróży w pierwszej kolejności przygotowuję w Lightroomie własny preset, który jest punktem wyjścia w dalszej edycji wybranych zdjęć. Czasem powstaje on na bazie jednego z filmowych presetów VSCO, ale często też tworzę go od podstaw lub modyfikuję któryś z już zapisanych.

W ciągu kilku lat stworzyłem całkiem pokaźną rodzinę presetów, o nazwach Bangkok, Szanghai, NY, London, Tokio czy Nevada. Teraz do listy dołącza Male, który możecie pobrać i przetestować również na własnych wakacyjnych zdjęciach. Staram się nie przeginać z suwakami, ale nie ukrywam, że wbrew panującej modzie na niski kontrast, lubię zdjęcie dobrze nasycone, o żywych i soczystych kolorach jak i głębokich czerniach. Zastosowany tu profil to wypadkowa podbitych nieco cieni, kontrastu, ekspozycji i niewielkich zmian w poszczególnych kanałach barwnych.

 

Spis treści
Skopiuj link

Autor: Maciej Zieliński

Redaktor naczelny serwisu fotopolis.pl i kwartalnika Digital Camera Polska – wielki fan fotografii natychmiastowej, dokumentalnej i podróżniczego street-photo. Lubi małe dyskretne aparaty, kolekcjonuje albumy i książki fotograficzne.

Komentarze
Więcej w kategorii: Recenzje
Tamron 17-50 mm f/4 i 70-180 mm f/2.8 G2 - zestaw idealny?
Tamron 17-50 mm f/4 i 70-180 mm f/2.8 G2 - zestaw idealny?
Czy dwa przystępne cenowo obiektywy o oryginalnych zakresach mogą zastąpić nam klasyczne trio reporterskich zoomów? Najnowsze konstrukcje Tamrona podważają utarte schematy i pokazują,...
8
Anja Niemi: In Character. Przekleństwo perfekcjonizmu [RECENZJA]
Anja Niemi: In Character. Przekleństwo perfekcjonizmu [RECENZJA]
Precyzyjnie budowane napięcie rodem z dreszczowców Hitchcocka, literackie inspiracje i kinowe wizualne tropy. Pierwsza retrospektywna książka Anji Niemi to fantastyczna podróż do świata jej...
7
Kraj w kolorze ziemi. Gruyaert i jego „Morocco” [RECENZJA]
Kraj w kolorze ziemi. Gruyaert i jego „Morocco” [RECENZJA]
Jeżeli o stopniu fascynacji danym miejscem decydowałaby liczba poświęconych mu książek fotograficznych, Harry Gruyaert mógłby śmiało pretendować do tytułu honorowego obywatela Maroka....
18
Powiązane artykuły