Sigma dp2 Quattro - test

6. Jakość zdjęć

Szum

Jak na aparat z matrycą o rozmiarze APS-C, Sigma dp2 Quattro nie może się pochwalić niskim poziomem szumu. Dobrze jest na najniższych czułościach ISO 100 i ISO 200. Do wartości ISO 800 jakość obrazu utrzymuje się na zadowalającym poziomie. Wartość ISO 1600 wiąże się ze znaczną degradacją jakości obrazu. Zdjęcia są mocno odszumione (a więc tracą szczegóły), ale i tak widoczne są kolorowe przebarwienia. Dwóch najwyższych czułości najlepiej niż używać.

Reprodukcja szczegółów

Potwierdzają się nasze spostrzeżenia - na najniższych czułościach jest znakomicie, ale wraz ze wzrostem wartości ISO następuje szybki spadek jakości obrazu. Wartością graniczną jest ISO 800. Szczegółowość obrazu na ISO 1600 (nie wspominając o wyższych czułościach) spada na łeb, na szyję. Oczywiście ten sam efekt co w studio, uzyskujemy w plenerze. Użytkownicy Sigmy będą bardzo zadowoleni, jeśli będą używali najniższej czułości, a w przypadku braku światła - statywu.

Reprodukcja kolorów

Testowana przez nas Sigma nie ma problemów z działaniem automatycznego balansu bieli. Bez względu na rodzaj źródła światła kolory są zreprodukowane prawidłowo, a na zdjęciach nie pojawia się żadna dominanta.

Podsumowanie

Sigma dp2 Quattro robi zdjęcia świetnej jakości pod warunkiem, że w kadrze jest wystarczająca ilość światła i używamy najniższej czułości. Na ISO 100 obraz jest ostry, szczegółowy i pozbawiony jakiegokolwiek szumu. Taka sytuacja nie utrzymuje się jednak długo. Na ISO 200 i ISO 400 jest jeszcze nieźle, a ISO 800 to wartość graniczna, powyżej której degradacja obrazu przekracza granice przyzwoitości. Czułości ISO 3200 i ISO 6400 są praktycznie nieużywalne. Trudno to uznać za dobry wynik w aparacie dla zaawansowanych użytkowników z matrycą APS-C.

+ znakomita jakość obrazu na niskich czułościach

+ bardzo dobra reprodukcja kolorów

- szum na czułościach wyższych niż ISO 800

- słaba reprodukcja szczegółów na czułościach wyższych niż ISO 800