Sigma dp2 Quattro - test

4. Optyka

Aparat Sigma dp2 Quattro został wyposażony w stałoogniskowy obiektyw 30 mm o świetle f/2,8. W połączeniu z matrycą o rozmiarze APS-C daje on kąt widzenia jak obiektyw o ogniskowej 45 milimetrów na pełnej klatce. Konstrukcja optyczna tego szkła prezentuje się następująco: producent zastosował 8 elementów ustawionych w 6 grup. Przysłona ma 9 listków. Można ją domknąć do wartości f/16. Minimalna odległość ostrzenia to 28 centymetrów.

Rozmycie

Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20x30 cm. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:

Wartości dla matrycy:

poniżej 0.5 - obraz zbyt ostry

0.5-1.5 - obraz ostry

1.5-2.5 - delikatne rozmycie

2.5-3.5 - rozmycie widoczne

3.5-4.5 - rozmycie jest denerwujące

powyżej 4.5 - rozmycie nie do przyjęcia

Zobacz wszystkie zdjęcia (2)

Wartości dla odbitki 20x30 cm:

poniżej 10 - obraz zbyt ostry

10-20 - obraz ostry

20-30 - delikatne rozmycie

30-40 - rozmycie widoczne

40-50 - rozmycie jest denerwujące

powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

Zobacz wszystkie zdjęcia (2)

Aberracja chromatyczna

Aberracja chromatyczna jaką charakteryzuje się obiektyw aparatu Sigma dp2 Quattro nie stanowi dużego problemu. Może być widoczna w rogach kadru, ale na referencyjnej odbitce 20 x 30 centymetrów wada ta nie będzie widoczna gołym okiem.

Zobacz wszystkie zdjęcia (2)

Winietowanie

Obiektyw testowanej Sigmy podczas korzystania z formatu JPEG nie daje powodów narzekania na winietowanie. Maksymalny spadek jasności na "pełnej dziurze" to 30%. Warto przy tym zauważyć wzorcowy rozkład winietowania - wszystkie rogi kadru ciemnieją równomiernie, co może się przełożyć na przyjemny dla oka efekt.

Zobacz wszystkie zdjęcia (2)

Dystorsja

W formacie JPEG na zdjęciach może być widoczna minimalna dystorsja beczkowata. Poziom poniżej pół procenta nie daje jakichkolwiek powodów do narzekania.

Stabilizacja

Aparat Sigma dp2 Quattro nie ma wbudowanej stabilizacji obrazu. Gdy brakuje światła trzeba posiłkować się statywem.

Odblaski

Obiektyw testowanej Sigmy dobrze radzi sobie z pracą pod ostre światło. Nie obserwujemy dużego spadku kontrastu, nie ma też większego problemu z flarami. W związku z tym przyszli użytkownicy nie będą musieli się martwić o ten element pracy aparatu.

Podsumowanie

Dominującą działalnością koncernu Sigma jest produkcja optyki. Obiektyw aparatu Sigma dp2 Quattro to udane szkło, które charakteryzuje się dobrą ostrością i nieźle skorygowanymi wadami. W formacie JPEG użytkownicy nie muszą się przejmować się winietowaniem, aberracją chromatyczną czy dystorsją. Bardzo dobrze wygląda też praca obiektywu pod ostre światło.

+ niski poziom aberracji chromatycznej

+ minimalna dystorsja

+ niewielkie winietowanie

+ dobra praca pod ostre światło