Zostań w domu, zamów taniej!
Nie wychodź z domu i zamów online swoje ulubione pisma 20% taniej. Skorzystaj z kodu rabatowego: czytajwdomu

Moscow International Foto Awards 2019 - Polacy zdominowali sekcję photobooków. Triumfują też w pozostałych kategoriach

Tegoroczna odsłona konkursu MIFA przynosi wiele nagród fotografom znad Wisły. Książki fotograficzne Igora Pisuka i Dominiki Koszowskiej uznane zostały najlepszymi publikacjami roku. Oprócz nich triumfy święci jeszcze 9 fotografów z Polski.

0

Autor: Maciej Luśtyk

23 Maj 2019
Artykuł na: 4-5 minut

Moscow International Foto Awards to prestiżowy konkurs fotograficzny, mający za zadanie zaprezentować utalentowanych twórców kreatywnej społeczności w Rosji. Ponadto twórcy wydarzenia. współpracują ze zróżnicowaną grupą firm, organizacji i platform mediowych, co ma umożliwić efektywną promocję laueratów na scenie międzynarodowej.

Co roku do 10 konkursowych kategorii napływa kilka tysięcy zgłoszeń z całego świata, które ocenia międzynarodowe jury złożone z fotografów, szefów agencji fotograficznych, wykładowców i kuratorów galerii.

Igor Pisuk i Dominika Koszowska z nagrodami za najlepsze photobooki

Miło nam poinformować, że w tegorocznej edycji konkursu wyróżnionych zostało wielu rodzimych fotografów. Kolejny raz echem w świecie odbijają się polskie photobooki. Tym razem są to książki Igora Pisuka ("Deceitful Reverence") i Dominiki Koszowskiej ("Dzikie Oregano"), które zdobyły główne nagrody poświęcone publikacjom fotograficznym w sekcji profesjonalnej i amatorskiej. Oprócz nich, brązowym medalem wyróżniono także książkę Patryka Karbowskiego. Zwycięskie projekty wraz z opisami możecie obejrzeć w poniższych galeriach.

Igor Pisuk, "Deceitful Reverence"

Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Zobacz wszystkie zdjęcia (8)

CANON EOS R + ADAPTER - 600 zł z kodem "CF600"
7 899 zł
SONY A7S III
19 499 zł
CANON EOS R5
20 649 zł
SONY A7 III + CASHBACK 940 ZŁ
8 495 zł
Nikon Z6 II
9 099 zł

Dominika Koszowska, "Dzikie Oregano"

Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Zobacz wszystkie zdjęcia (8)

Patryk Karbowski, "Miejsce Przeznaczenia"

Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Zobacz wszystkie zdjęcia (8)

To jednak nie jedyne wyróżnienie Dominiki Koszowskiej. Dwa kolejne cykle autorki zdobyły również złoty i srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. W tej samej kategorii dwoma srebrnymi medalami nagrodzona została także Joanna Musiał, która fotografowała obchody 100-lecia Niepodległości Polski i demonstracje środowiska LGBTQ.

Jury doceniło także zdjęcia nadesłane przez Polaków zdjęcia pojedyncze. W tej kategorii największe triumfy święci Marcin Giba - laureat drugiego miejsca i złotego medalu w kategorii Nature. Oprócz niego, złotymi medalami wyróżnieni zostali także Marcin Giba i Mateusz Piesiak i Marek Czarnecki, z czego ten ostatni podwójnie. Brązowe medalo zdobyli z kolei Rafał Michalak, Ewa Zylińska i Krzysztof Maćkowiak. Wszystkie wyróżnione zdjęcia polskich fotografów możecie zobaczyć poniżej.

Wyróżnione zdjęcia fotografów z Polski

fot. Marek Czarnecki, „Avatar of Surgery Doctor”, Złoty medal w kategorii Science
fot. Marek Czarnecki, Stars to Stars, Złoty medal w kategorii Science
fot. Mateusz Piesiak, White Ladies Złoty medal w kategorii Nature / Wildlife
fot. Marcin Giba, Human on Earth Złoty medal i 2. miejsce w kategorii Nature
fot. Krzysztof Maćkowiak, Gods Sign, Brązowy medal w kategorii Architecture
fot. Ewa Zylińska, Love, Brązowy medal w kategorii People
fot. Rafał Michalak, Necessary Losses, Brązowy medal w kategorii People / Self-Portrait
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Whisperer, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Stanisława Lewicka to zielarka mieszkająca w Bieszczadach. Twierdzi, że dar uzdrawiania ludzi otrzymała od Boga. Leczy chorych ziołami i modlitwą. Specjalizuje się w leczeniu Róży - infekcji wywoływanej przez paciorkowce. Robi to za pomocą lnu i popiołu nakładanego na rany. Jest tak skuteczna, że chciał z nią współpracować nawet szpital.
fot. Dominika Koszowska, The Whisperer, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Stanisława Lewicka to zielarka mieszkająca w Bieszczadach. Twierdzi, że dar uzdrawiania ludzi otrzymała od Boga. Leczy chorych ziołami i modlitwą. Specjalizuje się w leczeniu Róży - infekcji wywoływanej przez paciorkowce. Robi to za pomocą lnu i popiołu nakładanego na rany. Jest tak skuteczna, że chciał z nią współpracować nawet szpital.
fot. Dominika Koszowska, The Whisperer, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Stanisława Lewicka to zielarka mieszkająca w Bieszczadach. Twierdzi, że dar uzdrawiania ludzi otrzymała od Boga. Leczy chorych ziołami i modlitwą. Specjalizuje się w leczeniu Róży - infekcji wywoływanej przez paciorkowce. Robi to za pomocą lnu i popiołu nakładanego na rany. Jest tak skuteczna, że chciał z nią współpracować nawet szpital.
fot. Dominika Koszowska, The Whisperer, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Stanisława Lewicka to zielarka mieszkająca w Bieszczadach. Twierdzi, że dar uzdrawiania ludzi otrzymała od Boga. Leczy chorych ziołami i modlitwą. Specjalizuje się w leczeniu Róży - infekcji wywoływanej przez paciorkowce. Robi to za pomocą lnu i popiołu nakładanego na rany. Jest tak skuteczna, że chciał z nią współpracować nawet szpital.
fot. Dominika Koszowska, The Whisperer, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Stanisława Lewicka to zielarka mieszkająca w Bieszczadach. Twierdzi, że dar uzdrawiania ludzi otrzymała od Boga. Leczy chorych ziołami i modlitwą. Specjalizuje się w leczeniu Róży - infekcji wywoływanej przez paciorkowce. Robi to za pomocą lnu i popiołu nakładanego na rany. Jest tak skuteczna, że chciał z nią współpracować nawet szpital.
fot. Dominika Koszowska, The Whisperer, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Stanisława Lewicka to zielarka mieszkająca w Bieszczadach. Twierdzi, że dar uzdrawiania ludzi otrzymała od Boga. Leczy chorych ziołami i modlitwą. Specjalizuje się w leczeniu Róży - infekcji wywoływanej przez paciorkowce. Robi to za pomocą lnu i popiołu nakładanego na rany. Jest tak skuteczna, że chciał z nią współpracować nawet szpital.
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial Zdjęcia wykonane podczas protestów środowiska LBGTQ
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii EditorialZdjęcia wykonane podczas protestów środowiska LBGTQ
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii EditorialZdjęcia wykonane podczas protestów środowiska LBGTQ
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii EditorialZdjęcia wykonane podczas protestów środowiska LBGTQ
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii EditorialZdjęcia wykonane podczas protestów środowiska LBGTQ
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii EditorialZdjęcia wykonane podczas protestów środowiska LBGTQ
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski
Zobacz wszystkie zdjęcia (41)

Wystawa pokonkursowa

Zdjęcia zwycięzców poszczególnych kategorii i wybrane zdjęcia wyróżnione zaprezentowane zostaną na wystawie pokonkursowej w Moskiewskim Centrum Fotografii (Bulwar Gogolewskiego 8), która dostępna będzie do oglądania będzie w dniach 19-23 czerwca 2019 roku. 

Wszystkim nagrodzonym Polakom gorąco gratulujemy, a Was zachęcamy do wzięcia udziału w kolejnej edycji konkursu.

Więcej informacji na temat Moscow International Foto Awards znajdziecie pod adresem moscowfotoawards.com.

Autor: Maciej Luśtyk

Redaktor prowadzący serwisu Fotopolis.pl. Tłumacz i fotograf, codziennie selekcjonuje dla Was porcję najciekawszych newsów ze świata fotografii. Zafascynowany nowymi technologiami, choć woli fotografować analogiem. Prywatnie niespełniony snowboardzista i spełniony tata.

Słowa kluczowe:
Komentarze
Więcej w kategorii: Galerie
Aktualne problemy świata - znamy projekty finalistów Open Call Fotofestiwal 2021
Aktualne problemy świata - znamy projekty finalistów Open Call Fotofestiwal 2021
Program Otwarty Fotofestiwalu pozwala na przegląd aktualnych zjawisk w fotografii i na przyjrzenie się tematom, które interesują twórców. Oto 6 finalistów, których...
0
0
Oto najlepsze zdjęcia uliczne minionego roku - wyniki 10. Leica Street Photo
Oto najlepsze zdjęcia uliczne minionego roku - wyniki 10. Leica Street Photo
Ponad 2500 zgłoszeń i 10 tys. zdjęć z całego świata. Poznaliśmy wyniki pierwszej międzynarodowej edycji konkursu fotografii ulicznej, organizowanego przez Leica...
231
5
Warszawa lat 50. i 60. - wnuczka odkrywa niepublikowane zdjęcia babci
Warszawa lat 50. i 60. - wnuczka odkrywa niepublikowane zdjęcia babci
Zdjęcia Krystyny Gnass ukazują Warszawę lat 50. i 60. Prawdopodobnie nigdy nie opuściłyby domowej szafy, gdyby nie wnuczka.
76
0
Więcej z tagiem: konkurs fotograficzny
Oto najlepsze zdjęcia uliczne minionego roku - wyniki 10. Leica Street Photo
Galerie
Oto najlepsze zdjęcia uliczne minionego roku - wyniki 10. Leica Street Photo
Pokaż swoje zdjęcia w Centrum Sztuki Współczesnej - ruszyła 9. edycja konkursu Wystaw się w CSW
Wydarzenia
Pokaż swoje zdjęcia w Centrum Sztuki Współczesnej - ruszyła 9. edycja konkursu Wystaw się w CSW
"2020 - Inny czas" - konkurs organizowany przez sklep fotograficzny e-oko.pl
Wydarzenia
"2020 - Inny czas" - konkurs organizowany przez sklep fotograficzny e-oko.pl
Nature Photographer of the Year 2020 - najlepsze zdjęcia natury
Galerie
Nature Photographer of the Year 2020 - najlepsze zdjęcia natury
Śląska Fotografia Prasowa 2020 - zobacz najlepsze reportaże z regionu
Galerie
Śląska Fotografia Prasowa 2020 - zobacz najlepsze reportaże z regionu
Przetestuj i wygraj monitor BenQ - poznaliśmy recenzentów
Wydarzenia
Przetestuj i wygraj monitor BenQ - poznaliśmy recenzentów
Powiązane artykuły
Moscow International Foto Awards 2016 - Polacy wśród laureatów
Moscow International Foto Awards 2016 - Polacy wśród laureatów
Polacy nagrodzeni w konkursie Moscow International Foto Awards 2020
Polacy nagrodzeni w konkursie Moscow International Foto Awards 2020
Polacy zwycięzcami konkursu Magnum Photos. Oto współczesny portret ludzkości
Polacy zwycięzcami konkursu Magnum Photos. Oto współczesny portret ludzkości
Najlepsze czarno-białe zdjęcia dzieci z konkursu B&W Child 2018. Polacy wśród wyróżnionych
Najlepsze czarno-białe zdjęcia dzieci z konkursu B&W Child 2018. Polacy wśród wyróżnionych
Wczytaj więcej (1)
Polecamy
Rok 2020 na zdjęciach The New York Times
Rok 2020 na zdjęciach The New York Times
Aparaty fotograficzne CIA - zobacz, czym fotografowali szpiedzy
Aparaty fotograficzne CIA - zobacz, czym fotografowali szpiedzy
Przedłużona promocja na gimbale Moza - do końca stycznia nawet 400 zł taniej
Przedłużona promocja na gimbale Moza - do końca stycznia nawet 400 zł taniej