Moscow International Foto Awards 2019 - Polacy zdominowali sekcję photobooków. Triumfują też w pozostałych kategoriach

Tegoroczna odsłona konkursu MIFA przynosi wiele nagród fotografom znad Wisły. Książki fotograficzne Igora Pisuka i Dominiki Koszowskiej uznane zostały najlepszymi publikacjami roku. Oprócz nich triumfy święci jeszcze 9 fotografów z Polski.

0

Autor: Maciej Luśtyk

23 Maj 2019
Artykuł na: 4-5 minut

Moscow International Foto Awards to prestiżowy konkurs fotograficzny, mający za zadanie zaprezentować utalentowanych twórców kreatywnej społeczności w Rosji. Ponadto twórcy wydarzenia. współpracują ze zróżnicowaną grupą firm, organizacji i platform mediowych, co ma umożliwić efektywną promocję laueratów na scenie międzynarodowej.

Co roku do 10 konkursowych kategorii napływa kilka tysięcy zgłoszeń z całego świata, które ocenia międzynarodowe jury złożone z fotografów, szefów agencji fotograficznych, wykładowców i kuratorów galerii.

Igor Pisuk i Dominika Koszowska z nagrodami za najlepsze photobooki

Miło nam poinformować, że w tegorocznej edycji konkursu wyróżnionych zostało wielu rodzimych fotografów. Kolejny raz echem w świecie odbijają się polskie photobooki. Tym razem są to książki Igora Pisuka ("Deceitful Reverence") i Dominiki Koszowskiej ("Dzikie Oregano"), które zdobyły główne nagrody poświęcone publikacjom fotograficznym w sekcji profesjonalnej i amatorskiej. Oprócz nich, brązowym medalem wyróżniono także książkę Patryka Karbowskiego. Zwycięskie projekty wraz z opisami możecie obejrzeć w poniższych galeriach.

Igor Pisuk, "Deceitful Reverence"

Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Igor Pisuk, Deceitful Reverence “Deceitful Reverence” Igora Pisuka – to wyjątkowe przedstawienie meandrów wewnętrznej przemiany człowieka. Igor Pisuk odkrywa przed nami trudny i bolesny proces wychodzenia z alkoholowego uzależnienia, odkrywania nowego siebie, radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, poszukiwania bliskości drugiego człowieka i w końcu odnalezienia miłości. Wszystko okraszone niezwykle sugestywnymi zdjęciami, bez skrępowania pokazującymi to, co ludzkie. Proces, przez który przechodził Igor Pisuk był swoistą terapią, a skierowanie obiektywu aparatu na samego siebie – substytutem alkoholu. Książka, która wieńczy lata rejestracji doświadczeń autora, wpycha czytelnika na psychologiczny roller coaster. Gęsta i mroczna atmosfera zdjęć nie odpuszcza, nie pozwala złapać oddechu, nie daje chwili wytchnienia. Z każdą przewróconą kartą książki, bezbłędnie zaprojektowanej przez Anetę Kowalczyk, wchodzimy coraz głębiej w zakamarki świadomości i podświadomości “człowieka, który ciągle się gubi, traci grunt, spada, ale stopniowo odzyskuje poczucie przestrzeni, dociera – najpierw do samego siebie, potem udaje mu się wydostać na zewnątrz, w świat ludzki.” Co tam zastał? Kogo spotkał?
Zobacz wszystkie zdjęcia (8)

CANON EOS R5
20 649 zł
SONY A7S III + 5 LAT GWARANCJI + RABAT NA OBIEKTYW 1200 ZŁ
19 499 zł
TAMRON 28–200 MM F/2.8–5.6 DI III RXD
3 999 zł
CANON EOS R6
12 390 zł
NIKON Z5 + NIKKOR Z 24-50 MM F/4-6.3
8 499 zł

Dominika Koszowska, "Dzikie Oregano"

Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Dominika Koszowska, Dzikie OreganoTematem pracy jest cykl fotografii oraz książka fotograficzna Dzikie oregano podejmujące zagadnienie ziołolecznictwa w Polsce. Zbiór fotografii i książka to efekt moich podróży po Polsce, opowieść o świecie roślin leczniczych a przede wszystkim to zbiór historii ludzi, którzy zajmują się ziołami. Jest to również opowieść o coraz większej potrzebie naszego powrotu do natury. Projekt był realizowany od grudnia 2015 do maja 2017 roku na terenie Polski. Celem było utrwalenie na fotografiach obecnego stanu ziołolecznictwa w Polsce oraz związanych z nim tematów - zielarzy, leczenie ziołami, wytwarzaniem leków ziołowych i pozyskiwaniem roślin leczniczych. Chciałam ocalić od zapomnienia osoby zajmujące się ziołolecznictwem i udokumentować to co za chwilę zniknie. W ramach projektu powstała licząca trzysta stron książka fotograficzna o wymiarach 205 mm × 270 mm, podzielona na dwadzieścia dwa rozdziały oraz wystawa z 15 wybranymi z cyklu fotografiami wydrukowanymi na papierze barytowym o rozmiarze 460 mm × 700 mm. Dominika Koszowska – od dziecka marzyła o studiach na ASP, jednak dopiero przed czterdziestka zdecydowała się zrealizować to marzenie. Zaczynała praktycznie od zera ale zacięcie i praca nad sobą w czasie studiów dała jej liczne nagrody w konkursach z dziedzin plastycznych - miedzy innymi: Tuba Satyrica, Projekt na Zabawkę Przyjazną Dziecku, WKF National Geographic, CEWE Awards.
Zobacz wszystkie zdjęcia (8)

Patryk Karbowski, "Miejsce Przeznaczenia"

Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Patryk Karbowski, Miejsce przeznaczenia, Brązowy medal w profesjonalnej kategorii Photobook. Szacuje się, że ponad połowa mieszkańców Warszawy urodziła się poza nią. Dla wielu młodych ludzi w Polsce migracja do dużego miasta jest naturalnym etapem rozwoju i jedyną możliwością awansu. Fragment tekstu Marty Szarejko zamieszczonego w książce: Czasami liczą się drobiazgi: kolor skarpet chłopaka, który siedzi na stołku z Ikei i melancholijnie patrzy w dal; smętny sweter wiszący na suszarce w szaroburym świetle; deska do prasowania przy telewizorze; brak min na twarzach wystrojonych dziewczyn wpatrzonych w ekrany telefonów. Albo lampa przy prawie pustej półce. […] Już prawie to wyparłam: przyjezdni żyją wśród innych przyjezdnych. Do tego zupełnie inaczej niż ludzie stąd.
Zobacz wszystkie zdjęcia (8)

To jednak nie jedyne wyróżnienie Dominiki Koszowskiej. Dwa kolejne cykle autorki zdobyły również złoty i srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. W tej samej kategorii dwoma srebrnymi medalami nagrodzona została także Joanna Musiał, która fotografowała obchody 100-lecia Niepodległości Polski i demonstracje środowiska LGBTQ.

Jury doceniło także zdjęcia nadesłane przez Polaków zdjęcia pojedyncze. W tej kategorii największe triumfy święci Marcin Giba - laureat drugiego miejsca i złotego medalu w kategorii Nature. Oprócz niego, złotymi medalami wyróżnieni zostali także Marcin Giba i Mateusz Piesiak i Marek Czarnecki, z czego ten ostatni podwójnie. Brązowe medalo zdobyli z kolei Rafał Michalak, Ewa Zylińska i Krzysztof Maćkowiak. Wszystkie wyróżnione zdjęcia polskich fotografów możecie zobaczyć poniżej.

Wyróżnione zdjęcia fotografów z Polski

fot. Marek Czarnecki, „Avatar of Surgery Doctor”, Złoty medal w kategorii Science
fot. Marek Czarnecki, Stars to Stars, Złoty medal w kategorii Science
fot. Mateusz Piesiak, White Ladies Złoty medal w kategorii Nature / Wildlife
fot. Marcin Giba, Human on Earth Złoty medal i 2. miejsce w kategorii Nature
fot. Krzysztof Maćkowiak, Gods Sign, Brązowy medal w kategorii Architecture
fot. Ewa Zylińska, Love, Brązowy medal w kategorii People
fot. Rafał Michalak, Necessary Losses, Brązowy medal w kategorii People / Self-Portrait
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Jakub Wawrzak, Brązowy medal w kategorii ScienceImpulsem, który popchnął mnie do stworzenia tej serii zdjęć jest emocjonalna notka dziennikarki Joe Chandler, która w 2010 odwiedziła stację polarną im. A.B. Dobrowolskiego na Antarktydzie. Zafascynowany relację zacząłem zbierać materiały na temat polskich ekspedycji polarnych z lat 1958-1979. Niewielka część Białego Lądu zyskała nową formę reprezentacji - dioramę, którą stworzyłem w dużej mierze dzięki sterowanej komputerowo frezarce. Dzięki temu mogłem stworzyć obrazy odpowiadające mojej własnej fotograficznej narracji. - mówi autor cyklu.
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Last Herb Pickers, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial
fot. Dominika Koszowska, The Whisperer, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Stanisława Lewicka to zielarka mieszkająca w Bieszczadach. Twierdzi, że dar uzdrawiania ludzi otrzymała od Boga. Leczy chorych ziołami i modlitwą. Specjalizuje się w leczeniu Róży - infekcji wywoływanej przez paciorkowce. Robi to za pomocą lnu i popiołu nakładanego na rany. Jest tak skuteczna, że chciał z nią współpracować nawet szpital.
fot. Dominika Koszowska, The Whisperer, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Stanisława Lewicka to zielarka mieszkająca w Bieszczadach. Twierdzi, że dar uzdrawiania ludzi otrzymała od Boga. Leczy chorych ziołami i modlitwą. Specjalizuje się w leczeniu Róży - infekcji wywoływanej przez paciorkowce. Robi to za pomocą lnu i popiołu nakładanego na rany. Jest tak skuteczna, że chciał z nią współpracować nawet szpital.
fot. Dominika Koszowska, The Whisperer, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Stanisława Lewicka to zielarka mieszkająca w Bieszczadach. Twierdzi, że dar uzdrawiania ludzi otrzymała od Boga. Leczy chorych ziołami i modlitwą. Specjalizuje się w leczeniu Róży - infekcji wywoływanej przez paciorkowce. Robi to za pomocą lnu i popiołu nakładanego na rany. Jest tak skuteczna, że chciał z nią współpracować nawet szpital.
fot. Dominika Koszowska, The Whisperer, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Stanisława Lewicka to zielarka mieszkająca w Bieszczadach. Twierdzi, że dar uzdrawiania ludzi otrzymała od Boga. Leczy chorych ziołami i modlitwą. Specjalizuje się w leczeniu Róży - infekcji wywoływanej przez paciorkowce. Robi to za pomocą lnu i popiołu nakładanego na rany. Jest tak skuteczna, że chciał z nią współpracować nawet szpital.
fot. Dominika Koszowska, The Whisperer, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Stanisława Lewicka to zielarka mieszkająca w Bieszczadach. Twierdzi, że dar uzdrawiania ludzi otrzymała od Boga. Leczy chorych ziołami i modlitwą. Specjalizuje się w leczeniu Róży - infekcji wywoływanej przez paciorkowce. Robi to za pomocą lnu i popiołu nakładanego na rany. Jest tak skuteczna, że chciał z nią współpracować nawet szpital.
fot. Dominika Koszowska, The Whisperer, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Stanisława Lewicka to zielarka mieszkająca w Bieszczadach. Twierdzi, że dar uzdrawiania ludzi otrzymała od Boga. Leczy chorych ziołami i modlitwą. Specjalizuje się w leczeniu Róży - infekcji wywoływanej przez paciorkowce. Robi to za pomocą lnu i popiołu nakładanego na rany. Jest tak skuteczna, że chciał z nią współpracować nawet szpital.
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial Zdjęcia wykonane podczas protestów środowiska LBGTQ
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii EditorialZdjęcia wykonane podczas protestów środowiska LBGTQ
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii EditorialZdjęcia wykonane podczas protestów środowiska LBGTQ
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii EditorialZdjęcia wykonane podczas protestów środowiska LBGTQ
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii EditorialZdjęcia wykonane podczas protestów środowiska LBGTQ
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii EditorialZdjęcia wykonane podczas protestów środowiska LBGTQ
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial. Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski
fot. Joanna Musiał, Srebrny medal w amatorskiej kategorii Editorial Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości Polski
Zobacz wszystkie zdjęcia (41)

Wystawa pokonkursowa

Zdjęcia zwycięzców poszczególnych kategorii i wybrane zdjęcia wyróżnione zaprezentowane zostaną na wystawie pokonkursowej w Moskiewskim Centrum Fotografii (Bulwar Gogolewskiego 8), która dostępna będzie do oglądania będzie w dniach 19-23 czerwca 2019 roku. 

Wszystkim nagrodzonym Polakom gorąco gratulujemy, a Was zachęcamy do wzięcia udziału w kolejnej edycji konkursu.

Więcej informacji na temat Moscow International Foto Awards znajdziecie pod adresem moscowfotoawards.com.

Autor: Maciej Luśtyk

Redaktor prowadzący serwisu Fotopolis.pl. Tłumacz i fotograf, codziennie selekcjonuje dla Was porcję najciekawszych newsów ze świata fotografii. Zafascynowany nowymi technologiami, choć woli fotografować analogiem. Prywatnie niespełniony snowboardzista i spełniony tata.

Słowa kluczowe:
Komentarze
Więcej w kategorii: Galerie
"Ważne, aby w tej zapomnianej krainie robić cokolwiek, żeby nie oszaleć”. Aleksiej Wasiliew - fotograf z Jakucji
"Ważne, aby w tej zapomnianej krainie robić cokolwiek, żeby nie oszaleć”. Aleksiej Wasiliew -...
Od nazwy „Jakucja” wieje syberyjskim mrozem i tajemnicą. Kraina, o której zachodni odbiorca wie niewiele, dla dokumentalisty Aleksieja Wasiliewa jest domem i stanowi...
158
1
Grono Polaków w finale Urban Photo Awards 2020
Grono Polaków w finale Urban Photo Awards 2020
Aż 9 Polaków walczą o nagrodę główną 11. edycji kameralnego, ale prestiżowego konkursu fotografii miejskiej Urban Photo Awards. Zobaczcie, co mają do pokazania rodzimi...
27
0
Bas Hordijk - fotografia jako inspiracja dla filmu
Bas Hordijk - fotografia jako inspiracja dla filmu
Bas Hordijk to młody holenderski fotograf i filmowiec. W mocnych teksturach, grze światła i cienia oraz geometrii szuka miejsca dla człowieka.
10
0
Więcej z tagiem: konkurs fotograficzny
Grono Polaków w finale Urban Photo Awards 2020
Galerie
Grono Polaków w finale Urban Photo Awards 2020
Fotspot Open Call - pokaż swoje zdjęcia na Rybnickim Festiwalu Fotografii
Wydarzenia
Fotspot Open Call - pokaż swoje zdjęcia na Rybnickim Festiwalu Fotografii
Polacy nagrodzeni w konkursie Moscow International Foto Awards 2020
Galerie
Polacy nagrodzeni w konkursie Moscow International Foto Awards 2020
Fotografia sportowa może zaskoczyć. Oto prace finalistów World Sports Photography Awards
Galerie
Fotografia sportowa może zaskoczyć. Oto prace finalistów World Sports Photography Awards
Polacy wśród finalistów Portrait of Humanity 2020. Ich zdjęcia zostaną wysłane w kosmos
Galerie
Polacy wśród finalistów Portrait of Humanity 2020. Ich zdjęcia zostaną wysłane w kosmos
TIFF Open 2020 - poznaliśmy laureatów, którzy pokażą swoje wystawy na TIFF Festival
Branża
TIFF Open 2020 - poznaliśmy laureatów, którzy pokażą swoje wystawy na TIFF Festival
Powiązane artykuły
Moscow International Foto Awards 2016 - Polacy wśród laureatów
Moscow International Foto Awards 2016 - Polacy wśród laureatów
Polacy nagrodzeni w konkursie Moscow International Foto Awards 2020
Polacy nagrodzeni w konkursie Moscow International Foto Awards 2020
Polacy zwycięzcami konkursu Magnum Photos. Oto współczesny portret ludzkości
Polacy zwycięzcami konkursu Magnum Photos. Oto współczesny portret ludzkości
Najlepsze czarno-białe zdjęcia dzieci z konkursu B&W Child 2018. Polacy wśród wyróżnionych
Najlepsze czarno-białe zdjęcia dzieci z konkursu B&W Child 2018. Polacy wśród wyróżnionych
Wczytaj więcej (1)
Polecamy
“Mam cyfrowy aparat i analogową głowę” - rozmowa z Maksymilianem Rigamontim
“Mam cyfrowy aparat i analogową głowę” - rozmowa z Maksymilianem Rigamontim
Niższa klasa średnia, czyli aparat dla ambitnego amatora - przegląd rynku (2020)
Niższa klasa średnia, czyli aparat dla ambitnego amatora - przegląd rynku (2020)
Autel EVO II okiem eksperta - opinia Tomka Gładysa
Autel EVO II okiem eksperta - opinia Tomka Gładysa