Polska fotografia neoawangardowa. Konceptualizm i Feminizm Natalii LL - wykład Jureckiego

Krzysztof Jurecki urodził się w 1960 roku. Jest absolwentem historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz stacjonarnych studiów doktoranckich IS PAN w Warszawie (1990-1993). Krytyk i historyk fotografii. Współpracuje z takimi czasopismami jak: "EXIT", "Fotografia", "Biuletyn Fotograficzny" oraz z galerią "FF" w Łodzi. Członek AICA. W latach 1998-2005 kierownik Działu Fotografii i Technik Wizualnych w Muzeum Sztuki w Łodzi. Kurator kilkudziesięciu wystaw z zakresu fotografii i sztuk plastycznych, m.in. Wokół dekady.Fotografia polska lat 90., (Łódź 2002), Światło ze Wschodu, (Moskwa 2005) oraz XX wiek fotografii polskiej. Z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi, (Tokio, Niigata, 2006). Autor kilkuset tekstów krytycznych i historycznych z zakresu sztuk plastycznych oraz dwóch książek Fotografia polska lat 80. oraz Słowo o fotografii (wraz K. Makowskim). Obecnie Krzysztof Jurecki zajmuje się dydaktyką będąc wykładowcą w Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania w Łodzi oraz na ASP w Gdańsku.

Andrzej Różycki z cyklu "Koszulki Panny Marii", 1986, fot., kolaż, wł. Muzeum Sztuki w Łodzi

Poniżej zamieszczamy tekst dostarczony przez organizatorów spotkania:

Sony FX30 - RATY 20x0%

9 849 zł

Nikon Z f

9 849 zł

Canon EOS R8 - RATY 20x0%

6 199 zł

Sigma 50 mm f/1.2 L-Mount - RATY 20x0%

5 990 zł

Tamron 35-150 mm Nikon Z - RATY 20x0%

7 585 zł

Lata 70. były największym okresem prosperity dla polskiej neoawangardy fotograficznej. Rozpoczęła je wystawa Fotografowie poszukujący (1971), a zakończyła ekspozycja Stany graniczne fotografii (1977). Inspirując się strukturalizmem oraz językoznawstwem (Jarosław Kozłowski) i filozofią neopozytywistyczną badano strukturę medium i jego parametry techniczne (Józef Robakowski). Zakładano zracjonalizowanie procesu artystycznego. Odwoływano się do tradycji konstruktywizmu polskiego (Krzysztof Wodiczko), a zwłaszcza do Władysława Strzemińskiego (Leszek Brogowski). Opierając się na teorii konceptualizmu badano proces twórczy (Zdzisław Jurkiewicz) i granice sztuki (Zygmunt Rytka), odrywając fotografię neoawangardową od dziedzictwa reportażu i dokumentu fotograficznego. Z dzisiejszego, antropologicznego punktu widzenia jedne z najciekawszych postaw prezentuje Andrzej Różycki, który w latach 70. analizę medium połączył z realizacją programu duchowego, kontynuując swe osiągnięcia z lat 60. Podobną drogę twórczą odbył także Paweł Kwiek, a na medytacji oparł koncepcję swej sztuki Andrzej Dudek-Dürer. Postawę konceptualną atakowała grupa Łódź Kaliska, która odwołała się w latach 80. do dadaizmu i surrealizmu realizując koncepcję Kultury Zrzuty (ok. 1982-1990), i kontynuując w nowy sposób intermedialny program WFF, a nawet grupy Zero 61.Z nurtu polskiej neoawangardy w latach 70. wyrósł feminizm, którego najważniejszą postacią w fotografii okazała się, i jest nią do chwili obecnej, Natalia LL, która jednak w latach 80. świadomie kwestionowała ówczesną wersję polskiego feminizmu.

Wykład Krzysztofa Jureckiego odbędzie się w czwartek, 14 czerwca 2007 roku o godzinie 18.

Ośrodek Propagandy Sztuki
ul. H. Sienkiewicza 44, Łódź