20 kreatywnych pomysłów na sfotografowanie jesieni

Autor: Redakcja Fotopolis

16 Listopad 2022
Artykuł na: 49-60 minut

Jesień to pora roku, dla której prawdopodobnie wymyślono fotografię! Oto 20 sposobów na uchwycenie atmosfery tej najbardziej fotogenicznej pory roku.

Od wciąż letniej zieleni aż do mglistych i mroźnych poranków - raczy nas zmiennością sezonowych nastrojów i bogactwem form, które tylko czekają na uchwycenie przez Twój obiektyw. Aby w pełni wykorzystać niesamowity jesienny czas, musisz być jednak czujny i gotowy do działania. Oznacza to skrupulatne śledzenie prognoz i zawsze gotowy do fotografowania zestaw, by szybko reagować, gdy pojawi się “okno pogodowe”.

W tym artykule omawiamy aż 20 wspaniałych projektów, które może zrealizować każdy, niezależnie od posiadanego sprzętu i fotograficznego doświadczenia. Wybierz się więc z nami w tę podróż i uchwyć feerię kolorów i energetyzującą dynamikę zmieniających się nastrojów. Często myślimy o jesieni jako krótkim okresie pięknej “złotej jesieni”, ale dla kreatywnego fotografa równie inspirujące mogą być momenty niepogody: mgliste poranki, i ciężkie deszczowe chmury również pozwalają na tworzenie niezwykle nastrojowych, onirycznych obrazów. Mamy więc nadzieję, że naszych 20 projektów skieruje Cię na nowe ścieżki i nowe, nieodkryte tereny!

1. Wypełnij kadr kolorem - otwórz szeroko przysłonę i zamknij w ramy temat zdjęcia

Nawet w pochmurne i wilgotne dni możesz uzyskać żywe i efektowne zdjęcia jesiennych kolorów. Choć wydaje się to sprzeczne z intuicją, pokrywa chmur zapewnia mało kontrastowe oświetlenie i pozwala uniknąć problemów związanych z ekstremalnymi światłem i cieniem, z którymi mamy do czynienia w słoneczne dni. Niski kontrast pozwala skupić się na dwóch istotnych rzeczach: jak ułożyć elementy w scenie, aby stworzyć kompozycję, oraz jak duża część naszej sceny ma być ostra.

Starannie dostosowując pozycję aparatu, możesz fotografować przez liście znajdujące się blisko obiektywu i stworzyć naturalną ramę, która nie tylko działa jako granica obramowania sceny, ale także subtelnie prowadzi wzrok widza do Twojego ujęcia. Użyj krótkiego lub średniego teleobiektywu (od 70 do 200 mm). W trybie priorytetu przysłony (A na pokrętle trybu pracy) ustaw jej szeroką wartość, np. f/2,8 lub f/4. Pozwoli to uzyskać płytką głębię ostrości. Skupiając się na bardziej oddalonych liściach w centrum, peryferie kadru stworzą rozmytą przestrzeń wypełnioną kolorem.

Jaki aparat wybrać?
Mamy na ten temat swoje zdanie. Jakość zdjęć rejestrowanych przez nowoczesne matryce jest dziś rewelacyjna nawet przy wysokim ISO, dlatego przede wszystkim warto wybrać aparat wygodny. Lekki i poręczny, który chętnie zabierzemy na każdy spacer. Świetnym wyborem na początek będzie model APS-C (DX), np. Nikon Z 50, ale jeśli chcesz zrobić kolejny krok, dobrym pomysłem będzie z pewnością pełnoklatkowy Z 5. To genialna jakość zdjęć i profesjonalna ergonomia w zasięgu portfela amatora!

2. Fotografuj pod słońce, aby uzyskać krajobraz pełen iskrzących się świateł

Jasne, rześkie jesienne poranki są idealne do fotografowania w stylu contre-jour. Contre-jour w dosłownym tłumaczeniu z j. francuskiego oznacza fotografowanie „pod światło”. Zamiast umieszczać słońce za aparatem, ustaw go tak, by był skierowany bezpośrednio pod światło. Najlepsze warunki ku temu będą występować w pierwszej i ostatniej godzinie dnia, kiedy słońce jest nisko nad horyzontem. Gdy słońce jest w kadrze, precyzyjny pomiar światła bywa kłopotliwy, ale nie niemożliwy. Wybierz tryb pomiaru matrycowego i ustaw kompozycję. Spróbuj ukryć część tarczy słońca za pniem drzewa lub gałęzią, aby nieco stłumić intensywność światła i zmniejszyć szansę na wystąpienie flary.

Chodzi o to, aby słońce pojawiło się w formie gwiezdnej eksplozji, a nie jako niewyraźna plama światła. Użycie mniejszej wartości przysłony (np. f/11) sprawi, że efekt będzie wyraźniejszy i bardziej atrakcyjny, a Twoje ujęcie – bardziej kontrastowe. Histogram na tylnym ekranie aparatu jest zawsze przydatny, aby sprawdzić, czy nie doszło do prześwietlenia szczegółów. Drzewa nie muszą być dobrze naświetlone, możesz zachować je w formie sylwetek, a dzięki temu nie stracisz szczegółów w obszarze świateł. Właściwy rezultat pomoże Ci osiągnąć bracketing ekspozycji. Ta funkcja polega na automatycznym wykonaniu dodatkowych 2-5 klatek po obu stronach danej wartości ekspozycji, co zwiększa szansę uzyskania tej właściwej.

Bracketing ekspozycji
Aparaty Nikon pozwalają na ustawienie automatycznego bracketingu ekspozycji, dzięki czemu po naciśnięciu migawki aparat wykonuje dwa (lub więcej) dodatkowe zdjęcia po obu stronach zmierzonej ekspozycji. Warto z tej funkcji skorzystać, gdy fotografujesz pod światło. Ustawiając bracketing na wartość 1 EV, otrzymujemy trzy klatki, z których można wybrać najlepszą lub nawet połączyć wszystkie trzy w jeden obraz HDR.

3. Jesienny portret - wykorzystaj miękkie światło i ciepłe barwy jesieni

Jesień to doskonała pora roku na wykonywanie portretów, zwłaszcza gdy wykorzystasz sezonowe rekwizyty, dodatki i kolory, aby nadać zdjęciu charakterystycznej wyrazistości. Kluczem do sukcesu jest użycie szerokiej przysłony, takiej jak f/1,8 lub f/2,8, aby ograniczyć ostrość do oczu i pozwolić na rozmycie tła. Ogniskowa rzędu 85 mm jest idealna do portretu: pozwala uzyskać pochlebną perspektywę dla fotografowanej osoby. Postaraj się również, aby tonacja była komplementarna; dotyczy to także nakrycia głowy, stroju, a nawet makijażu modelki.

Użyj blendy

Blenda do odbijania światła jest jednym z najprostszych i najbardziej przydatnych akcesoriów do fotografii portretowej. Może mieć ogromny wpływ na efekt końcowy, dzięki możliwości „sterowania” światłem i zmiany jego charakteru. Do wypełnienia cieni wystarczy biała powierzchnia, choć srebrna może dodać mocniejszego kontrastu. W tej roli sprawdzi się dobrze nawet biały karton lub srebrna folia.

Wybierz obiektyw

Aby uniknąć zniekształcenia rysów twarzy, użyj ogniskowej o długości około 70–200 mm; jeśli Twój aparat ma mniejszą matrycę, weź pod uwagę współczynnik kadrowania. Dla formatu APS-C (DX), z racji mnożnika 1,5x, standardowy obiektyw Nikkor Z 50 mm f/1,8 S będzie idealny do portretów, ponieważ jego pole widzenia będzie odpowiadało ogniskowej 75 mm na pełnej klatce (FX). Rób zdjęcia przy szeroko otwartej przysłonie.

4. Deszczowe powidoki - wykorzystaj niesprzyjającą pogodę

Jeśli myślisz o pogodzie jako o „dobrej” lub „złej”, możesz być na straconej pozycji, jeśli chcesz uchwycić atmosferę panującą w danym sezonie. Deszczowe dni są tak samo atrakcyjne jak te z jasnym słońcem – a  często mają nawet większy potencjał, biorąc pod uwagę fakt, że niewielu fotografów wykorzystuje takie warunki. Zmienne warunki pogodowe mogą w różny sposób inspirować. Na przykład mokry, pokryty liśćmi pierwszy plan można wykorzystać do stworzenia wielokrotnej ekspozycji, która łączy dwa lub trzy oddzielne ujęcia w jeden kadr.

Ustaw aparat na statywie, aby zablokować go w odpowiedniej pozycji. Pod warunkiem, że nie zmienisz punktu ostrości ani ustawień ekspozycji, możesz wykonać kilka ujęć – wprowadzając do kadru różne elementy – i zmiksować wyniki już w aparacie lub w programie do edycji. Najpierw umieść osobę w odpowiedniej pozycji, aby uzyskać zrównoważony kadr. Po wykonaniu ujęcia przesuń ją w inne miejsce, aby wprowadzić mocniejszą narrację. Następnie poproś modela o wyjście z kadru i sfotografuj pustą scenę. Ponieważ aparat nie zmienił położenia w trakcie tych trzech ujęć, wszystkie one będą dokładnie nachodzić na siebie w oprogramowaniu jako oddzielne warstwy. Teraz wystarczy je połączyć, używając opcji Krycie lub Trybów mieszania: w ten sposób można stworzyć artystyczne obrazy, na których widmowe postacie dominują nad scenerią.

Mieszanie w aparacie
Aparaty Nikon umożliwiają szybkie i precyzyjne tworzenie wielokro-tnych ekspozycji od razu w aparacie i na kilka sposobów. Tryb Dodaj łączy zdjęcia bez modyfikacji. W trybie Jasno, aparat porównuje piksele zdjęć i stosuje jedynie najjaśniejsze. W trybie Ciemno, analogicznie łączy ciemne partie. W trybie Średnia, wzmocnienie dla każdego zdjęcia dzielone jest przez ilość ujęć.

5. Korzystaj z kolorów świadomie - wykorzystaj podstawy teorii barw

Rozumienie nawet w małym stopniu teorii kolorów może wyraźnie polepszyć odbiór Twoich ujęć, ponieważ jeśli łączysz dwie uzupełniające się barwy w scenie, tworzysz maksymalny kontrast kolorów i osiągasz śmiałą wizualną separację między nimi. Najłatwiejszym sposobem na zrozumienie teorii kolorów jest sprawdzenie, jak podstawowe kolory światła – czerwony, zielony i niebieski – są przeciwstawiane przez kolory wtórne: cyjan, magenta i żółty.

Mając sześć kolorów w naszej mentalnej palecie artysty, możemy być pewni, że ujęcia z silnym czerwono-cyjanowym, zielono-magentowym lub niebiesko-żółtym połączeniem, będą najmocniej wpływać na odbiorcę. Na przykład w powyższym ujęciu powodem, dla którego kolory działają tak dobrze, jest to, że żółte liście są przeciwstawione niebieskiemu niebu.

Użyj polaryzatora

Filtry polaryzacyjne są używane do tłumienia odbić na wodzie lub szkle, ale także zwiększają kontrast i wzmacniają intensywność kolorów. Po założeniu filtra polaryzacyjnego na obiektyw obracaj jego pierścień, patrząc przez wizjer. Zobaczysz, że scena stanie się bardziej intensywna, gdy dojdziesz do punktu maksymalnej polaryzacji. Pamiętaj, że filtr tego typu ogranicza ekspozycję o około 1 EV, więc konieczne może być zwiększenie ISO lub użycie statywu, aby uniknąć drgań aparatu.

Kolory Dopełniające
Jeśli nie możesz zapamiętać komplementarnych par: czerwony – cyjan, zielony – magenta i niebieski – żółty, miej przy sobie proste koło kolorów. Dzięki niemu zawsze sprawdzisz, który kolor uzupełnia się z którym, gdy będziesz chciał uzyskać maksymalny kontrast kolorystyczny.

6. Piękno rozkładu - przynieś jesienne skarby do domu

Jesień to czas, który kojarzy się przede wszystkim z opadającymi liśćmi. Zielone, kiedyś soczyste i miękkie, obumierają, stając się suchymi, twardymi i kruchymi, ale właśnie wtedy wyglądają naprawdę intrygująco. Niezależnie od tego, czy wciąż zachowują niektóre z jaśniejszych kolorów, czy też przybierają już ciemniejsze, bardziej ziemiste odcienie, ich tekstury niezmiennie zachwycają. Zapoluj w lesie na kolekcję jesiennych liści w różnych stadiach rozkładu, a zapewnisz sobie wystarczająco dużo tematów do fotografowania w domu w trakcie długich jesiennych wieczorów. Daj liściom kilka dni na wyschnięcie, a ich faktury i wzory staną się jeszcze bardziej widoczne.

Nie potrzebujesz skomplikowanej konfiguracji, aby fotografować liście w pomieszczeniach: wystarczy obiektyw makro lub zwykły obiektyw z filtrami zbliżeniowymi oraz blat stołu z kawałkiem czarnego kartonu, na którym umieścisz temat. Choć będziesz w stanie od razu wykonać kilka interesujących zbliżeń, musisz prawidłowo oświetlić liście, aby wydobyć całe piękno faktur. Najłatwiejszym sposobem na to, by zobaczyć efekt oświetlenia na żywo, jest użycie małej lampki LED, ale z powodzeniem można też użyć zwykłej latarki jako oświetlenia kierunkowego. Aby stworzyć pożądany nastrój, regulacji będzie wymagała prawdopodobnie kompensacja ekspozycji. Na początek spróbuj zastosować -1 EV, ale bądź przygotowany na użycie wartości -2 lub nawet -3 stopnie przysłony, aby uzyskać zdjęcie w niskim kluczu.

Ostrość - słowo klucz

W każdej sytuacji ustawienie ostrości jest krytyczne, ale w przypadku makro nie ma miejsca na błędy, więc nie spiesz się. Przełącz obiektyw na ręczne ustawianie ostrości, bo aparat może zbyt długo „błądzić” przy ostrzeniu z bliska. Użyj Live View, aby przybliżyć obraz, i upewnij się, że punkt, na którym się skupiasz, jest idealnie ostry. Innym niezwykle ważnym czynnikiem jest sposób wyzwalania migawki. Gdy powiększasz, aby przyjrzeć się punktowi ostrości, obraz może się lekko poruszać. To są drgania aparatu spowodowane Twoim ruchem i zdarzają się nawet na najbardziej wytrzymałych statywach. Aby wyzwolić migawkę, użyj zdalnego wyzwalacza lub samowyzwalacza. W ten sposób drgania przed ekspozycją będą miały czas się wytłumić.

Czym jest CRI?
CRI, czyli Colour Rendering Index, to ważny parametr w lampach LED. Zasadniczo wpływa na to, jak dobrze światło będzie odwzorowywało kolory i odcienie oświetlanej sceny. Zazwyczaj im CRI jest bliższe 100, tym lepiej. Jeśli kupujesz lampę LED do martwej natury, szukaj takiej, której CRI wynosi 90 lub więcej.

Jak fotografować martwą naturę w domu

  1. Stwórz własne ministudio Wykorzystaj stół, gdzie jest wystarczająco jasno – aby widzieć, co robisz – ale jednocześnie światło otoczenia nie jest zbyt silne. Połóż na blacie matowy czarny karton, ułóż na nim odpowiednio liść, a aparat ustaw na statywie.
  2. Wykadruj temat Jeśli masz lustrzankę, najlepiej jest używać tylnego ekranu podczas kadrowania, ponieważ natychmiast widzisz efekty wszelkich zmian. Po wstępnym ustawieniu aparatu zamiast regulować jego pozycję, przesuwaj kartonowe tło razem z liściem.
  3. Pilnuj głębi ostrości W przypadku obiektywu makro głębia ostrości jest mocno ograniczona. W bezlusterkowcu Nikon Z widzisz ją od razu na LCD, w lustrzankach należy użyć przycisku podglądu głębi ostrości (przeważnie w pobliżu bagnetu).
  4. Oświetlenie sceny Przesuwaj lampę LED dookoła, aby zobaczyć efekt oświetlenia. By podkreślić fakturę liścia, ustaw ją z boku. W trybie Live View łatwo jest zobaczyć, co się dzieje; pomoże to także w ustaleniu, jaka kompensacja ekspozycji jest potrzebna.

7. Daj się złapać w pajęczą sieć

Delikatne pajęczyny są obowiązkowym punktem na liście rzeczy do sfotografowania każdego aspirującego fotografa przyrody. Chociaż znalezienie dobrego obiektu jest stosunkowo łatwe, stworzenie odpowiednich warunków do wykonania dobrego zdjęcia to zupełnie inna sprawa. Aby nitki pajęczyny wyróżniały się, potrzebna jest rosa, która je podkreśli i doda blasku, a także średnie lub mocne podświetlenie.

Te dwa elementy często zbiegają się w bezchmurny, wczesny poranek, ale dzięki atomizerowi i przenośnemu źródłu światła można odtworzyć te warunki w dowolnym momencie – nawet na własnym podwórku i w pochmurny dzień.

Stwórz poranną rosę

Znajdź odpowiednią pajęczynę i upewnij się, że masz wystarczająco dużo miejsca, aby ustawić za nia małą lampę LED. Nie przejmuj się zbytnio elementami wyposażenia ogrodu, ponieważ rozmyją się one w tle. Teraz użyj bardzo delikatnej mgiełki ze spryskiwacza i delikatnie rozpyl ją na pajęczynę. Nie spiesz się, bo łatwo jest przesadzić – wystarczy tylko lekkie zroszenie.

LED zamiast Słońca

Gdy jest już zroszona, ustaw aparat na statywie. Umieść lampę LED za pajęczyną i z boku, tak by była poza kadrem. Uważaj, by nie uszkodzić samej pajęczyny lub trzymających ją nitek. W trybie priorytetu przysłony ustaw szeroki otwór, np. f/4 lub f/5,6. Skup się na pajęczynie i zrób kilka zdjęć próbnych, dostosowując położenie światła lub mocniej spryskując pajęczynę, aby uzyskać jak najlepsze rezultaty.

8. Spowolnij czas - ustaw długą ekspozycję

Wszystko, czego potrzebujesz, by rozmyć ruch na zdjęciu, to długi czas otwarcia migawki. „Długi” to niezbyt precyzyjne słowo, jeśli chodzi o wybieranie ustawień aparatu, ale w przypadku strumienia płynącego przez las, około 1/2 s lub dłużej powinno wystarczyć, by zamienić fale i kaskady w smugi. Jeśli jest to wolno płynący strumień, ustaw 2 s, choć niewykluczone, że potrzebny będzie jeszcze dłuższy czas ekspozycji. 

Niezbędny może być więc statyw. Dzięki niemu wszystkie nieruchome obszary ujęcia będą ostre, a jedynie płynąca woda zostanie uchwycona jako rozmycie. Aby wymusić jak najdłuższy czas otwarcia migawki, użyj trybu priorytetu przysłony i ustaw najniższą wartość ISO (zwykle 100). Teraz ustaw wartość przysłony na najwęższą – zazwyczaj jest to f/22.

Ustaw prawidłowy kadr

Wyświetlany czas otwarcia migawki będzie najdłuższym, jakiego można użyć, aby uzyskać dobrze naświetlone zdjęcie. To, jaką wartość czasu otwarcia migawki wskaże pomiar światła, zależy od poziomu oświetlenia otoczenia w danej scenie, ale jeśli będzie to 1/2 s lub 1 s, możesz spokojnie fotografować, będąc pewnym, że woda zostanie rozmyta. Jeśli czas będzie wciąż zbyt krótki, poczekaj, aż zrobi się ciemniej lub umieścić filtr szary przed obiektywem. W zależności od mocy filtra, dowolnie wydłużysz czas migawki. Filtry ND to świetna inwestycja.

Szeroki kąt
Jeśli kochasz fotografować krajobrazy, to z pewnością rozglądasz się już za szerszym obiektywem. Topowe modele, jak ten Nikkor 14-24 mm f/2,8 to perfekcyjna ostrość, praca pod światło i korekcja perspektywy, ale świetnym modelem na początek będzie też lżejszy i tańszy Nikkor 14-30 mm f/4 czy najnowszy, kompaktowy Nikkor 17-28 mm f/2,8.

9. Jesienny las lub miejski park pełen liści to idealne miejsce na dynamiczną sesję z dziećmi

Zwykle myślimy o jesieni jako o ponurej, deszczowej porze roku, ale fotografom może ona przynieść wiele radości, zwłaszcza, gdy na sesję zdjęciową zabierzemy dzieci i zwierzęta domowe. O tej porze roku pogoda może być jeszcze bardziej nieprzewidywalna niż zwykle, dlatego najlepiej mieć wszystko przygotowane wcześniej, łącznie z przemyślanym miejscem do zdjęć, aby w dogodnej chwili być gotowym do akcji. Idealnie byłoby, gdyby na dworze było sucho i jasno. Jeśli chcesz mieć dużo przestrzeni i jesiennych kolorów, wybierz się do parku lub pobliskiego lasu, gdzie na pewno natkniesz się na stosy kolorowych liści.

Dzieci powinny być ubrane ciepło, ale w luźne ubrania, które pozwolą im się wyszaleć i dobrze bawić, ponieważ jest to klucz do udanej sesji. Zawsze, gdy pracujesz z dziećmi, angażuj je w to, co robisz, ale pamiętaj, że czas ich koncentracji będzie krótki. Możesz zachęcać do zabawy, proponując na przykład konkurs rzucania liśćmi, tylko pamiętaj, że gdy to zasugerujesz, musisz od razu być gotowy do fotografowania. Ponieważ w czasie takich zdjęć dużo się dzieje, masz dwa wyjścia: wybrać czas otwarcia migawki ok. 1/500 s, aby zamrozić akcję, lub wydłużyć go, by uzyskać efekt celowego ruchu na swoim ujęciu. Odpowiedni ku temu czas otwarcia migawki może wynosić około 1/30 s, ale najlepiej umieścić wtedy aparat na statywie, aby uniknąć drgań aparatu i zarejestrować jedynie poruszenie dynamicznego tematu.

Portret domowego pupila

To kolejna świetna opcja na tę porę roku. Możesz na przykład zamienić spacer po lesie w sesję zdjęciową. Wystarczy aparat z jednym obiektywem, aby nie obciążać się dodatkowym sprzętem. Idealny do tego rodzaju fotografii jest średni teleobiektyw z zoomem, taki jak 70-200 mm. Czas otwarcia migawki musi być bardzo krótki, ponieważ psy poruszają się jeszcze szybciej niż dzieci. Nie martw się zatem, jeśli będziesz musiał podnieść czułość, aby skrócić ekspozycję. Zawsze lepiej jest mieć trochę szumu na zdjęciu przy wysokim ISO niż zbyt długi czas migawki i poruszony temat.

Ciągły AF i detekcja oka
Jeśli fotografujesz obiekt, który cały czas się porusza, przełącz system AF na AF-C (Continuous). W trybie ciągłego autofokusa, tak długo, jak trzymasz palec na do połowy wciśniętym spuście migawki, AF będzie starał się cały czas ustawiać ostrość na obiekcie, na który jest skierowany. Bardzo przydatny jest też tryb wykrywania oka, dostępny w bezlusterkowcach Nikon Z.

10. Spójrz w górę - uchwycony na tle błękitnego nieba baldachim kolorowych liści to jesienny must-have

Kiedy barwy liści zaczynają się wyraźnie zmieniać, pojawia się ulotna okazja zarejestrowania ujęć pełnych kolorów i faktur. „Ulotna”, bo gdy zacznie mocno wiać, wszystkie liście znajdą się na ziemi! Aby zwiększyć swoje szanse na uchwycenie kolorowego baldachimu, poświęć trochę czasu na wyszukanie miejsc, w których liście są już w trakcie przemiany. Wybierz lokalizacje położone blisko Twojego domu, aby móc szybko tam się dostać, i nie przejmuj się otoczeniem – w przypadku takich zdjęć zagajnik drzew posadzony obok dwujezdniowej drogi jako osłona akustyczna jest równie dobry jak bajkowa leśna polana!

Interesuje Cię tylko baldachim liści, więc to, do czego on przylega, znajdzie się poza kadrem. Gdy będziesz już na miejscu podłącz do aparatu obiektyw szerokokątny i poszukaj niskiej perspektywy oraz zbadaj, jakie są dostępne kąty widzenia – wyceluj obiektyw w górę i sprawdź, co widać w wizjerze lub na tylnym wyświetlaczu. Aby zawrzeć w kadrze linie wiodące tworzone przez pnie, będziesz musiał robić zdjęcia z niskiej perspektywy, co często oznacza fotografowanie z poziomu gruntu. Weź więc ze sobą worek na śmieci, by ochronić ubranie przed zabrudzeniem. Podczas fotografowania błękitnego nieba można bez przeszkód fotografować z ręki. Z obiektywem szerokokątnym o ogniskowej 24 mm czas ekspozycji o wartości 1/60 s lub będzie nadal akceptowalny.

Jeśli z uwagi na rozmieszczenie naturalnych elementów sceny zauważysz, że słońce znajduje się w kadrze, nie martw się – możesz „ukryć” je za liśćmi, aby uzyskać mocny efekt podświetlenia, a nawet przepuścić kilka promieni zza liści, aby uzyskać rozbłysk światła, który wprowadzi do kadru dodatkowy element zainteresowania. W przypadku tego typu obrazów sesja szybko się skończy, ale to właśnie przygotowanie i ciągła obserwacja warunków pozwala tworzyć naprawdę udane zdjęcia.

11. Wybierz się z aparatem na grzyby

Zaaranżowanie martwej natury na blacie stołu to jedno, ale stworzenie ciekawej kompozycji w pobliskim lesie to już zupełnie inna para kaloszy! (Te też mogą się przydać!). Oznacza to konieczność fotografowania w niewygodnej pozycji, tuż nad ziemią i dokonywania ciągłych korekt pozycji aparatu, ale naprawdę warto. Najlepszy czas na takie zdjęcia to wczesny poranek, ponieważ grzyby są wówczas najświeższe i nie są jeszcze ponadgryzane przez leśne zwierzęta.

Wybierz mały obszar i wyszukaj potencjalne okazy, będące w dobrej kondycji i łatwe do uchwycenia Twoim sprzętem. Do sesji zdjęciowej będziesz potrzebować tylko dwóch lub trzech tematów, więc gdy je znajdziesz, zapamiętaj, gdzie się znajdują, i pracuj nad każdym z nich osobno. Fotografowanie grzybów jest czynnością bardzo statyczną, a jesienne poranki bywają chłodne. Dlatego, choć może być Ci ciepło zaraz po wejściu do lasu i w trakcie poszukiwań, to gdy zaczniesz już robić zdjęcia, szybko się wychłodzisz, więc załóż na siebie więcej warstw odzieży, niż wydaje Ci się potrzebne, i miej przy sobie ciepłą kurtkę, aby Cię nie przewiało. Jeśli o to nie zadbasz, to może się okazać, że sesję zdjęciową zakończysz szybciej, niż planowałeś!

Obiektyw macro 1:1
Klasyką gatunku jest obiektyw Macro 105 mm f/2,8, który oferuje powiększenie 1:1, ale w przypadku wielu tematów może on wydawać się zbyt długi. Ciekawą alternatywą w ofercie Nikkor Z jest model 50 mm MC f/2,8, który również zapewnia odwzorowanie 1:1 a do tego pozwoli zbliżyć się do tematu na mniej niż 6 cm. Ogniskowa 50 mm uchwyci przy tym więcej kontekstu, czyli na przykład otaczającą grzyba naturę.

Jeśli tylko masz obiektyw, który pozwala ustawiać ostrość z bliska i wiesz, jak doświetlić nieco temat, nie potrzebujesz wcale masy sprzętu, aby wykonać co najmniej kilka atrakcyjnych ujęć. Zapoznaj się więc z naszymi wskazówkami, aby dowiedzieć się, jak sprawić, by fotografowanie grzybów było naprawdę satysfakcjonującym doświadczeniem.

6 szybkich wskazówek jak fotografować grzyby

  1. Zadbaj o porządek Do małych obiektów rosnących na zewnątrz często poprzylepiane są rozmaite obce elementy, które zostały na nie naniesione przez deszcz. Mogą one zepsuć Twoje zdjęcie, więc weź mały pędzel i pęsetę, aby oczyścić fotografowany obiekt.
  2. Oświetl temat! Na dnie lasu jest zwykle ciemno, a wszelkie obecne światło prawdopodobnie będzie pośrednie i przesłonięte. Aby pokonać tę przeszkodę, kup lampkę diodową LED (lub dwie) i stwórz własne atrakcyjne oświetlenie, co pozwoli Ci lepiej pokazać swój obiekt.
  3. Z niskiej perspektywy Duży worek z nasionami grochu stanowi idealne podparcie dla aparatu, ponieważ statyw może być zbyt wysoki. Aby wykadrować fotografowany obiekt przez wizjer aparatu, musisz położyć się na ziemi, więc zabierz ze sobą jakąś matę, by się nie pobrudzić.
  4. Fotografuj z bliska Niektóre grzyby są naprawdę małe, więc potrzebujesz optyki, która pozwala ustawić ostrość na bardzo małą odległość. Najlepszym wyborem jest zakup obiektywu makro (patrz obok), ale można też użyć pierścieni pośrednich lub zestawu filtrów makro.
  5. Ręcznie ustaw ostrość W przypadku zdjęć makro kluczowe znaczenie ma ostrość obrazu, a ponieważ systemy autofokusa mogą długo ogniskować obiektyw na obszarze, na którym powinna być ona ustawiona, najlepszą opcją jest jej ręczne wyregulowanie.
  6. Wykorzystaj głębię ostrości Jeśli chcesz, aby na zdjęciu ostre było absolutnie wszystko, należy ustawić mały otwór przysłony – rzędu f/16 lub f/22. Jednak możesz również uzyskać bardziej artystyczne rezultaty, eksperymentując z większymi otworami np. f/4 lub f/5,6.

12. Rzuć sobie wyzwanie fotografowania zwierząt w ich naturalnym środowisku

Możesz wybrać się do lasu, ale są też parki i rezerwaty, w których jelenie swobodnie się przemieszczają. Chociaż zwierzęta żyją w nich w niewoli, to poruszają się po stosunkowo dużym obszarze więc i tak musisz zdobyć pewne umiejętności, aby podejść wystarczająco blisko. Na szczęście jesień to idealny czas, aby to zrobić, ponieważ wtedy właśnie samce zaczynają walczyć o samice. Należy pamiętać, że jelenie są dużymi zwierzętami i w okresie rykowiska mogą być groźne. Zachowaj więc dystans i rób zdjęcia z bezpiecznej odległości teleobiektywem.

Ponieważ zwierzę prawdopodobnie będzie w ruchu, upewnij się, że AF jest przełączony w tryb ciągły (AF-C) i że możesz wykonać serię ujęć w krótkich odstępach czasu, zamiast korzystać z domyślnego trybu robienia zdjęć pojedynczych. Wiele zdjęć dzikich zwierząt jest reaktywnych, więc musisz znaleźć obiekt i obserwować, co robi. Podobnie jak w przypadku każdej formy fotografii, znalezienie samego tematu nie wystarczy – musisz zrobić zdjęcie w odpowiednim miejscu, aby pokazać zwierzę jako część szerszego otoczenia.

Długie tele
Jeśli poważnie myślisz o fotografowaniu dzikich zwierząt, potrzebujesz teleobiektywu. Są one dostępne zarówno jako modele stałoogniskowe (jak ten kompaktowy Nikkor Z 400 mm f/4,5 VR S powyżej) jak i zoomy, i chociaż te pierwsze są zwykle jaśniejsze, to modele zmiennoogniskowe zapewniają większą elastyczność. Im dłuższa ogniskowa, tym mocniej można przybliżyć odległe obiekty, ale zoom klasy Nikkor Z 100–400 mm f/4,5-5,6 wystarczy w większości sytuacji. Jeśli stawiasz dopiero pierwsze kroki, możesz zacząć od tańszej optyki typu 70-300 mm.

Utrzymuj krótki czas otwarcia migawki, nawet w przypadku ujęć statycznych. Staraj się uzyskać czas 1/500 s, i użyć ogniskowej o wartości między 400 mm a 600 mm. Z kolei przysłona f/5,6–8 pozwoli rozmyć tło, aby wyróżnić obiekt. Kluczowe znaczenie ma ustawienie ostrości na oczach zwierzęcia. Najdokładniejszym na to sposobem jest użycie pojedynczego punktu AF. Ważna jest również cierpliwość – nie wyzwalaj migawki, dopóki zwierzę nie spojrzy we właściwym kierunku lub nie zrobi czegoś interesującego.

13. Mglisty wschód słońca to magiczna chwila

Mglista atmosfera stanowi powszechną cechę jesiennych scenerii, a rodzaj zamglenia, który często sprawia, że powstają najlepsze zdjęcia, to ten po bezchmurnej, ale zimnej nocy. Chociaż trudno to przewidzieć, mgliste poranki często pojawiają się dzień po dniu, więc obserwuj bacznie pogodę w Twojej okolicy i wyrusz w teren przed wschodem słońca, jeśli uważasz, że możliwe jest wystąpienie zamglenia. Mgłę, która snuje się tuż nad ziemią, często najlepiej jest uchwycić z położonego nieco wyżej punktu obserwacyjnego, zaś fotografowanie jej pod światło, gdy zaczyna pojawiać się słońce, może nadać Twoim zdjęciom jeszcze bardziej artystycznego wyglądu.

Jak fotografować pod słońce?

  1. Oceń histogram
    Pomiar najprawdopodobniej niedoświetli ujęcie zamglonego krajobrazu. Zrób zdjęcie próbne przy użyciu parametrów ekspozycji zaproponowanych przez aparat i spójrz na histogram jasności. Większość odcieni będzie zapewne zgrupowana na środku wykresu, a tylko niewielka ich część po prawej stronie. Jeśli w kadrze znajduje się słońce, to po prawej stronie może pojawić się wypiętrzenie wskazujące na jego prześwietlenie, ale większość odcieni prawdopodobnie nadal będzie znajdować się pośrodku. Musisz zatem skompensować ekspozycję.
  2. Korekcja ekspozycji
    Ustaw dodatnią wartość kompensacji, aby przesunąć wykres w prawo i rozjaśnić zdjęcie. Zacznij od +1 i sprawdź efekt zarówno na histogramie, jak i na tylnym wyświetlaczu. Kompensacja +1 EV może być wystarczająca, ale nie zdziw się, jeśli trzeba będzie ją zwiększyć. Ponownie musisz jednak się upewnić, że nie prześwietlasz najjaśniejszych odcieni. Chcąc uzyskać właściwy efekt, możesz wyregulować kompensację bardziej dokładnie, np. poprzez zwiększenie jej wartości w krokach co jedna trzecia stopnia przysłony.

14. Użyj dłuższego czasu migawki i płynnie przesuwaj aparat w górę i w dół

Typowa scena leśna jest nieuporządkowana i składa się z mnóstwa elementów. Z czasem zawsze można znaleźć sposób na jej uproszczenie, aby uzyskać dobre ujęcie, ale pewnym sposobem na to jest wykorzystanie metody kontrolowanego poruszania aparatem w celu zredukowania formy do kształtu i odcieni. Jesień to szczególnie dobry czas na zastosowanie tej techniki, ponieważ kolorystyka i mniejsza ilość liści na gałęziach drzew pozwalają tworzyć naprawdę ciekawe kompozycje. Aby uzyskiwać powtarzalnie udane ujęcia, dobrze wybierz scenę. Zamknij jedno oko i zmruż drugie, aby zwizualizować kontrast tonalny scenerii. Chcąc tworzyć mocne kształty, potrzebujesz szerokiej gamy odcieni, ale i pewnych skrajności w zakresie tonalnym.

Ustaw czas otwarcia migawki na 1/15 s. Aby to uzyskać, upewnij się, że czułość matrycy jest zmniejszona do minimum i przymknąłeś przysłonę do f/16 lub f/22. Jeśli nadal nie możesz uzyskać wystarczająco długiego czasu otwarcia migawki, będziesz potrzebować filtra, który ograniczy ilość światła docierającego do wnętrza aparatu. Ustaw ostrość na najbliższym pniu drzewa i podczas płynnego przesuwania korpusu z góry na dół - lub odwrotnie - naciśnij spust migawki. Oczywiście koniecznie należy obejrzeć wykonane w ten sposób zdjęcie, ponieważ może się okazać, że warto skrócić czas ekspozycji lub jeszcze bardziej uwydatnić rozmycie ruchu. Ta technika daje bardzo efektowne rezultaty – dlatego ważne jest, by wykonać sporo ujęć i często zmieniać pozycję, z której fotografujesz, pamiętając za każdym razem o ponownym ustawieniu ostrości.

Filtr ND
Filtry o neutralnej gęstości redukują światło wpadające do obiektywu. Są one dostępne o różnych mocach i mogą być używane do „wymuszenia” dłuższego czasu otwarcia migawki, niż pozwalałyby na to warunki. Przy zastosowaniu trzystopniowego filtra ND czas naświetlania 1/8 s zostaje wydłużony do 1 s, co wystarcza do mocnego rozmycia sceny.

15. Wykorzystaj jesienną scenerię i zarejestruj znajome widoki w zupełnie nowy sposób

Utarło się, że dobre jesienne sceny można uchwycić tylko w naturalnym środowisku. Oczywiście tak nie jest. Myślimy o liściach i kolorach i nie zastanawiamy się, jak można je wykorzystać jako kontekst. Chociaż wizualne cechy tego, co postrzegamy jako „jesień”, mogą być krótkotrwałe, to kiedy już pojawiają się typowe atrybuty jesieni, pojawiają się one wszędzie! Oznacza to, że ciepłe kolory i dywan opadłych liści dają możliwość dodania sezonowego kontekstu również do scenerii stworzonych przez człowieka. Kiedy zaczyna się jesień, warto odwiedzić znajome zurbanizowane lokalizacje, takie jak miasta i wsie, i pokazać, jak ich wygląd zmienia się o tej porze roku.

Linie wiodące

Komponując zdjęcia miejskiego pejzażu, zastanów się nad zawartością pierwszego planu, który przyciągnie wzrok widza i poprowadzi go poprzez scenę. Możesz użyć ścian, płotów, torów lub dróg, aby dosłownie pokierować wzrokiem tak, by oglądający musiał obejrzeć główny obiekt zainteresowania umieszczony na dalszym planie fotografii. Sztuką jest upewnienie się, że wzrok zostanie dokądś poprowadzony, więc umieść aparat w pozycji, która pozwoli skierować uwagę tam, gdzie chcesz.

Twój “spacer-zoom”
Gdy ruszamy na jesienny spacer z aparatem na ramieniu, przeważnie nie mamy sprecyzowanych planów. Włączamy uważność i obserwujemy otoczenie w poszukiwaniu kadru. Czasem urzeka nas szeroka scena, czasem odbicie w kałuży a czasem pojedynczy liść, przez który prześwieca ciepłe jesienne słońce. Zabierz więc na spacer tylko jeden obiektyw, który nie będzie dla Ciebie ciężarem, zakres ogniskowych da dużą swobodę, a jakość sprosta Twoim oczekiwaniom. Dobrym przykładem takiego szkła jest przedłużony standard-zoom Nikkor Z 24-120 mm ze stałym światłem f/4,5.

16. Wykorzystaj naturalne lustra i fotografuj abstrakcyjne odbicia

Żaden fotograf nie może oprzeć się urokowi jesiennej sceny odbitej w spokojnej tafli jeziora, ale aby odbicie miało głębię i było dobrze nasycone, niezbędne są odpowiednie warunki atmosferyczne. Oznacza to, że sceneria powinna być mocno oświetlona światłem słonecznym, a do tego najlepiej, byś robił zdjęcia wcześnie rano lub późnym popołudniem, gdy słońce znajduje się niżej nad horyzontem. Chociaż użycie filtra polaryzacyjnego zwiększy nasycenie kolorów obecnych w scenie, będzie również tłumiło wszelkie odbicia, więc jeśli masz taki filtr założony na obiektyw, musisz ustawić go tak, by jego działanie było stosunkowo słabe, lub w ogóle go usunąć.

Jednym z trudniejszych aspektów zdjęć ukazujących odbicia jest podjęcie decyzji, gdzie umieścić horyzont. Kuszące może być ustawienie go na środku kadru, aby pokazać symetrię między sceną rzeczywistą a odbitą, i chociaż jest możliwe, że da to dobry efekt, może również przeciąć scenę na pół i stworzyć nieciekawą kompozycję. Lepszą taktyką jest traktowanie horyzontu odbicia w taki sam sposób, jak zwykłego horyzontu, i umieszczenie go w około jednej trzeciej lub dwóch trzecich wysokości kadru. Oznacza to zgodę na to, by rzeczywista scena lub odbicie zdominowały cały obraz, więc wypróbuj podczas kadrowania obie te możliwości, aby zobaczyć, która z nich najskuteczniej opowiada historię.

Ustaw ostrość na odbiciu
Istnieją dwie możliwości zogniskowania obiektywu, a mianowicie ustawienie ostrości na odbiciu w wodzie lub na samej powierzchni wody. Pozwalają one uzyskać bardzo różne wyniki, ale będziesz musiał użyć dużego otworu przysłony, takiego jak f/2,8 lub f/4, aby efekt był mocny i wyraźny. Po wyostrzeniu często najlepiej jest przełączyć aparat w tryb ręcznego ustawiania ostrości, aby system autofokusa nie musiał już dalej jej szukać.

Jeśli siła wyrazu zdjęcia nie wynika z doskonałości odbicia, a Ty chcesz z kolei, aby było ono bardziej pofalowane, wystarczy starannie wkomponować w kadr jakąś skałę, aby zburzyć nieskazitelność powierzchni wody i dodać obrazowi faktury. Podczas gdy klasyczne zdjęcia odbić prezentują się naprawdę świetnie, woda daje ogromne możliwości tworzenia abstrakcyjnych fotografii, a w przypadku wielu z nich nie potrzebujesz nawet dużego obszaru, takiego jak staw lub jezioro – wystarczy kałuża! Możesz pokazać w kadrze tylko odbicie lub zdecydować, że uwzględnienie brzegu kałuży zwiększy siłę oddziaływania obrazu. Tak czy inaczej, ponownie będziesz musiał zdecydować, czy chcesz, aby odbicie było lustrzane, niedoskonałe lub zniekształcone. W tym pierwszym przypadku nie musisz robić nic, ale w drugim możesz pofalować powierzchnię wody, uderzając kilka razy stopą w brzeg kałuży.

17. Stwórz własną magiczną mgłę

Mgła potrafi stworzyć niezwykłą atmosferę, ale aby pojawiła się w naturalny sposób, muszą wystąpić odpowiednie warunki. Naturalna mgła pojawia się tylko wtedy, gdy krople wilgoci w powietrzu ulegną nagłemu ochłodzeniu. Szybkie schłodzenie przekształca niewidzialny gaz w widoczne kropelki – pomyśl np. o swoim parującym ciepłym oddechu w zimny dzień. Zjawisko takie zachodzi często tam, gdzie ciepłe powietrze nad wodą styka się z zimnym lądem lub gdy chłodniejsze po nocy powietrze opada na ciepły grunt.

Takie warunki pojawiają się dość często, ale jeśli zależy Ci na zagwarantowaniu sobie mglistej atmosfery, dlaczegóż by nie wziąć spraw w swoje ręce? Pomyśl o wytwornicy mgły, stosowanej przez filmowców przy kręceniu przerażających horrorów w celu zbudowania nastroju grozy. Urządzenia takie nadają się również doskonale do wykonywania statycznych zdjęć i nie są wcale ani kłopotliwe, ani drogie w eksploatacji, jak mogłoby się wydawać.

Najlepiej na zimno
Mgła wytwarzana przez taką maszynę jest bardzo lekka i szybko się rozprasza, więc nawet delikatny wiatr od razu ją rozwieje. Jeśli chcesz, aby mgła była bardziej gęsta i utrzymywała się nisko nad ziemią, jak na tym zdjęciu, ochłodź ją. W chłodniejszych warunkach stanie się to naturalnie, ale gdy jest cieplej, doskonale sprawdza się prowizoryczna tuba wypełniona w połowie kostkami lodu. Nałożenie na dyszę rurki pozwoli przepuścić mgłę przez lód, sprawiając, że stanie się ona gęstsza i cięższa.

Tanią maszynę do wytwarzania mgły, taką jak nasza, można kupić za około 150 zł, a pozwala ona całkowicie zmienić w zaledwie kilka sekund wygląd sceny uwiecznianej na świeżym powietrzu. Proste wytwornice mgły są zasilane z sieci, więc możesz zacząć od przeprowadzenia próby w swoim ogrodzie. Ale jeśli podłączysz do akumulatora samochodowego przetwornicę prądu, możesz zapuścić się dalej w dzicz i stworzyć mgłę w dowolnym miejscu, będąc ograniczonym jedynie długością kabla przedłużającego.

Jak wytworzyć mgłę?

1. Wypożycz maszynę do mgły. Najpierw poszukaj niedrogiej maszyny do wytwarzania mgły. Możesz ją kupić za około 150 zł lub wypożyczyć. Będziesz też potrzebować do niej jeszcze płynu, który kosztuje około 50 zł i wystarcza na wieki. Maszyna potrzebuje około pięciu minut na jego podgrzanie, a następnie wyrzuca z siebie przez dyszę strumień mgły.

2. Więcej mocy. Jeśli nie chcesz ograniczać się do fotografowania w pobliżu gniazdek sieciowych, rozważ zakup przetwo-rnicy prądu. Pozwala ona zamienić akumulator samochodowy w użyteczne źródło zasilania (upewnij się, że ma odpowiednią moc). Możesz nawet podłączyć do niej przedłużacz, aby zwiększyć zasięg, w jakim możesz używać maszyny.

3. Spójrz w słońce. Poczekaj na spokojny, bezwietrzny dzień. Najlepsze będzie miejsce oświetlone bezpośrednim słońcem, ponieważ silne promienie świetlne dobrze odbijają się we mgle. Ustaw aparat w korzystnie oświetlonej lokalizacji (statyw nie jest do tego niezbędny, ale może ułatwić Ci pracę), a obiektyw skieruj w stronę słońca przysłoniętego pniem drzewa.

4. Spryskaj scenę. Dmuchaj mgłą pod wiatr tak, aby dryfowała w poprzek sceny, i zajmij taką pozycję do fotografowania, aby mgła była rozłożona na pierwszym planie i w tle. Fotografuj pod światło, aby słońce podkreśliło jej cząsteczki w powietrzu i stało się widoczne w postaci pięknych snopów.

5. Uchwyć nieco promieni. Mgła może być zbyt gęsta. Jeśli tak, poczekaj kilka sekund, aż się rozproszy, a następnie zrób zdjęcie. Aby uchwycić smugi zamglonego światła, skomponuj ujęcie tak, by w kadrze znajdowały się również jakieś obszary zacienione. Promienie światła będą wyraźniejsze na ciemniejszym tle.

6. Naświetlaj na światła. Pierwszy plan będzie w cieniu, więc naświetlaj na światła – lepiej uchwycić sylwetki drzew niż prześwietlić całą mgłę. My użyliśmy następujących parametrów: 1/6 s, f/13, ISO 100. Jeśli nie chcesz robić zdjęć w trybie manualnym, spróbuj wyregulować jasność za pomocą funkcji kompensacji ekspozycji.

18. Eksperymentuj z balansem bieli

Jednym z głównych powodów powstawania nieudanych jesiennych zdjęć jest to, że aparat dobiera balans bieli, który neutralizuje intensywne kolory, jakie spodziewamy się uchwycić. Dominacja czerwieni i pomarańczy często skłania aparat do dodawania w kontrze błękitu i koloru niebiesko-zielonego. Aby zachować kolory z charakterystycznym jesiennym efektem „wow”, ręcznie wybierz ustawienie balansu bieli Cień lub Pochmurno, aby zachować ciepłą kolorystykę i przesunięcie barw w stronę czerwieni i pomarańczy.

19. Abstrakcyjnie, czyli dlaczego deszczowa pogoda kocha światła miasta

Ciemno i mokro? Tym lepiej dla Ciebie! Miasto po zmroku potrafi wyglądać niesamowicie, ale zaraz po deszczu staje się dla fotografa prawdziwym placem zabaw. I kopalnią pomysłów na kreatywne zdjęcia. Skrzące się kolorami ulice, krople ściekające po szybach i mnóstwo wielobarwnych punktów świetlnych tylko czekają by zamknąć je w kadrze. Nie przejmuj się też wysokim ISO – wbrew pozorom w centrach miast jest całkiem sporo rozproszonego światła – ale wybierz jasny obiektyw, by móc bawić się małą głębią ostrości.

20. Straszne zdjęcia na Halloween

Halloween to dziś przede wszystkim ważny element popkultury i jednocześnie jedno z najbardziej fotogenicznych świąt w roku. Również w Polsce to „straszne święto” staje się coraz popularniejsze, dostarczając poszukiwaczom ciekawych kadrów wielu tematów. Tradycja przebierania się sprawia, że w ostatnią noc października, można spotkać mnóstwo fantazyjnie przebranych imprezowiczów, którzy chętnie pozują do zdjęć, ale to też dobra okazja, by samemu zaplanować sesję kreacyjną z akcesoriami w klimacie Halloween!

Jasna stałka
Czyli standardowy obiektyw stałoogniskowy, powinien mieć w swojej torbie każdy fotograf. To wyjątkowo poręczne i kreatywne narzędzie, które sprawdzi się zarówno w portrecie, fotografii detalu jak i miejskim reportażu. Klasyką jest ogniskowa 50 mm, ale jeśli chcesz zawrzeć więcej kontekstu, pomyśl o modelu 35 lub 28 mm.

Partnerem publikacji jest firma Nikon. Artykuł pochodzi z najnowszego wydania magazynu Digital Camera Polska (DCP 3/2022)

Skopiuj link
Komentarze
Więcej w kategorii: Poradniki
Jak zrobić oryginalne zdjęcie na walentynki? Zapytaliśmy ChatGPT
Jak zrobić oryginalne zdjęcie na walentynki? Zapytaliśmy ChatGPT
Nadal myślisz, że najlepszym pomysłem na walentynkowe zdjęcie jest serce narysowane na zaparowanej szybie? Zobaczcie, co na ten temat ma do powiedzenia sztuczna inteligencja.
4
Oświetlenie filmowe w fotografii portretowej - GlareOne LED 300 BiColor D w praktyce
Oświetlenie filmowe w fotografii portretowej - GlareOne LED 300 BiColor D w praktyce
Filmowo-fotograficzny świat nie mógłby istnieć bez światła. W tym artykule fotograf Piotr Werner na przykładzie lamp GlareOne 300 BiColor D pokazuje trzy filmowe ustawienia...
12
Jak wybrać kartę pamięci – pojemną, szybką, niekoniecznie drogą
Jak wybrać kartę pamięci – pojemną, szybką, niekoniecznie drogą
Wybór nośnika pamięci zależy nie tylko od tego, jaki typ kart akceptuje nasz aparat, kamera lub dron, ale także, a może przede wszystkim, od rodzaju materiałów, jakie za pomocą tych urządzeń...
19