Lumix G Vario 14-45 mm / F3.5-5.6 ASPH. / MEGA O.I.S. - test obiektywu

7. Rozmycie

Wartość BxU dostarczana przez DxO Analyzer opisuje jak ostry dla ludzkiego oka jest obraz planu fotograficznego. Bierze ona pod uwagę nie tylko ostrość obiektywu ale także jakość sensora i procesy obróbki obrazu w aparacie. Skala BxU jest dość prosta: 0 oznacza drastyczne przejście pomiędzy czernią i bielą, co w kryteriach obrazu jest zbyt ostre. 1 oznacza idealny obraz. Gdy rozmycie staje się bardziej widoczne, jego rozmiar określamy w pikselach. Ponieważ jednak liczba pikseli znajdująca się na określonym obszarze jest związana z rozdzielczością sensora i jego rozmiarem, skala BxU nie może być używana do porównywania aparatów z różną specyfikacją matrycy. Dlatego wartości BxU są także określane na odbitkach o rozmiarze 20 x 30. Dane są porównywane z uwzględnieniem wielkości matrycy i jej rozdzielczości:

poniżej 10 - obraz zbyt ostry

10-20 - obraz ostry

20-30 - delikatne rozmycie

30-40 - rozmycie widoczne

40-50 - rozmycie jest denerwujące

powyżej 50 - rozmycie nie do przyjęcia

Zdjęcia robione Panasonicem G1 razem z testowanym obiektywem są za bardzo wyostrzone. Poprawne pod tym względem fotografie uzyskamy dla przesłon powyżej f16, ale w tym zakresie mamy mniejszą rozdzielczość. Musimy więc wybierać między prawidłowym rozmyciem a rozdzielczością.

Rozmycie tła wygląda bardzo przyzwoicie jak na tej klasy obiektyw.