Olympus E-400 - test

Najmniejsza lustrzanka cyfrowa na rynku - Olympus E-400 - znakomicie uzupełnia segment amatorski. Małe gabaryty, mała waga, ale za to duża matryca o rozdzielczości 10 Mp oraz duży wybór funkcji mogą również zachęcić bardziej zaawansowanych pasjonatów fotografii. Może nawet skuszą fotografów zawodowych do używania E-400 jako korpusu zapasowego? W teście spróbujemy odpowiedzieć na pytanie, dla kogo tak naprawdę skonstruowano ten aparat. Zapraszamy do lektury.

Autor: Paweł Ryczkowski

8 Grudzień 2006
Artykuł na: 49-60 minut

5. Menu i tryby odtwarzania.

Menu
Opis menu Olympusa E-400 należy zacząć od jeszcze kilku słów o panelu informacyjnym. Dzięki niemu można praktycznie nie zaglądać do menu. Jedynie zmiany związane z ustawieniami aparatu i odtwarzaniem wymagają wejścia do menu. A co ważne, na panelu prezentowane są ustawione wartości parametrów. Jeśli dla przykładu porównamy sposób wyboru trybu obrazu Olympusa E-400 i Nikona D40 okazuje się, że w tym drugim trzeba znacznie zagłębić się w menu, aby dokonać takiej zmiany. Jeszcze gorzej wygląda ustawienie kontrastu lub nasycenia. W wypadku miniolympusa parametry te znajdują się na wierzchu panelu sterowania. Posługując się strzałkami nawigatora wybieramy odpowiednią kratkę z parametrem i po wciśnięciu przycisku OK wchodzimy bezpośrednio w ustawienia. Rozwiązanie takie jest niezwykle proste i intuicyjne. Po pierwszym spojrzeniu na rozbudowany panel można trochę przerazić się ilością wyświetlanych informacji. Ale da się też wyświetlić panel w skromniejszej wersji, dzięki czemu zyskuje on na czytelności. Cyfry oznaczające wartości ekspozycji i symbole funkcji są wtedy większe.

tryby wyświetlania panelu informacyjnego na monitorze

Jeśli jednak będzie trzeba skorzystać z menu, okaże się, że również ono zostało skonstruowane dość przejrzyście. Podzielono je na pięć zakładek:
  • ustawienia fotografowania 1
  • ustawienia fotografowania 2
  • odtwarzanie
  • ustawienia aparatu 1
  • ustawienia aparatu 2
W pierwszej grupie ustawień fotografowania znalazły się:
  • Ustawienia karty
  • Resetowanie własnych ustawień
  • Tryb obrazu
  • Gradacja
  • Rozdzielczość
  • Balans bieli
  • Czułość ISO
  • Redukcja szumu
Druga grupa zawiera pozycje:
  • Pomiar światła
  • Kompensacja ekspozycji
  • Tryb pracy autofokusa
  • Wybór pola autofokusa
  • Bracketing ekspozycji
Podział taki wydaje się o tyle rozsądny, że funkcje typowo fotograficzne, lub inaczej mówiąc niecyfrowe, oddzielono od funkcji spotykanych jedynie w lustrzankach cyfrowych. Z poziomu panelu informacyjnego nieosiągalna jest tylko funkcja Resetowanie własnych ustawień.

pozycje w zakładce ustawienia fotografowania 1

pozycje w zakładce ustawienia fotografowania 2

W sposób irytujący rozwiązano niestety kwestię zmieszczenia polskich określeń w polach nazw funkcji menu. Dla przykładu określenie WŁUSTRESET wymaga chwili zastanowienia, a i tak może skojarzyć się z czymś innym. Zapewne określenie KASOW.WŁ.UST też by się zmieściło, a byłoby zdecydowanie bardziej czytelne. Dodatkowo nieciekawie wygląda graficzna prezentacja niektórych oznaczeń pomieszana z określeniami słownymi.

W zakładce Odtwarzanie znalazły się następujące opcje:
  • Prezentacja zdjęć w formie slajdów
  • Odwracanie zdjęć wykonanych w pionie
  • Edycja
  • Drukowanie
  • Kopiowanie wszystkich zdjęć
  • Kasowanie ochrony


pozycje w zakładce odtwarzania

W pierwszej grupie ustawień aparatu do dyspozycji fotografów oddano:
  • Ustawianie korekcji balansu bieli dla wszystkich trybów pracy balansu bieli
  • Wybór rozdzielczości obrazu dla zdjęć zapisywanych w jakości SQ
  • Automatyczne podnoszenie lustra (w celu czyszczenia matrycy)
  • Wybór sposobu pracy przycisku AEL/AFL
  • Pamięć przycisku AEL/AFL
  • Sposób pomiaru ekspozycji po naciśnięciu przycisku AEL/AFL
  • Funkcja przycisku Fn
  • Dźwięki
  • Zmiana programów sportowego i portretu nocnego wybieranego tarczą programów na dwa programy do fotografii podwodnej
Jak widać znalazły się tu funkcje związane z pracą przycisków oraz ogólnych ustawień parametrów zapisu zdjęć. W drugiej zakładce ustawień aparatu znajdują się narzędzia ustawiające pracę samego aparatu. Oto ich wykaz:
  • Data i godzina
  • Wybór karty CF lub xD
  • Nazwa pliku
  • Jasność monitora
  • Język menu
  • Ustawienia wyjścia wideo
  • Czas podglądu zdjęcia po jego wykonaniu
  • Czas po jakim następuje uśpienie aparatu
  • Tryb portu USB
  • Przestrzeń barwna
  • Mapowanie pikseli
  • Tryb czyszczenia matrycy
  • Firmware


pozycje w zakładce ustawienia aparatu 1

pozycje w zakładce ustawienia aparatu 2

Podział menu na takie grupy okazuje się całkiem logiczny i czytelny. Mała liczba elementów poszczególnych zakładek ułatwia odszukiwanie odpowiednich pozycji. Dodatkowe informacje na dole monitora podają, jakimi klawiszami należy się posługiwać, aby dokonać ustawień. Zdecydowanie się na dwa kontrastowe kolory menu, żółty i niebieski, sprawia, że przejrzystość jest bardzo duża, więc posługiwanie się menu nie nastręcza trudności.

Przeglądanie i odtwarzanie zdjęć
Nowy olympus daje duże możliwości konfiguracji wyświetlania zdjęć. Począwszy od normalnego sposobu prezentowania jednego zdjęcia, przez pokaz miniaturek aż do kalendarza z zaznaczonymi dniami, w których zdjęcia zostały wykonane. Miniatury można przedstawiać po cztery, dziewięć, szesnaście lub dwudzieścia pięć na stronie monitora. Różnorodność olbrzymia. Mając pojemne karty pamięci prawie zapełnione zdjęciami, takie miniaturki mogą ułatwić odszukanie fotografii. W drugą stronę możliwości też są spore. Zdjęcia można powiększać nawet czternastokrotnie. Brakuje jednak miniaturki zdjęcia z zaznaczonym fragmentem, który oglądamy w powiększeniu.

sposoby wyświetlania zdjęć

Przeglądanie zdjęć odbywa się przy pomocy przycisków nawigatora. Aparat nie wykazuje istotnych opóźnień w prezentacji kolejnych fotografii, więc szybko i przyjemnie daje się obejrzeć zawartość karty.

Opcje wyświetlania informacji o parametrach wykonanego zdjęcia też są dość liczne. Począwszy od zdjęcia bez żadnych danych, poprzez podstawowe dane, histogram, histogram RGB, aż do wskazania fragmentów niedoświetlonych lub prześwietlonych. I znowu na pochwałę zasługuje dosyć zaawansowana funkcja histogramu RGB w lustrzance z najniższej półki. Nikon w modelu D40 zrezygnował z tej możliwości, co spotkało się z krytyką ze strony miłośników tej marki.

wyświetlanie informacji o zdjęciu

Podsumowanie działu
Bardzo czytelne menu olympusa uprzyjemnia pracę aparatem. Natomiast panel informacyjny umożliwiający praktycznie nie zaglądanie do menu powoduje, że wszelka zmiana ustawień jest błyskawiczna i o menu można zapomnieć. Wygodna jest też możliwość korzystania z miniaturek o prawie dowolnym rozmiarze. Wyszukiwanie zdjęć ułatwia kalendarz z zaznaczonymi dniami, w których zostały one wykonane. Jedynym mankamentem okazały się polskie określenia niektórych pozycji menu.

+ czytelny układ menu
+ duża liczba formatów miniatur
+ kalendarz z zaznaczonymi dniami, w których wykonane zostały zdjęcia

- nieczytelne niektóre polskie określenia pozycji menu

Skopiuj link
Komentarze
Więcej w kategorii: Aparaty
Leica SL3 - test praktyczny i zdjęcia przykładowe [RAW]
Leica SL3 - test praktyczny i zdjęcia przykładowe [RAW]
Ta sama niemiecka precyzja, ale teraz z 60 Mp na pokładzie, szybszym autofokusem i odchylanym wyświetlaczem. Sprawdziliśmy, jak Leica SL3 spisuje się w praktyce.
21
Canon EOS R8 - test aparatu
Canon EOS R8 - test aparatu
Najnowsza kompaktowa pełna klatka Canona przełamuje schemat tego, co może oferować aparat dla amatorów. Specyfikacja zapożyczona z wyższego modelu R6 Mark II i przystępna cena...
41
Fujifilm X100VI - pierwsze wrażenia i zdjęcia przykładowe
Fujifilm X100VI - pierwsze wrażenia i zdjęcia przykładowe
Szósta generacja jednego z najbardziej oryginalnych aparatów na rynku wprowadza do serii stabilizowaną matrycę o wysokiej rozdzielczości 40 Mp. To nowe możliwości kadrowania i pracy ze...
38
Powiązane artykuły
Wczytaj więcej (3)