Panasonic Lumix DMC-FZ50 - test

8. Podsumowanie.

Superzoomy kompaktowe dedykuje się bardzo zaawansowanym fotoamatorom, a nawet zawodowcom, jako aparat dodatkowy. Pod względem konstrukcji i zastosowanych funkcji można śmiało stwierdzić, że Lumix DMC-FZ50 znajdzie uznanie u tej, bądź co bądź, wymagającej grupy użytkowników. Jednak zbyt słaba matryca, pomimo bardzo wysokiej rozdzielczości, może spowodować, że kompakt ten nie będzie chętnie kupowany przez tę grupę odbiorców.

Jednak wysoka jakość wykonania, bardzo dobra ergonomia czy użycie dwóch kółek nastawczych zasługują na pochwałę. Dobra rozdzielczość i ostrość optyki kusi potencjalnych nabywców, ale od razu należy dodać, że skorygowanie obiektywu na najmniejsze otwory przysłon może odstraszyć osoby lubiące dużą głębię ostrości.

W porównaniu z konkurencją sytuacja FZ50 nie wygląda najlepiej. Sony Cyber-shot DSC-R1, pomimo zooma o mniejszym zakresie, ale za to krótszej ogniskowej, i pomimo wyższej ceny, nadal pozostaje bezkonkurencyjny w tej klasie kompaktów.

Zalety i wady:

+ solidne wykonanie

+ 12-krotny zoom optyczny

+ dobra ergonomia korpusu

+ przycisk funkcyjny umożliwiający szybki dostęp do podstawowych funkcji

- bardzo wysoki poziom szumów już przy czułości ISO 100

- słabe oddanie szczegółów przy czułościach powyżej ISO 200

- najwyższa jakość obiektywu przy największych otworach przysłony

Bardzo dobre wykonanie, stosunkowo niska cena, oraz wysoka ergonomia spowodowały, że pomimo bardzo wysokich szumów Lumix DMC-FZ50 otrzymał dobrą ocenę w teście.