Test lustrzanki Nikon D50

Spis treści

Test lustrzanki Nikon D50 Specyfikacja techniczna Budowa i funkcje przycisków Właściwości fizyczne Właściwości fotograficzne Możliwości i jakość obrazu Podsumowanie i ocena Zdjęcia przykładowe

Konstrukcja D50 wskazuje, iż Nikon nie zdecydował się na uczestnictwo w wyścigu miniaturyzacji lustrzanek. Jednakże już przy pierwszym kontakcie z aparatem trudno oprzeć się wrażeniu, że w efekcie wyjątkowo dobrze się stało. Aparat posiada nieco więcej wyrazu, sprawiając wrażenie nieco "poważniejszego" od EOSa 350D czy *ista Ds. Wydaje się wręcz, iż korpus przy swych wymiarach 133 x 102 x 76mm i wadze 620g (z bateria i kartą) plasuje się idealnie "w centrum" lustrzanek tej klasy. Potwierdzenie znaleźliśmy po analizie specyfikacji. D50 jest ok. 6mm dłuższy, ok. 8mm wyższy i o 11mm głębszy od wspomnianych konkurentów, pozostając jednocześnie zauważalnie mniejszym od rodzimego D70 czy Olympusa E-300 czy Canona 20D. Taka właśnie konstrukcja zdobyła nasze szczególne uznanie podczas samej obsługi. Wciąż przecież jeszcze nie za duży korpus idealnie dopasowuje się do dłoni użytkownika. Solidna rękojeść gwarantuje pewny chwyt, w czasie którego kciuk swobodnie "odnajduje" główne pokrętło funkcyjne czy blokadę ekspozycji (lub ostrości) czy też krzyżowy nawigator, natomiast palec wskazujący z powodzeniem operuje głównym włącznikiem, przyciskiem migawki czy korekty ekspozycji. Przełączenie pomiędzy trybami pracy (Auto/P/A/S/M oraz lista programów tematycznych) realizowane jest klasycznie, dedykowanym pokrętłem, a umieszczone po prawej stronie 2-calowego monitora guziki funkcyjne umożliwiają szybki wybór ekwiwalentu czułości, balansu bieli i jakości zdjęcia podczas rejestracji oraz wywołanie menu i przeglądanie wykonanych zdjęć.