Wojciech Wilczyk: "Niewinne oko nie istnieje" w Katowicach

Autor: Marcin Grabowiecki

10 Maj 2012

Artykuł na: 2-3 minuty

Fundacja Kultura Obrazu oraz Centrum Kultury Katowice im. Krystyny Bochenek zapraszają na wernisaż wystawy fotografii Wojciecha Wilczyka "Niewinne oko nie istnieje", który odbędzie się 17 maja o godz. 17:00 w Galerii Pusta w Katowicach. Prezentacja jest drugą (z pięciu) wystaw, które składają się na cykl "Dokument".

Rudera, zakład pogrzebowy, magazyn, sklep, remiza strażacka. Budynek mieszkalny, kino, siedziba urzędu, przychodnia, szkoła, bank. Niekiedy - galeria, muzeum. Wszystkie te budynki były kiedyś synagogami i domami modlitwy. Ponad 300 zdjęć. Ponad 300 dowodów na istnienie.

Wojciech Wilczyk sfotografował wszystkie istniejące jeszcze w Polsce żydowskie miejsca modlitwy, które po wojnie zostały "zaadaptowane" na potrzeby miejscowej ludności. Świadkom swojej fotograficznej wędrówki zadawał proste pytanie: "Czy tu była synagoga?". Odpowiedzi zapisał. Rezultatem jego dwuipółletniej pracy jest projekt "Niewinne oko nie istnieje" obejmujący album oraz cykl wystaw.

Wojciech Wilczyk wybrał surową formułę fotograficznej dokumentacji. Kolorowe zdjęcia nie starają się być niczym więcej, jak tylko zapisem aktualnego stanu rzeczy. Równie ważne jak same obiekty jest kontekst, w którym istnieją - współczesna rzeczywistość polskich miast i miasteczek. Gest fotografa demaskuje oswojony pejzaż.

Siłą tego projektu jest prostota i odwaga spojrzenia. Spojrzenia, które pyta. Pyta o ludzi, których już wśród nas nie ma, i pamięć o nich. O naszą wrażliwość wobec nie-naszego sacrum. O refleksję nad Zagładą. Każda z tych fotografii jest pytaniem o nas samych.

fot. Wojciech Wilczyk, Kargowa synagoga, 29.03.2008

Wojciech Wilczyk - (ur.1961) fotograf i krytyk sztuki. Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Fotografuje od 1988 roku. Autor wielu projektów dokumentalnych. Zrealizował cykl "Pejzaż symboliczny" poświęcony rozbieranej koksowni "Walenty" w Rudzie Śląskiej (1992-1996). W kolejnych latach (1999-2003) rejestrował zmiany, zachodzące na postindustrialnych terenach Górnego Śląska ("Czarno-Biały Śląsk"). Jest autorem kolorowego cyklu "Życie po życiu", w którym opowiada o losach i nowych wcieleniach wycofanych z eksploatacji samochodów. Kolejną dokumentalną serię, zatytułowaną "Postindustrial", poświęcił zamkniętym i popadającym w ruinę obiektom przemysłowym na terenie Polski i Niemiec. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w roku 2001 i Ministerstwa Kultury w roku 2005. Swoje prace prezentował podczas wielu wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą.