Newsletter
Newsletter
Panasonic Lumix DMC-FZ30 - test
3. Budowa i właściwości fizyczne
Dobre wrażenie po pierwszym wzięciu aparatu do ręki to już dużo. Testowany aparat możemy nabyć w kilku wersjach kolorystycznych. Najpopularniejsze barwy to czarna oraz ciemnozłota. Kompaktowa i solidna obudowa została wykonana z dobrej jakości tworzywa. Z przodu aparatu mamy gumę poprawiającą uchwyt, z tyłu również znajdziemy skrawek gumy, który idealnie pasuje pod kciuk, co zapobiega ślizganiu się dłoni.
Aparat został wyposażony w ekran LCD, który możemy obrócić o 180 stopni i dzięki temu zapewnić sobie podgląd fotografowanej sceny od góry, podczas gdy aparat jest ustawiony równolegle do ziemi. Ekran składa się z ok. 235 tys. pikseli.
Tył aparatu składa się z wyżej wymienionego monitora, natomiast po prawej stronie od monitora (bliżej uchwytu) mamy cztery przyciski funkcyjne, do których przypisane są takie opcje jak korekta ekspozycji, samowyzwalacz, zmiana trybu lampy błyskowej i szybki podgląd. Przyciski te umożliwiają też poruszanie się po menu. Bliżej monitora LCD znajdują się kolejne przyciski odpowiadające kolejno do góry: zmianie wyświetlanych informacji na LCD lub zmianie podglądu na wizjer elektroniczny, wejściu do menu oraz kasowaniu zdjęć (kosz).
Z boku aparatu umieszczono gniazda służące do podłączenia zewnętrznych urządzeń. Pierwsze gniazdo to slot wężyka, wyjście audio-wideo / USB oraz gniazdo zasilacza. Dostęp do gniazd jest łatwy i przyjemny - zostały one zabezpieczone klapką zamocowaną na zawiasach. Obecnie producenci coraz częściej stosują odchylane gumowe klapki, co czasami utrudnia skutecznie podłączenie czegokolwiek do aparatu.
Na tej samej stronie, na której umieszczono wyjście i wejścia podłączeniowe, znajdziemy również przycisk podnoszący wbudowaną lampę błyskową. Niestety flash nie podnosi się automatycznie w przypadku niedostatecznego poziomu oświetlenia - nie jest to duża wada, niemniej jednak w programie pełnej automatyki taka opcja powinna być realizowana.
Poniżej przycisku podnoszącego lampę błyskową znajdziemy przełącznik służący do zmiany sposobu pomiaru ostrości. Do wyboru mamy trzy możliwości - autofocus, autofocus makro oraz ostrzenie manualne. W trybie ręcznym można korzystać z bardzo przydatnego przycisku, który pomimo uruchomionego trybu ręcznego włącza system autofocus.
Obiektyw, mimo że zintegrowany z obudową aparatu, ma pierścienie służące do zmiany ogniskowej i ostrości. Oba pierścienie mają bardzo wygodny i przyjemny karbowany gumowy bieżnik. Sterowanie zoomem i nastawianiem ostrości jest precyzyjne i nie nastręcza większych problemów.
Na spodzie aparatu znajdziemy standardowy gwint statywu oraz slot zasilacza. Klapka gniazda zasilacza chroniona jest dodatkowym zapięciem, które uniemożliwia przypadkowe otwarcie i wypadnięcie baterii.
Uwaga! Następna strona zawiera wieloklatkowe pliki GIF i może się dłużej ładować. Prosimy o cierpliwość.
![Leica SL3 - test praktyczny i zdjęcia przykładowe [RAW]](/i/images/3/8/5/d2FjPTg0MHgxLjUwMA==_src_227385-DY6A7500.jpg)
