Newsletter
Newsletter
"Mińsk, diariusz miejski" w gdańskiej Łaźni
Autor: Marta Sinior
Na tematykę miasta już od dłuższego czasu kierują swoją uwagę socjologowie, kulturoznawcy, architekci oraz artyści. - czytamy w tekście towarzyszącym wystawie - Radykalne urbanistyczne procesy transformacyjne, które od początku lat osiemdziesiątych w tym samym stopniu objęły swym zasięgiem miasta Europy Wschodniej i Zachodniej, zmieniają ich wizerunek oraz powodują rozłam zarówno społeczny jak i kulturowy. Wystawa "Mińsk, diariusz miejski" poświęcona jest metropolii, w której owe wpływy również zaznaczyły swoją obecność, lecz ze względu na panujący w niej klimat polityczny oraz urbanistyczny kontekst zauważalnych jest w stolicy Białorusi kilka osobliwości. Wizerunek i tożsamość miasta są chętnie przedstawiane odbiorcy jako romantyczna mieszanka starych i nowych elementów, szerokich ulic i obszarów zieleni. Owe motywy są reprodukowane na kartkach pocztowych, służą jako tło programów telewizyjnych i nie może ich zabraknąć przy żadnym konkursie fotograficznym noszącym tytuł "moje miasto rodzinne". Artyści - protagoniści tej wystawy nie prezentują na niej nowej kolekcji ujęć chwili i szczegółów wyrwanych z kontekstu urbanistycznego. Poddają pod dyskusję oficjalny wizerunek Mińska, badają jego znamienne aspekty, potrafią znaleźć wytłumaczenie na jego specyficzną sytuację urbanistyczną, pokazują swoją indywidualną percepcję miasta i kierują uwagę na cechy, które nie zostały uwzględnione w konwencjonalnych albumach z fotografiami.
Podczas pokazu w Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia podejmuje się próbę przeciwdziałania dwóm permanentnie występującym zjawiskom w europejskiej percepcji Białorusi: marginalnej wiedzy o Mińsku z dala od nagłówków z gazet o treści politycznej oraz nikłej uwadze poświęcanej sztuce współczesnej na i o Białorusi.
Poniżej informacje o artystach biorących udział w wystawie:
Oxana Gourinovitch (1975, Białoruś/Niemcy) {5t3|pracuje jako architekt w Berlinie. Podczas zbierania informacji dotyczących najważniejszego placu w Mińsku, Placu Niepodległości, nasunęły jej się pytania, na które nie znalazła odpowiedzi ani w literaturze fachowej, ani w odnośnych biurach planowania przestrzennego. Dlaczego w wizerunku Mińska brakuje odniesień do historii miasta sprzed drugiej wojny światowej? Dlaczego niemalże milczeniem pominięta jest historia żydowska? Oxana Gourinovitsch opracowała diagramy, obrazowo pokazujące znaczące etapy i osobliwości rozwoju miasta oraz konfrontujące odbiorcę z niecodziennym spojrzeniem na jego historię i teraźniejszość. Wybrała ten sposób przedstawienia również dlatego, ażeby ukazać powszechne na dzisiejszej Białorusi i znane dobrze z własnego doświadczenia zjawisko: emigrację swoich przyjaciół i znajomych z Mińska.]
Artur Klinau (1965, Białoruś) architekt, artysta, publicysta oraz wydawca pARTisan-u, jedynego na Białorusi periodyku koncentrującego swoją uwagę na sztuce współczesnej. Międzynarodowy rozgłos zyskał dzięki instalacjom i konceptualnym pracom. Od wielu lat urzeczywistnia ideę obszernego opisu swojego rodzinnego miasta Mińska jako "miasta-słońca". Nawiązując do "Civitas Solis" Tommasa Campanelli i "Utopii" Thomasa More'a kreuje w fotografiach, kolażach i esejach panoramę miasta, które jego zdaniem zostało zaplanowane i zbudowane jako idealne ucieleśnienie komunistycznej utopii.
Uladzimir Parfianok (1958, Białoruś) należy do grona artystów fotografików z tzw. "mińskiej szkoły fotografii". Dyrektor i kurator galerii sztuk wizualnych "NOVA" w Mińsku. Na wystawie można zobaczyć zarówno jego starsze jak i nowe prace. Cykle fotografii "Na rynku" (1990) i "Fragmenty bycia" (1987-88) dokumentują sceny z sowieckiego życia codziennego.
Anna Chkolnikova (1976, Białoruś/Niemcy) odbyła studia artystyczne na Białorusi, we Francji i Niemczech, obecnie żyje w Berlinie. Jej styl pracy charakteryzuje intensywna konfrontacja z tym, co ma miejsce w przestrzeniach zamkniętych, z wyraźnym odniesieniem do otoczenia zewnętrznego. W rezultacie powstają zapełniające wnętrza instalacje, często nie pozbawione osobistych, subiektywnych akcentów. Na tej metodzie opiera się także praca "Swojskość. Obcość", którą Chkolnikova przygotowała na wystawę w "Łaźni".
Karsten Konrad (1962, Niemcy) jest rzeźbiarzem. Chociaż urodził i wychował się w zachodnich Niemczech, w swoich rzeźbach i modelach często nawiązuje do budowli socjalistycznego modernizmu. Interesują go one zarówno jako nośniki utopijnych, mających na celu poprawę świata idei, jak i jako przykłady zasługującej na uwagę architektury, niesłusznie prawie nie dostrzeganej w zachodniej Europie. Konrad rekonstruuje sytuacje urbanistyczne, które miały znaczenie - jako ważny rozdział historii architektury lub wyraz nastroju społecznego - dla określonego miejsca i czasu. W swych pracach korzysta z rozłożonych na elementy pierwsze resztek umeblowania mieszkań lat 70-tych oraz przedmiotów znalezionych w gruzach zburzonych budynków, nadając w ten sposób żywy charakter swym modelom.
Aleksander Komarov (1971, Białoruś/Holandia/Niemcy) studiował malarstwo i sztukę konceptualną w Poznaniu i Amsterdamie, obecnie mieszka w Rotterdamie i Berlinie. Pałac Republiki, monumentalna budowla w centrum Mińska, zainteresował Komarova w charakterze wyraźnego symbolu sytuacji urbanistycznej, panującej w stolicy Białorusi. Zaplanowaną w latach 70-tych i rozpoczętą w latach 80-tych budowę Pałacu Republiki przerwano na kilka lat w obliczu burzliwych dyskusji, toczonych na początku pierestrojki. Budowa została wznowiona i zakończona dopiero z inicjatywy Aleksandra Łukaszenki, który od 1994 sprawuje urząd prezydenta państwa. W tym samym czasie - jak słusznie stwierdza Komarov - kultura polityczna na Białorusi wróciła na swoją pierwotną drogę, tzn. do czasów sprzed rozpoczęcia budowy. W pracy zatytułowanej "Immersion of Reality" artysta wykorzystuje różne środki przekazu - zdjęcia, fotomontaże, model pałacu oraz film wideo -, ażeby unaocznić odbiorcy różne aspekty publicznego postrzegania tej budowli oraz przedstawić własną interpretację Pałacu Republiki.
Kuratorka wystawy: Lena Prents.
Wystawa została przygotowana we współpracy z Uniwersytetem Gdańskim oraz przy wsparciu Instytutu Adama Mickiewicza i Institut fur Auslandsbeziehungen.
Mińsk, diariusz miejski
1.12.2007 - 13.01.2008
Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia
ul. Jaskółcza 1, Gdańsk
