"Malowane w jidysz"- fotografie Jacka Jędrzejczaka

Autor: Marta Sinior

27 Sierpień 2007

Artykuł na: 4-5 minut

W dniach 2-9 września 2007 roku odbędzie się IV edycja Festiwalu Kultury Żydowskiej Warszawa Singera. W dniu otwarcia festiwalu odbędzie się wernisaż wystawy fotografii Jacka Jędrzejczaka "Malowane w jidysz". Na wystawie prezentowanych będzie około 30 fotografii przedmiotów związanych z kulturą Żydowską. Jak twierdzą organizatorzy ekspozycji, większość z prac pokazana zostanie w nietypowy sposób.

Aktualizacja 11 września 2007

Ze względu na duże zainteresowanie, wystawa została przedłużona do 30 września 2007 roku.

Sony FX30 - RATY 20x0%

9 849 zł

Nikon Z f

9 849 zł

Canon EOS R8 - RATY 20x0%

6 199 zł

Sigma 50 mm f/1.2 L-Mount - RATY 20x0%

5 990 zł

Tamron 35-150 mm Nikon Z - RATY 20x0%

7 585 zł

fot. Jacek Jędrzejczak "Malowane w jidysz"

Jacek Jędrzejczak jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Zajmuje się fotografią artystyczną, a w szczególności portretem, aktem oraz martwą naturą. W 1995 roku stworzył termin oraz teorię "psychofotografia", której jednym z podstawowych elementów jest maksymalna integracja emocjonalna pomiędzy modelem a fotografującym, będącymi współtwórcami projektu artystycznego. Od początku 2005 roku koncentruje się na tworzeniu autorskich projektów fotograficznych, prowadzących do wydawania albumów. Album NAGA Jędrzejczaka został uznany za najpiękniejszy album roku 2005/2006 w Polsce.

Za jeden z ważniejszych nurtów swoich fotograficznych zainteresowań uważa prace związane z przemijaniem. Do nurtu tego należy zaliczyć cykl kilkudziesięciu fotografii "Malowane w jidysz", w którym za pomocą fotograficznej alegorii w sposób bardzo intymny stara się przywrócić teraźniejszości czas miniony.

Zapraszamy na stronę Jacka Jędrzejczaka.

Poniżej zamieszczamy tekst autorstwa Izy Wojciechowskiej:

Przedmioty, pozornie martwe przedmioty. Oglądam je, dotykam ich, rozróżniam, strzepuję kurz, zagłębiam się w nie, uczę się ich na nowo, otwieram swoje serce jeszcze nieśmiało, jeszcze trwożliwie, jakby ze strachem, by czegoś świętego nie naruszyć. Otwieram serce i czuję, jak one powoli pod moją ręką, w mojej głowie, we mnie ożywają. Słyszę w sobie dawno niesłyszane głosy - widzę i czuję. Zaczynam odczuwać znowu, coraz potężniej, ten najgorszy ze wstydów współczesnej Europy, współczesnego świata. Także mój wstyd. Tętni we mnie na powrót "Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie" Icchaka Kacenelsona. Pochylam głowę...

Przedmioty, pozornie martwe przedmioty... Jak zatrzymać czas, jak uratować ich pamięć, jak wydobyć z niepamięci?! Obiektywem aparatu fotograficznego robi to, bez użycia tak dzisiaj modnych efektów komputerowych, Jacek Jędrzejczak, czule głaszcząc je światłem, wręcz malując ich portrety, jakże człowiecze portrety. Bo przecież jakaś ręka zapalała tę chanukową lampkę, przecież ten jad dotykał tory, przecież w tej menorze tysiące razy paliły się świece oświetlające twarze zgromadzonych przy szabasowym stole domowników... Światło i mrok. Nie, światło.
Podnoszę oczy, patrzę na te zdjęcia i czuję, że odsłania przed nami swoją zapomnianą tajemnicę świat kultury jidysz. - Iza Wojciechowska

Jacka Jędrzejczaka Malowane w jidysz