Newsletter
Newsletter
W krakowskim Bunkrze Sztuki prezentowana jest przekrojowa wystawa twórczości austriackiego artysty, Josefa Daberniga. Artysta znany jest przede wszystkim ze swoich filmów, m.in z filmu Wars (zrealizowanego w pociągu relacji Kraków-Warszawa) oraz Wisła (zrealizowanego na stadionie krakowskiego klubu piłkarskiego).
Na wystawie w Krakowie oprócz filmów, prezentowane są fotografie, ręcznie przepisywane książki oraz rastrowe konstrukcje. Kurtatorzy wystawy postanowili skatalogować najczęściej przewijające się w sztuce Daberinga motywy - poprzez wskazanie podobnych elementów występujących w różnych projektach. Sam Dabernig stwierdził, że celem wystawy jest wypracowanie, w oparciu o podstawy strukturalne, tego, co powtarzalne / identyczne w heterogenicznym rozumieniu dzieł sztuki.
Olbrzymią rolę w twórczości Daberniga odgrywa również poszukiwanie pustki i jej strukturyzowanie. Szuka miejsc opuszczonych, osamotnionych, a jeśli ich nie znajduje to sam je stwarza poprzez odpowiednie dysponowanie środkami, jakich dostarczają używane przez niego media: film, wideo, fotografia, ołówek i pusta powierzchnia kartki. W swoich filmach często tematyzuje zagadnienie granicy, braku możliwości oddzielenia tekstu od kontekstu, tego, co w kadrze i tego, co poza nim, a także samej twórczości od tego, co codzienne. Zajmuje się śledzeniem styku wyobraźni i rzeczywistości oraz relacji jakie zachodzą pomiędzy działaniem a reprezentacją, a w jego filmach można odnaleźć wiele powiązań z fetyszyzmem towarowym i innymi koncepcjami zaczerpniętymi z teorii szkoły frankfurckiej. Stale analizuje też używane media, a także rolę jaka przypada jego osobie jako artyście.
Dabering w swoich działaniach artystycznych posługuje się fotografią nieprzerwalnie od lat 70. W przeciwieństwie do szeroko rozpowszechnianej twórczości filmowej jego fotografie nie doczekały się równie szerokiej recepcji. Po raz pierwszy fotograficzna twórczość została zaprezentowana na wystawie w 1997 roku. Natomiast ich systematyczne włączanie w pokazy datuje się na początek XXI wieku. Metoda, jaką artysta tworzy swoje cykle fotograficzne, przypomina nieco sposób pracy Dżigi Viertowa z jego teorią tworzenia filmu w oparciu o wcześniej zarejestrowany materiał, któremu w procesie montażu nadaje się nowe znaczenie. W ten sposób powstał np. cykl fotografii "Proposal for a New Kunsthaus, not further developer" (Propozycja Nowego Domu Sztuki), pokazywany jako cykl w 2004 roku, w skład którego weszły zdjęcia wykonane w latach 1995-2003 podczas licznych podróży artysty. Reprezentacje budynków, rozmaitych wnętrz i detali architektonicznych, pomiędzy którymi nie istniał żaden rzeczywisty związek, przedstawiono jako możliwe elementy nowego Muzeum. Warto zaznaczyć, że artysta nie oddziela zasadniczo tego, co prywatne i tego, co artystyczne w swoim archiwum fotograficznym. Sztuka miesza się tu z życiem codziennym. Obrazy zmaterializowane przy pomocy fotografii odgrywają podobną rolę, jak obrazy wspomnień przywołane w niektórych filmach artysty - np. "Wars" - opierające się na wcześniejszych doświadczeniach, o których następnie się opowiada i które poddaje się estetycznemu przetworzeniu.
Josef Dabernig urodził się w 1956 roku. W latach 1975-83 studiował na Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Wiedniu. Czarno-białe filmy artysty charakteryzują się jednolitą narracją przeciwko precyzyjnie zdefiniowanym miejscom publicznym. Ukazujące codzienne, powtarzające się czynności. Daberinga najbardziej interesują podstawowe struktury aktywności człowieka oraz relacje międzyludzkie. Pokazując w ten sposób świat, stara się skłonić widza do ponownej refleksji na naszym relacjami z innymi oraz nad światem.
Wystawa twórczości Josefa Daberniga prezentowana jest do 5 lutego 2006 roku w Bunkrze Sztuki (pl. Szczepański 3a) w Krakowie.
_1094526942.jpg)
_968856305.jpg)
_1475239688.jpg)
