"Wonder Years" Doroty Dawidowicz w Skwerze

Wszystko zaczyna się od wędrówki. Zaglądam do swoich wspomnień, obrazów z dzieciństwa. Odtwarzam je i przeżywam na nowo. Poszukuję tego co jest już tylko niewyraźnym wyobrażeniem. Bezpowrotne przeżycia, miejsca, ludzie, emocje. Przypominam sobie wakacje, te pierwsze... a potem te następne... Nagrzany betonowy plac i układanie zdobytych kapsli na roztopionym asfalcie. Odciskanie swoich dłoni . Pana, który sprzedawał lemoniadę w woreczkach. Pamiętam wyjazdy na ryby, kiedy skóra lepiła się do skajowej tapicerki naszej Łady. Trzy małe dziewczynki, całe tylne siedzenie było nasze, przesuwające się chmury za oknem samochodu też były nasze. Mamine bułki z masłem i cukrem - pyszne! Zabijanie mrówek na kocu. Pierwszy deszcz pod namiotem. ...Wspomnienia ogrzewają mnie od środka. Często do nich wracam, nawet nieświadomie. Dają mi siłę. Wędruję powoli.



Nieuchronne zmiany w społecznych zachowaniach na przestrzeni ostatnich 20 lat obudziły w Dawidowicz potrzebę odszukania w teraźniejszości obrazów ze swojego dzieciństwa - pisze Agnieszka Błażowska - Autorka na swych fotografiach próbowała uchwycić wrażenia i emocje związane z tamtym czasem (lat 80, 90 tych). Powstały nie tylko przepiękne artystyczne portrety, ale również dokumenty - zapisała ona zanikający już sposób spędzania wolnego czasu. Żadna z fotografowanych osób nie ma specjalnego makijażu ani nie została specjalnie ubrana czy wystylizowana. Fotografie zostały wykonane w zastanym środowisku - na plaży, na polu namiotowym, na miejskiej pływalni lub po prostu na podwórku przy blokowisku. Fotografie wykonane są w XIX w. srebrowej technice mokrego kolodionu.

Pociąg, autobus, samochód, północ, południe, wschód i zachód, Polska. Tak naprawdę to przecież mogło wydarzyć się na jednym podwórku... Tak samo jest ze wspomnieniami - tak odległe w czasie, sercu tak bliskie. Dawidowicz swoimi zdjęciami podkreśla wyjątkowość tych chwil. Może na tym polega właśnie urok tych fotografii, prowadząc nas w swój świat jednocześnie pokazuje nam nasz, ten zapomniany. Albo jeszcze nieodkryty... Za Murakami: Bo nawet jeżeli człowiekowi udało się ukryć gdzieś wspomnienia wydarzeń, gdzieś je głęboko zakopać, nie da się wymazać historii, której częścią się stały.



Dorota Dawidowicz (ur. 1983 r.) mieszka i pracuje w Warszawie, absolwentka Akademii Pedagogiki Specjalnej (2007) oraz Warszawskiej Szkoły Fotografii (2010). Przedmiotem jej fotografii są ludzie - ich piękno, emocje, otoczenie. Najczęściej pracuje przy użyciu aparatów wielkoformatowych. Cykl zdjęć "Wonder Years" powstał w latach 2011-2012. Został nagrodzony przez Tomasza Gudzowatego w Pierwszej edycji Projektu Przetwórnia, Kraków 2013.


Dorota DawidowiczWonder Years
Wernisaż: 8.01.2014, godz. 19:00

Skwer
Krakowskie Przedmieście 60 A
Warszawa