"Portret mojego miasta. Świecie" - wystawa w Tczewie

Autor: Marta Sinior

14 Maj 2007

Artykuł na: 6-9 minut

Po pierwszej prezentacji projektu "Portret mojego miasta. Świecie" Małgorzaty i Jerzego A. Karnasiewicz wystawa ruszyła w trasę po Polsce. Pierwszym przystankiem z siedmiu polskich miast jest Tczew, gdzie od 10 maja 2007 roku pokazywanych jest 50 zdjęć, w tym 10 w formacie 2 na 1,5 metra. Wystawie towarzyszy pięknie wydany album opatrzony obszernymi podpisami, z wstępem znanego artysty fotografika prof. Zbigniewa Łagockiego oraz z tekstami-wspomnieniami byłych świecian.

Głównym zamierzeniem projektu Portret mojego miasta. Świecie jest ukazanie oblicza Polaków z początku XXI wieku z perspektywy małego 27. tysięcznego miasta, jednego z najstarszych miast polskich, ponad 800-letniego Świecia. Wystawa fotografii zostanie pokazana w tych miastach, w których mieszkają i pracują autorzy tekstów w albumie - byłych świecian. Dlatego w latach 2007-2008 ekspozycja odwiedzi: Tczew, Konin, Kraków, Lublin, Poznań, Toruń i Warszawę, ale tournee na Polsce się nie skończy. W 2009 roku wystawa zostanie pokazana w Kanadzie, USA i Meksyku.

Dla Reginy Sądowskiej fryzjerstwo jest rodzinną tradycją. Ojciec Wacław Stuczyński uczył się zawodu u Niemca Witta, który miał swój zakład fryzjerski w Dużym Rynku, i od którego odkupił przedwojenne wyposażenie, gdy ten opuszczał Świecie. Obecny zakład, który istnieje od 1956 roku, przejęła po matce Janinie Stuczyńskiej. Pani Regina pamięta czasy, kiedy panowie korzystali z golenia, dziś to rzadkość. Klasztorna, 2005

Poniżej publikujemy tekst z katalogu wystawy Portret mojego miasta. Świecie autorstwa znanego fotografa i pedagoga prof. Zbigniewa Łagockiego:

Sony FX30 - RATY 20x0%

9 849 zł

Nikon Z f

9 849 zł

Canon EOS R8 - RATY 20x0%

6 199 zł

Sigma 50 mm f/1.2 L-Mount - RATY 20x0%

5 990 zł

Tamron 35-150 mm Nikon Z - RATY 20x0%

7 585 zł

Słownik terminów plastycznych pod hasłem "portret" mówi, "inaczej podobizna, wizerunek, przedstawienie określonego człowieka uwzględniające jego indywidualne cechy wyglądu i (niekiedy) wyrazu psychicznego. W plastyce istotną właściwością portretu jest jego podobieństwo do modela". Portret w całej swojej historii musiał łączyć w swej formie wartości plastyczne i elementy dokumentalne. Już malarstwo dzieli formę portretu na dwie grupy. Pierwszą stanowią obrazy o przewadze wartości plastycznych, odsuwając treść czyli kim jest osoba portretowana i drugą, w której aspekt dokumentalny - kim jest człowiek wysuwa się na plan pierwszy.

W momencie pojawienia się fotografii czyli początku wieku dziewiętnastego przejęła ona niemal całkowicie obowiązki dokumentacyjne. Tam też ów podział zarysowuje się najwyraźniej. Znane są słynne portrety w których ważny jest wyłącznie autor ze względu na wysoką jakość prac. Ale znane są również fotografie których autor jest często anonimowy, natomiast istotnym jest to, kto występuje na portrecie. Portret fotograficzny jest bardzo zróżnicowany i rozbudowany. Sama twarz, fragment twarzy, cała postać, człowiek we właściwym sobie środowisku, obecność znaków i przedmiotów, określających osobę fotografowaną, aż po wartości czysto fotograficzne, formalne.

Duong Thanh Hai i Tran Thi Minh Huong poznali się w Polsce. Przyjechali z Północnego Wietnamu. Od 11 lat mieszkają w Świeciu. Mają trójkę dzieci Michała, Dawida i Natalię. Wszyscy posługują się językiem polskim i wietnamskim.
Dzięki nadawanemu od 4 lat wietnamskiemu programowi telewizji satelitarnej mogą przybliżać dzieciom kraj rodziców i dziadków.Gałczyńskiego, 2006

Portret miasta jest oczywiście świadomą paralelą do portretu osób, ale w fotografii, szczególnie w fotografii miasto można sportretować różnie. Miasto to substancja urbanistyczna, to zabytki, obiekty charakterystyczne, detale, wydarzenia szczególne - ale również ludzie, ich cechy socjologiczne, aktywność, wygląd.

Małgorzata i Jerzy Karnasiewiczowie wybrali ten ostatni klucz. "Portret mojego miasta. Świecie" - wystawa pod tym tytułem ukazuje miasto poprzez jego mieszkańców. Tytuł wystawy jest całkowicie uzasadniony sposobem fotografowania. Mieszkańcy miasta nie są potraktowani w sposób typowy dla fotografii dziennikarskiej. Są oni wyraźnie portretowani i stanowią element najważniejszy dla "portretu miasta".

Autorzy swobodnie pracują ze swoimi modelami - nie unikają tzw. zdjęć pozowanych obalając po raz kolejny fałszywą opinię że zdjęcia pozowane są nienaturalne, sztuczne. Są one sztuczne tylko wtedy gdy osoba fotografowana udaje, że o tym nie wie.

Autorzy bardzo pięknie pokazują ducha miasta poprzez jego mieszkańców. Są takie miasta, które opuszczone przez swoich autochtonicznych mieszkańców całkowicie utraciły swój charakter.

Piotr Tomasik od 13 lat uprawia kulturystykę. Dwa lata temu wspólnie z bratem Sławomirem otworzył na osiedlu siłownię "Studio ATLAS". Piotr Tomasik i Marcin Sowiński (przy hanglach) przygotowują się do Pucharu Polski oraz Mistrzostw Polski Weteranów w Kulturystyce i Fitness. Kraszewskiego, 2006

Portret miasta może więc być ukazany poprzez portrety jego mieszkańców. Autorzy wywiązali się z tego zadania w sposób interesujący i w zasadzie bezbłędny. Patrząc na te fotografie dowiaduje się widz więcej niż gdyby oglądał fotografie kamienic, kościołów i pomników.

Łatwość tego zadania jest tylko pozorna. Trzeba gruntownej znajomości miasta i dużej sprawności fotograficznej aby się z tego zadania pozytywnie wywiązać. Trzeba jednak wystawiane fotografie oglądać aktywnie i z uwagą. - Zbigniew Łagocki, Kraków, październik 2006

Portret mojego miasta. Świecie

10 - 31 maja 2007

"Galeria na Poddaszu" Tczewskie Centrum Kultury
ul. St. Kardynała Wyszyńskiego 10