World Press Photo 2023 - najlepsze projekty długoterminowe
fot. Simone Tramonte, nominacja z regionu Europy / World Press Photo 2023
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
fot. Simone Tramonte, nominacja z regionu Europy / World Press Photo 2023
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
fot. Simone Tramonte, nominacja z regionu Europy / World Press Photo 2023
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
fot. Simone Tramonte, nominacja z regionu Europy / World Press Photo 2023
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
fot. Simone Tramonte, nominacja z regionu Europy / World Press Photo 2023
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
fot. Simone Tramonte, nominacja z regionu Europy / World Press Photo 2023
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
fot. Simone Tramonte, nominacja z regionu Europy / World Press Photo 2023
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
fot. Simone Tramonte, nominacja z regionu Europy / World Press Photo 2023
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
Energie odnawialne, nowe technologie produkcji żywności oraz gospodarka cyrkularna mogą być postrzegane jako kluczowe kierunki wśród europejskich przedsiębiorstw dążących do zielonej transformacji. Zmiany klimatu spowodowane przez człowieka są według OCHR największym, najbardziej wszechobecnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego i społeczeństwa, jakiego kiedykolwiek doświadczył świat. Skłoniło to Unię Europejską do ustanowienia celów w zakresie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 55 procent do 2030 roku i zredukowania ich do poziomu zerowego netto do 2050 roku. Fotograf dokumentuje innowacyjne technologie, które oferują możliwe drogi do osiągnięcia tych celów.
fot. Muhammed Kilito, nominacja z regionu Afryki / World Press Photo 2023
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
fot. Muhammed Kilito, nominacja z regionu Afryki / World Press Photo 2023
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
fot. Muhammed Kilito, nominacja z regionu Afryki / World Press Photo 2023
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
fot. Muhammed Kilito, nominacja z regionu Afryki / World Press Photo 2023
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
fot. Muhammed Kilito, nominacja z regionu Afryki / World Press Photo 2023
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
fot. Muhammed Kilito, nominacja z regionu Afryki / World Press Photo 2023
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
fot. Muhammed Kilito, nominacja z regionu Afryki / World Press Photo 2023
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
fot. Muhammed Kilito, nominacja z regionu Afryki / World Press Photo 2023
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
Oazy zależą od delikatnej równowagi trzech elementów - obfitego zaopatrzenia w wodę, dobrej jakości gleby i palm daktylowych - aby funkcjonować jako wyspy bioróżnorodności i bariery przed pustynnieniem. W Maroku niszcząca działalność człowieka i globalne ocieplenie zakłócają obecnie ten ekosystem. Mniej więcej dwie trzecie siedlisk oazowych w Maroku zniknęło w ciągu ostatniego stulecia z powodu takich czynników, jak stale rosnące temperatury, pożary i niedobór wody. Degradacja oaz wpływa z kolei na mieszkańców, powodując spadek produkcji rolnej, ubóstwo i przesiedlenia. Jury doceniło projekt za subtelne studium ginącego środowiska.
fot. Anush Babahanyan VII, National Geographic, nominacja z regionu Azji / World Press Photo 2023
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
fot. Anush Babahanyan VII, National Geographic, nominacja z regionu Azji / World Press Photo 2023
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
fot. Anush Babahanyan VII, National Geographic, nominacja z regionu Azji / World Press Photo 2023
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
fot. Anush Babahanyan VII, National Geographic, nominacja z regionu Azji / World Press Photo 2023
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
fot. Anush Babahanyan VII, National Geographic, nominacja z regionu Azji / World Press Photo 2023
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
fot. Anush Babahanyan VII, National Geographic, nominacja z regionu Azji / World Press Photo 2023
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
fot. Anush Babahanyan VII, National Geographic, nominacja z regionu Azji / World Press Photo 2023
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
fot. Anush Babahanyan VII, National Geographic, nominacja z regionu Azji / World Press Photo 2023
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
Cztery pozbawione dostępu do morza kraje Azji Środkowej zmagają się z kryzysem klimatycznym i brakiem koordynacji w zakresie wspólnych dostaw wody. Tadżykistan i Kirgistan, w górę rzeki Syr Darya i Amu Darya, potrzebują dodatkowej energii w zimie. W dole rzeki, Uzbekistan i Kazachstan potrzebują wody latem dla rolnictwa. Historycznie, kraje te sezonowo wymieniały energię z paliw kopalnych na wodę uwalnianą z zapór w górnym biegu rzeki, ale od czasu upadku ZSRR i powstania sprywatyzowanego przemysłu, system ten stał się niezrównoważony. Nieodpowiednie wykorzystanie wody i ostatnie intensywne susze potęgują wyzwania.
fot. Christopher Rogel Blanquet, nominacja z regionu Ameryki Północnej i Środkowej / World Press Photo 2023
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
fot. Christopher Rogel Blanquet, nominacja z regionu Ameryki Północnej i Środkowej / World Press Photo 2023
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
fot. Christopher Rogel Blanquet, nominacja z regionu Ameryki Północnej i Środkowej / World Press Photo 2023
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
fot. Christopher Rogel Blanquet, nominacja z regionu Ameryki Północnej i Środkowej / World Press Photo 2023
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
fot. Christopher Rogel Blanquet, nominacja z regionu Ameryki Północnej i Środkowej / World Press Photo 2023
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
fot. Christopher Rogel Blanquet, nominacja z regionu Ameryki Północnej i Środkowej / World Press Photo 2023
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
fot. Christopher Rogel Blanquet, nominacja z regionu Ameryki Północnej i Środkowej / World Press Photo 2023
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
fot. Christopher Rogel Blanquet, nominacja z regionu Ameryki Północnej i Środkowej / World Press Photo 2023
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
UE, Chiny, USA i inne kraje, które zakazały stosowania niektórych środków chemicznych ze względu na zagrożenia dla zdrowia i środowiska, nadal czasami legalnie sprzedają te substancje do krajów, w których siła robocza jest tania, a następnie importują produkty uprawiane za granicą. Chociaż rząd meksykański zaczął podejmować kroki przeciwko takim podwójnym standardom, niektóre toksyczne pestycydy pozostają na rynku, a wytyczne dotyczące ich stosowania nie zawsze są egzekwowane. Fotograf starał się udokumentować rodziny uprawiające kwiaty w Villa Guerrero, aby podnieść świadomość wpływu środków chemicznych na środowisko i ludzi w meksykańskim pasie kwiatowym oraz ukazać zaniedbania władz w zakresie opieki zdrowotnej w regionie, a także zwrócić uwagę na odpowiedzialność konsumentów przy zakupie kwiatów.
fot. Fabiola Ferrero, nominacja z regionu Ameryki Południowej / World Press Photo 2023
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
fot. Fabiola Ferrero, nominacja z regionu Ameryki Południowej / World Press Photo 2023
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
fot. Fabiola Ferrero, nominacja z regionu Ameryki Południowej / World Press Photo 2023
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
fot. Fabiola Ferrero, nominacja z regionu Ameryki Południowej / World Press Photo 2023
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
fot. Fabiola Ferrero, nominacja z regionu Ameryki Południowej / World Press Photo 2023
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
fot. Fabiola Ferrero, nominacja z regionu Ameryki Południowej / World Press Photo 2023
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
fot. Fabiola Ferrero, nominacja z regionu Ameryki Południowej / World Press Photo 2023
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
fot. Fabiola Ferrero, nominacja z regionu Ameryki Południowej / World Press Photo 2023
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
Siedem milionów Wenezuelczyków opuściło swój kraj, by zamieszkać za granicą, z powodu załamania gospodarczego, niepokojów politycznych, wysokiego bezrobocia i skrajnych nierówności społecznych. Na przełomie tysiącleci bogata w ropę naftową Wenezuela była zamożna, ale jej losy podupadły po spadku cen ropy, późniejszym złym zarządzaniu gospodarką i niestabilności politycznej. Wyjeżdżają w szczególności młodzi ludzie. Fotografka była jedną z nich, ale wraca, by szukać śladów Wenezueli z jej pamięci. Jej projekt łączy obrazy migracji i dawnej przemocy politycznej z obrazami dzisiejszej Wenezueli, jej rozpadu i odporności ludzi w niej żyjących.
fot. Kimberly de la Cruz, nominacja z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2023
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
fot. Kimberly de la Cruz, nominacja z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2023
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
fot. Kimberly de la Cruz, nominacja z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2023
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
fot. Kimberly de la Cruz, nominacja z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2023
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
fot. Kimberly de la Cruz, nominacja z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2023
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
fot. Kimberly de la Cruz, nominacja z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2023
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
fot. Kimberly de la Cruz, nominacja z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2023
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
fot. Kimberly de la Cruz, nominacja z regionu Azji Południowo-wschodniej i Oceanii / World Press Photo 2023
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
Wkrótce po objęciu urzędu w czerwcu 2016 roku prezydent Filipin Rodrigo Duterte rozpoczął "wojnę z narkotykami", wielokrotnie nakazując ataki na podejrzanych. Nastąpiła fala pozasądowych zabójstw, dokonywanych nie tylko przez policję, ale także przez zamaskowanych mścicieli i cywilów. Amnesty International donosi, że egzekucje są najczęściej wymierzone w społeczności o niskich dochodach. Filipińska Policja Narodowa przyznaje się do ponad 6 000 takich zgonów, lokalne organizacje praw człowieka szacują jednak liczbę 30 000. Fotografka dokumentuje wojnę z narkotykami od samego początku, a jury pochwaliło jej umiejętność uchwycenia ciągłego wpływu na rodziny, które są w nią zaangażowane.
