![Nikon Nikkor Z 600 mm f/6.3 VR S - test praktyczny i zdjęcia przykładowe [RAW]](/i/images/8/5/2/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_227852-DY6A6732_nikon_600mm_f63_test-top.jpg)
Newsletter
Newsletter
8 sposobów, by rozbudzić kreatywność i robić jeszcze lepsze zdjęcia
Autor: Redakcja Fotopolis
Zadbaj o swój fotograficzny rozwój! Spróbuj spojrzeć na świat w zupełnie nowy sposób by dostrzec ukryte dotąd kadry.
Mamy złe wieści. „Dobre oko” na dłuższą metę nie wystarczy. Jeśli chcecie podnosić swoje umiejętności, musicie poświęcić czas, zadbać o rozwój i przede wszystkim dobrze przemyśleć własny proces twórczy. Każdy świadomy fotograf wykorzystuje bowiem pewne konkretne sposoby pracy, które mają decydujący wpływ na charakter wykonywanych przez niego zdjęć. Ogromne znaczenie ma to, czym zaspokajamy nasz fotograficzny apetyt i gdzie szukamy inspiracji. Fotografia wymaga intuicji i umiejętności, ale to również wysiłek intelektualny – najlepsze zdjęcia i projekty poprzedzone są bowiem okresem przemyśleń i żmudnych niekiedy poszukiwań.
Ten poradnik nie nauczy Was podstaw fotografii czy nowych, wymyślnych technik fotografowania. Skupimy się na wyborze odpowiedniego podejścia i w efekcie zwiększaniu siły wyrazu powstających zdjęć. Porozmawiamy o roli kompozycji i doborze tematu krótko- i długoterminowego projektu fotograficznego. W tym artykule przedstawiamy siedem prostych sposobów rozbudzania własnej kreatywności, spróbujemy zachęcić Was do szukania piękna w rzeczach codziennych oraz eksperymentowania – wyjścia ze swojej strefy komfortu, by nauczyć się patrzeć na wszystko, co Was otacza jak przez obiektyw aparatu. Tych kilka prostych pomysłów może pomóc Wam stać się lepszymi fotografami…
1. Wyrób sobie nawyk prowadzenia notatek. Zapisuj powody do robienia zdjęć
Może wydawać się to trochę męczące, ale pisanie komentarzy do swoich fotografii to świetny sposób na rozpoczęcie twórczej podróży. Przede wszystkim wyjątkowo przydatne jest noszenie przy sobie notatnika i zapisywanie informacji technicznych na temat swoich ujęć: o ustawieniach aparatu, lokalizacji, warunkach atmosferycznych, dacie, porze dnia itd. Ważniejsze jest jednak, abyś zapisywał, co widziałeś i dlaczego zdecydowałeś się sfotografować to w taki właśnie, a nie inny sposób.
Nie musisz pisać piękną prozą, chociaż może mieć to dodatkową wartość. Jeśli jednak pisanie nie przychodzi Ci z łatwością, nie przejmuj się – najważniejsze, żebyś zrobił jakiekolwiek notatki. Nie tylko pomoże Ci to zebrać myśli i wyrazić to, co próbujesz przekazać, ale także zapewni fascynujący wgląd w to, jak zmieniał się Twój proces twórczy na przestrzeni czasu.
Oglądanie i studiowanie prac dobrych fotografów to jeden z najlepszych sposobów nauki tego fachu. Wybierz artystę, którego zdjęcia Cię inspirują lub który jest ekspertem w interesującej Cię dziedzinie fotografii. Przeglądanie albumów może być świetnym źródłem pomysłów. Równie dobrym miejscem obcowania z wielkimi dziełami są wystawy, niemniej w dzisiejszych czasach nie zawsze łatwo jest je odwiedzić. Duży wybór albumów znajdziecie na przykład w warszawskiej Czytelni Fotografii Fort.
Są łatwo dostępne i bezpłatne, ale zamieszczane w nich zdjęcia nie zawsze robią odpowiednie wrażenie. Oglądanie obrazów na ekranie rzadko kiedy daje taką samą przyjemność jak obcowanie z prawdziwą odbitką czy wydrukiem i często nie oddaje prawdziwego artyzmu fotografii. Przeglądaj jednak strony internetowe i portfolio fotografów, aby czerpać nieustającą inspirację, i konta fotografów na Instagramie, bo możesz tam znaleźć styl, który zechcesz odtworzyć, lub pomysł na zdjęcie. Szukaj, korzystając z hashtagów!
Stworzenie własnej fotoksiążki jest obecnie łatwiejsze niż kiedykolwiek wcześniej – możesz więc nie tylko kolekcjonować albumy innych podziwianych przez siebie fotografów, lecz także umieścić obok nich na półce swój własny. Zamów prywatną fotoksiążkę, korzystając z jednego z wielu serwisów internetowych, które oferują takie usługi. Możesz też drukować swoje najlepsze zdjęcia na domowej minidrukarce takiej jak Canon Selphy CP1300, tworząc archiwum łatwiej dostępne niż zewnętrzne dyski pamięci.
Będziesz żałować, że nie prowadzisz takiego dziennika od początku przygody z fotografią. To również umiejętność, którą warto rozwijać, ponieważ w przyszłości może okazać się ona przydatna, kiedy zostaniesz poproszony o napisanie manifestu artystycznego na stronę internetową lub komentarza do wystawy itp.
2. Naucz się widzieć tak jak Twój obiektyw
Rejestrowanie świata przy wykorzystaniu mechaniki, elektroniki i optyki aparatu to fascynujące, ale też niełatwe zadanie. Nauczenie się tego, jak „widzi” Twój sprzęt i umiejętność wstępnej wizualizacji tego, jak będzie wyglądać zdjęcie, pomoże Ci w selekcji tematów i budowaniu kadru. Przede wszystkim musicie poszukać swojej ogniskowej. Dla niektórych będzie to szeroki kąt 24 lub 28 mm, który pozwala robić reportażowe ujęcia „z kontekstem”.
_1663272818.jpg)
Spróbuj przez miesiąc używać tylko jednej ogniskowej. Zobaczysz, jak szybko stanie się ona dla Ciebie naturalna – jeszcze przed podniesieniem aparatu do oka będziesz dokładnie wiedzieć, co zmieści się w kadrze.
Swoich wyznawców ma też 35 mm, które polem widzenia najbardziej zbliża się do ludzkiego oka. Wielu fanów ma też klasyczna „pięćdziesiątka”, która sprawdzi się zarówno w dokumencie, jak i fotografii portretowej – zwłaszcza że przy odpowiednio szeroko otwartej przysłonie jesteśmy już w stanie uzyskać naprawdę małą głębię ostrości i bardzo plastyczne nieostrości. Oczywiście niektóre projekty wymagają zastosowania specjalistycznych modeli: superszerokokątnych, makro, tele czy stricte portretowych.
To jeden z najbardziej lubianych i uniwersalnych obiektywów na rynku, a do tego w zasięgu kieszeni każdego amatora. Jest wyjątkowo kompaktowy i lekki, a w nowej wersji z mocowaniem RF również znacznie lepszy optycznie. Mniejsza odległość ostrzenia pozwala na ciasne kadrowanie portretów, a funkcyjny pierścień na wygodną kontrolę przypisanego parametru. To świetny model do wszelkich projektów i ćwiczeń formalnych.
Obiektywy tej klasy są zazwyczaj ciężkie i nieporęczne. Nowy RF 70–200 mm zaprojektowany specjalnie dla korpusów bez lustra Canon EOS R dowodzi, że wcale tak być nie musi. Nareszcie zaawanso-wany zoom zmieści się w torbie podró-żnika, a jakość zdjęć zadowoli nawet zawodowca. Obiektyw jest najlżejszy w swojej klasie (695 g) i mierzy jedynie 11,9 cm. System stabilizacji IS w połączeniu ze stabilizacją matrycy daje wydajność nawet 7,5 EV!
Jeden z najlepszych obiektywów do fotografowania detali (powiększenie aż 1,4x!). Jeśli więc w swoim projekcie skupiasz się na detalu i fakturze, trudno o lepszy wybór. To najnowszy model w rodzinie Canon RF, a jego zupełnie unikalną cechą jest możliwość kontrolowania aberracji sferycznej. Mówiąc wprost, za pomocą specjalnego pierścienia możemy wpływać na bokeh, czyli charakter i wygląd nieostrości.
3. Miej oczy szeroko otwarte, by dostrzec piękno zwykłych rzeczy
Wykonywanie zdjęć w „idealnym” miejscu, w „najlepszym” czasie i w „doskonałych” warunkach jest niezaprzeczalnie wspaniałym doświadczeniem, ale w rzeczywistości nie zdarza się znowu tak często. A jeśli po prostu będziesz jedynie siedzieć i czekać na pojawienie się owych sprzyjających okoliczności, to raczej nie zrobisz zbyt wielu zdjęć. Jedną z kluczowych rzeczy mających wpływ na rozwój każdego fotografa jest jak najczęstsze wykonywanie zdjęć. Z kolei im bardziej będziesz zaangażowany w tworzenie obrazów, tym lepszym będziesz fotografem.
1. Zbadaj scenę. Nawet jeśli wydaje Ci się, że dookoła nie ma nic ciekawego do sfotografowania, możesz natknąć się na interesującą scenę. Wystarczy, że będziesz patrzeć z odpowiednim nastawieniem.
2. Zbuduj kadr. Kompozycja tego zdjęcia została dokładnie przemyślana, scena starannie wykadrowana, a fotograf upewnił się, że piony są proste. Pomogło to dodać zdjęciu siły wyrazu.
3. Pomyśl o kolorze. Świadomie wykorzystano również harmonię kolorów i dobrano ich tonację, aby zwrócić uwagę na subtelne piękno sceny. Żółte ściany i czarne zacieki tworzą razem oniryczny obraz, który przyciąga oko widza.
Dobra wiadomość jest taka, że możesz robić zdjęcia w dowolnym miejscu i czasie. Niezależnie od tego, czy mieszkasz w dużej metropolii, na odludnych terenach wiejskich, czy na rozległych przedmieściach, masz niezliczone możliwości tworzenia obrazów. Przede wszystkim musisz uwrażliwić się na piękno zwykłych rzeczy, nauczyć się przyglądać otoczeniu nieco wnikliwiej. Im uważniej będziesz patrzeć, tym więcej zobaczysz.
Nudną ścianę można przekształcić w coś ciekawego, komponując kadr w sposób zwracający uwagę na graficzność obrazu – geometryczne kształty, linie, odcienie i faktury, szczególnie mocno kontrastujące z organiczną strukturą pnia palmy. Chociaż obraz wyglądał dobrze również w kolorze, konwersja pomogła podkreślić kształty i tony
Ta prosta drabina prowadząca na szczyt komina wentylacyjnego to element czysto funkcjonalny, ale taki, który sam w sobie może być wizualnie piękny. Kluczowy dla tej kompozycji jest bardzo mały, ale ważny fragment tła widoczny w lewym dolnym rogu kadru. Dodaje on obrazowi głębi, a ciemne odcienie dobrze kontrastują z jasną bielą.
Przejście pod autostradą może nie wydawać się szczególnie malownicze, ale niech Cię to nie zniechęca do szukania ciekawych tematów także w takich otoczeniach. Być może te dość często pomijane miejsca można wykorzystać do przekazania jakiejś głębszej refleksji lub skomunikowania się z odbiorcami na bardziej emocjonalnym poziomie.
4. Piotr Małecki: znajdź temat, który Cię interesuje, i pokaż za pomocą zdjęć emocje, jakie u Ciebie wywołuje
Żeby zrobić dobre zdjęcie, nie trzeba wyjeżdżać do innego kraju. Nie trzeba nawet jechać do innego miasta albo wsi. Równie dobrze można je zrobić pod drzwiami własnego domu albo nawet w swoich czterech ścianach. Tym, co jest ważne, nie jest miejsce, lecz temat zdjęcia – to, co fotografa porusza i kręci.
Tematem zdjęcia czy cyklu zdjęć może być wszystko. Najważniejsze, żeby fotografujący nie był na to obojętny. Bo obojętność i jedynie techniczne patrzenie na fotografię może zaowocować ciekawymi, świetnymi formalnie zdjęciami, lecz będą one zimne, nie poruszą widza. Niech będzie to coś, co Cię zachwyca lub przeciwnie, co denerwuje i drażni.
Sfotografuj tylko to, co działa na Twoje emocje – pozytywnie lub też negatywnie. I nie ma znaczenia, czy będzie to zdjęcie portretowe, reportażowe, czy krajobrazowe. Pamiętaj jednocześnie o kompozycji, świetle, momencie przyciśnięcia spustu. I zrób to w swojej miejscowości. I pamiętaj – przede wszystkim emocje!
2. Nie zapominaj o... decydującym momencie (tym, gdy naciskasz spust), odpowiednim tle, kompozycji, która działa na naszą percepcję, świetle, które rysuje całe zdjęcie.
3. Pracuj spokojnie. Nie rób zbyt dużo zdjęć. Rób przerwy na zastanowienie. Jeśli pracujesz zoomem, nie zmieniaj co chwila ogniskowej – ustaw jedną i zmieniaj tylko wtedy, kiedy to konieczne. Fotografuj, jakby to był zestaw „stałek”. Zawsze lepiej podejść do tematu niż zoomować!
Zdjęcia powyżej pochodzą z projektu "Automobile America". Gdyby kosmici odwiedzili Ziemię w XXI wieku, patrząc na różnorodność wielobarwnych aut mknących po drogach, mogliby pomyśleć, że to one, a nie prowadzące je dwunożne istoty rządzą tą planetą. Ta fotograficzna podróż przez Stany Zjednoczone jest próbą uchwycenia ogromnego wpływu, jaki samochody wywarły na współczesne życie. Ameryka, ojczyzna masowej motoryzacji, jest najbardziej uderzającym ucieleśnieniem naszego romansu z samochodem – obiektem, który wciąż rozbudza pasję i buduje tożsamość swoich właścicieli. Odbyłem kilka podróży po USA i uderzył mnie wyjątkowy związek Ameryki z tym, co można by nazwać jedną z głównych sił stojących za jej wpływem na świat i gospodarczą potęgą.
5. Wyraź siebie poprzez swoje zdjęcia
Pomyśl o fotografii jak o języku: tak samo jak używasz liter i gramatyki, budujesz zdania i wyrażasz siebie za pomocą słów, możesz robić to za pomocą zdjęć. I tak jak słowo pisane może przybierać różne formy, takie jak dziennikarstwo czy poezja, tak też i języka fotografii można używać na różne sposoby.
1. Geografia. To zdjęcie zostało zrobione na pustyni w pobliżu wybrzeża w Peru i na pierwszy rzut oka przedstawia kaktusa rosnącego na pustyni.
2. Metafora. Umieszczenie w kadrze śladów, jak ciągnący się w poprzek zdjęcia wąż ogrodowy i chodnik, tworzy kontekst i opowiada o relacji człowieka ze światem przyrody.
3. Autobiografia. Subtelna paleta kolorów i delikatne operowanie jasnymi odcieniami przywołują odczucia, jakie autor miał wówczas w tym miejscu.
To, co zdecydujesz się pokazać na swoich obrazach i sposób, w jaki to zrobisz, będzie stanowić sygnał dla oglądających i pomoże Ci opowiedzieć własną historię. Najpierw oczywiście musisz zrozumieć podstawy fotografii, ale kiedy już je opanujesz oraz dodasz trochę głębi i siły swoim pracom, a także wyrazisz, co myślisz o otaczającym Cię świecie, Twoje zdjęcia naprawdę będą się wyróżniać.
Te dwa zdjęcia zostały zrobione w odstępie kilku chwil. Wystarczyło cofnąć się o krok, aby zmieścić w kadrze pokład statku i podziwiających lodowiec pasażerów. Obraz nabrał innej wymowy. W mniejszym stopniu jest on zdjęciem pięknego krajobrazu, a w większym tradycyjną fotografią dokumentalną, będącą swoistym komentarzem do masowej turystyki, z jaką mamy do czynienia w tej okolicy.
To zdjęcie ma bardziej „klasyczny” klimat fotografii krajobrazowej i był to obraz, który większość pasażerów przeciskających się do barierki na pokładzie statku próbowała uchwycić. Żadne z tych zdjęć nie jest ani lepsze, ani gorsze, ale fascynujące jest to, w jaki sposób Twój punkt widzenia i to, co zdecydujesz się ująć w kadrze, a co z niego wykluczyć, zmienia sposób, w jaki obraz może być postrzegany i interpretowany.
6. Maciek Nabrdalik: Szukaj tematów blisko siebie
„Fotografuj swoje bezpośrednie otoczenie” – radzi dokumentalista Maciek Nabrdalik, autor projektu „Wyścig w pokoju”, nagrodzonego w tegorocznym Grand Press Photo.
Niemal codziennie na 12. piętrze w bloku obok młody chłopak wystawiał na balkon trenażer i rower szosowy. Pedałował wytrwale w pełnym rynsztunku przez ponad godzinę. Potem zmieniała go dziewczyna. Przez dwie godziny przypominali mi o moim sportowym zaniedbaniu. Sam jestem zapalonym kolarzem amatorem i jeżdżę na trenażerze zimą, ale w tym czasie, przy idealnej pogodzie na zewnątrz, jakoś się nie składało. Amatorskie kolarstwo szosowe rozwija się dynamicznie w Polsce już od kilku lat. Wciąga ludzi w każdym wieku. Nie wszyscy wiedzą, że to sport, który najlepiej uprawia się w grupie.
Chociaż zwykle wiosną zaczyna się intensywny sezon na szosach w całej Polsce, to obostrzenia, lockdown, praca zdalna – lub jej brak – ale i zwykła ostrożność nawet w dozwolonych kontaktach spowodowały błyskawiczny rozwój tej dyscypliny w warunkach domowych. W poczuciu braku tej kolarskiej motywacji uruchomiłem motywację fotograficzną. Zacząłem szukać ludzi, którzy wpuszczą mnie do swoich „jaskiń bólu”, bo tak nazywają w żargonie te swoje tymczasowe siłownie. Umawiają się i „spotykają” w świecie wirtualnym, na Zwiftcie – aplikacji społecznościowej dla kolarzy i biegaczy. Widząc swojego awatara obok innych, z całego świata, przemierzają wspólnie co do piksela równe asfalty.
W czasie wiosennego lockdownu ze sklepów zniknęły wszystkie dostępne trenażery, a aplikacja Zwift zarejestrowała największą dotychczasową liczbę użytkowników. 5 kwietnia 2020 roku jednocześnie korzystało z niej 35 tys. użytkowników".
Jak szukasz tematu kolejnego projektu?
Tematy zawsze znajduję blisko. Nie chodzi mi o bliskość geograficzną jak w tym przypadku. Zwykle zaczynają się z mojej ciekawości, czasem ze zdziwienia, czasem ze strachu. Podejmuję właściwie wyłącznie takie, przy których mogę dowiedzieć się czegoś więcej o otaczającym mnie świecie lub o sobie samym. To szeroki zbiór. Nauczyłem się nie wymyślać tematów i nie szukać ich w jakiś systematyczny sposób. W moim przypadku to nie działa.
Jak przygotowujesz się do realizacji projektu? Jak wygląda research, dobór narzędzi?
To bardzo przyjemny proces. Staram się spotykać z ludźmi. Otwarcie mówię o swoich planach wszystkim wkoło. Angażuje ich w rozmowę, dyskusję. Uruchamiam ich pamięć, doświadczenia, kontakty. Dzielę się też moimi założeniami. Zwykle w ten sposób weryfikuję własną perspektywę. Najczęściej ostateczną formę ustalam przy pierwszych zdjęciach.
Pracujesz reportersko, czy może realizujesz kadry, które masz już wcześniej w głowie?
Pracując nad reportażem, nie planuję kadrów. Spędzam dużo czasu z bohaterami i robię stosunkowo dużo zdjęć. Staram się być otwarty na scenariusze, których sam bym nie napisał.
Kiedy wiesz, że projekt jest skończony?
Tu nie mam uniwersalnej odpowiedzi. Czasem takim sygnałem jest poczucie, że zaczynam „gryźć własny ogon”, że kręcę się w kółko. Czasem materiał mogą zakończyć inne plany, zarówno moje, jak i bohaterów. Są też takie, które ciągnę latami, z którymi nigdzie mi się nie spieszy albo których po prostu nie chcę kończyć. Inne „uciekają” i kończą się same, naturalnie. Dzisiaj łatwiej przychodzi mi ocena własnych możliwości czasowych. Jeśli wiem, że nie mam na coś w życiu miejsca, to odpuszczam.
Twoja najlepsza rada dla Czytelników?
Fotografuj swoje bezpośrednie otoczenie, swoich bliskich, przyjaciół, swoje pasje. Odradzam za to skupianie się na tematach, które wydają się Wam po prostu „fotogeniczne”.
7. Rozpocznij projekt długoterminowy. Albo nawet kilka!
Tworzenie projektu obejmującego wiele zdjęć poświęconych jednemu tematowi to świetny sposób podejścia do fotografii. Nie ma nic złego w myśleniu w kategoriach pojedynczych obrazów, ale może się okazać, że oglądający je widzowie będą mieli poczucie niedosytu. Jeśli chodzi zaś o sam proces twórczy, to praca nad długo- lub krótkoterminowym projektem zabiera Cię w swego rodzaju kreatywną podróż, zaś powstające w jej ramach obrazy mogą w ekscytujący sposób ewoluować wraz z wiedzą o swoim temacie, jaką będziesz wciąż zdobywać.
Projekt „The Lost Frontier” ma za zadanie ukazywanie wpływu, jaki ma na Alaskę masowa turystyka. Jest on związany z innym większym i także trwającym jeszcze projektem o nazwie „Modern Nature”, który dotyczy relacji ludzkości z naturą. Prowadzone badania sprawiają, że projekty wciąż się rozwijają; im więcej dowiadujesz się na ten temat, którym się interesujesz, tym łatwiej dostrzegać i dokumentować zachodzące zmiany. Projekt fotograficzny to podróż, której źródłem jest nie tylko fotografia, lecz często także geopolityka i inne dziedziny nauki.
Możesz myśleć o tym jak o różnicy między singlem z jednym przebojem a albumem długogrającym. Poszczególne obrazy stają się wówczas częścią większej historii, niektóre z nich odgrywają znaczącą rolę, podczas gdy inne „tylko” uzupełniają opowieść. To świetny sposób na zwiększenie siły oddziaływania swoich fotografii.
To chyba najbardziej zaawansowany aparat w tej klasie sprzętu. Druga generacja to nowa 32,5-milionowa matryca APS-C wspierana procesorem DIGIC 8, która pozwoli na fotografowanie w zakresie ISO 100–25 600 z zawrotną prędkością 14 kl./s, i to z pełnym wsparciem śledzącego systemu AF (zaczerpnięty z systemu R Dual Pixel AF). Otrzymujemy też rozbudowany tryb filmowy 4K 30 kl./s bez cropa. A wszystko zamknięte w solidnym i kompaktowym body!
Tym modelem Canon udowadnia, że lustrzanki nadal mają sens! To możliwości M6 II, ale w bardziej ergonomicznym wydaniu. Sercem aparatu jest ten sam tandem 32-milionowej matrycy z procesorem DIGIC 8, ale układ obrazowania wspierany jest nowym, topowym czujnikiem RGB+IR. W szybkim strzelaniu pomoże układ AF oparty o 45 punktów krzyżowych (Dual Pixel AF w trybie Live View). Mamy też tryb filmowy 4K 30 kl./s i dotykowy 3-calowy ekran LCD.
8. Wyjdź ze swojej strefy komfortu
Łatwo jest utknąć w twórczej rutynie. Nietrudno też robić bezpieczne zdjęcia i trzymać się uprawiania tych gatunków fotografii, w których czujesz się najlepiej. Jeśli jednak rzucisz sobie wyzwanie i złamiesz schemat lub odważysz się fotografować tematy, których normalnie unikasz, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że staniesz się lepszym fotografem. Wiele osób może być na przykład przerażonych pomysłem portretowania nieznajomych.
Te trzy portrety powstały podczas przelotnej wizyty na małej i uroczej, choć bardzo odległej wyspie Kitava w Papui Nowej Gwinei. W większości wszyscy, których poprosiłem o pozowanie, byli szczęśliwi, że zrobiłem im zdjęcie. Jednak zanim spytasz o zgodę, upewnij się, że masz odpowiednio ustawiony aparat, aby nie tracić czasu na grzebanie w menu.
2. Naucz się patrzeć. Naucz się widzieć świat tak, jakbyś cały czas oglądał go w wizjerze aparatu, i naucz się bezwzrokowo zmieniać ustawienia swojego aparatu.
3. Rób dużo zdjęć Fotografuj to, co banalne, i staraj się robić zdjęcia gdziekolwiek jesteś.
4. Eksperymentuj. Testuj nowe techniki i sposoby podejścia do fotografii, a następnie wprowadź na stałe do swojego arsenału metod te, które pozwoliły Ci uzyskać najbardziej udane i wyjątkowo oryginalne rezultaty.
5. Opowiadaj obrazem. Myśl o fotografii jak o języku i spróbuj nadać swoim zdjęciom większą głębię i treść. Na przykład zastanów się, czy chcesz być wizualnym odpowiednikiem poety, czy reportażysty?
6. Stwórz projekt. Pracuj nad dużymi i małymi projektami, ale staraj się myśleć raczej o tym, jaka będzie siła oddziaływania całej serii niż pojedynczych obrazów.
7. Strefa komfortu. Podejmij wyzwanie pracy w obszarach, do których normalnie Cię nie ciągnie, lub spróbuj zupełnie nowych rzeczy: możesz być zaskoczony tym, jak wiele się nauczysz.
Chociaż może Cię to onieśmielać, to jeśli zbierzesz się na odwagę i grzecznie zapytasz nieznajomego, czy możesz zrobić mu portret, prawie zawsze spotkasz się z przychylną reakcją. Jeśli zaś powie nie, to nic takiego: po prostu poproś o zgodę kogoś innego. To dobre ćwiczenie, które zmusza do przezwyciężania swojego strachu. Przekonasz się, jak wiele satysfakcji daje możliwość portretowania ciekawych nieznajomych!
Artykuł powstał przy współpracy z firmą Canon.
