![Nikon Nikkor Z 600 mm f/6.3 VR S - test praktyczny i zdjęcia przykładowe [RAW]](/i/images/8/5/2/d2FjPTMxN3gxLjUwMA==_src_227852-DY6A6732_nikon_600mm_f63_test-top.jpg)
Newsletter
Newsletter
Aberracja chromatyczna
Nowa stałka Tamrona ma być ukoronowaniem linii Superior Performance i pretendentem do miana najlepszego obiektywu 35 mm na rynku. Sprawdzamy jak naprawdę radzi sobie klejnot w koronie japońskiego producenta.
Spis treści
Aberracja chromatyczna
Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania. Pomiar wykonywany jest dla pełnego zakresu przysłon. Poniższe wykresy przedstawiają rozłożenie aberracji w kadrze i jej wartości dla przysłon f/1.4, f/5.6 i f/16.
Tamron SP 35 mm f/1.4 miał być obiektywem, który doskonale będzie minimalizował aberrację chromatyczną. Ta sztuka udała się tylko połowicznie. Choć w przypadku nominalnej wartości przysłony aberracji nie dostrzeżemy w centrum kadru, będzie ona uwidaczniać się na brzegach kadru i potrafi mieć bardzo duży rozmiar - na tyle, że będzie widoczna gołym okiem nawet w przypadku oglądania zdjęć rozmiarach ekranowych.
Niestety nieco gorzej jest wraz z domykaniem przysłony. Powyżej f/5.6 aberracja chromatyczna zacznie być już mocniej widoczna także w centrum kadru. Jak pokazały nam już rozdział dotyczący rozdzielczości, raczej nie jest to obiektyw stworzony z myślą o pracy z dużą głębią ostrości. Z drugiej strony, w większości wypadków aberracji łatwo pozbędziemy się edytując zdjęcia w Lightroomie.
Aberracja chromatyczna w praktyce
Autor: Maciej Luśtyk
Redaktor prowadzący serwisu Fotopolis.pl. Zafascynowany nowymi technologiami, choć woli fotografować analogiem.
![Nikon Nikkor Z 600 mm f/6.3 VR S - test praktyczny i zdjęcia przykładowe [RAW]](/i/images/8/5/2/d2FjPTg0MHgxLjUwMA==_src_227852-DY6A6732_nikon_600mm_f63_test-top.jpg)
