Aberracja chromatyczna

Aberracja chromatyczna

Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania. Pomiar wykonywany jest dla trzech ogniskowych i pełnego zakresu przysłon. Poniżej przedstawiany wykres pokazuje najgorsze wartości.

Telezoom Sony ma odpowiednio skorygowaną aberrację chromatyczną. Dzięki temu podczas normalnego fotografowania w terenie nie jest ona zauważana na zdjęciach. Nawet na mocno kontrastowych fragmentach kadru nie powinniśmy dojrzeć wyraźnych kolorystycznych przebarwień - choć czasem w wyjątkowo wymagających warunkach oświetleniowych mogą zdarzyć się pewne wyjątki. Na szczęście ten efekt będzie można w dosyć prosty sposób zminimalizować w popularnych programach graficznych.

Otrzymane w naszym laboratorium DxO wartości dla aberracji chromatycznej nie są duże. Poza tym jej charakterystyka i rozkład dotyczy tak naprawdę jedynie rogów i brzegów kadru. Oznacza to, że reszta planu fotograficznego - w większości przypadków zdjęciowych - będzie niedotknięta tą wadą układu optycznego.

Poniższe wykresy pokazują najgorsze wartości aberracji chromatycznej dla danej ogniskowej. Warto jednak zauważyć, że anomalia objawia się jedynie na nominalnym otworze przysłony. Po jej przymknięciu aberracja chromatyczna maleje.

100 mm f/4.5

200 mm f/5.6

400 mm f/5.6

Aberracja chromatyczna w praktyce

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book

Spis treści

• Sony FE 100-400 mm f/4.5-5.6 GM OSS - test obiektywu
• Konstrukcja
• Ustawianie ostrości
• Stabilizacja
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Odblaski
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe